Αυτοσχέδια Γαλβανική Μπαταρία

Μια απλή μέθοδος για να παράγετε ενέργεια από νερό που μπορεί να τροφοδοτήσει ένα λαμπάκι LED, ένα κουμπιουτεράκι, ένα μικρό ραδιοφωνάκι ή ακόμα και ένα φακό εάν δέσετε μαζί αρκετές κούπες-γαλβ.μπαταρίες και κάνετε διάλυμα με κοινά οξέα (π.χ. χυμό λεμόνι).
Στις δύσκολες μέρες που μας επιφυλάσει η νέα τάξη καλό είναι να έχουμε τις καβάτζες μας..

Αληθής Προϊστορία: Πελασγοί στο έδαφος της Κίνας

Οι μούμιες το αποδεικνύουν: Κάποτε η Κίνα κατοικούνταν από Λευκούς Ανθρώπους!

Οι κινέζοι είναι πιθανόν το σύμβολο της μογγολοειδούς φυλής. Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν βλέπουμε μια ασιατική φάτσα είναι να ρωτήσουμε: Είσαι από την Κίνα;

Ακόμη και αν αυτός είναι στην πραγματικότητα από την Ιαπωνία, Κορέα, ή το Βιετνάμ κ.ο.κ.

Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν είναι ότι κατά την διάρκεια της αρχαιότητας, όταν οι Αιγύπτιοι έχτιζαν τις εντυπωσιακές πυραμίδες και οι Έλληνες πολεμούσαν για την Τροία, η Δυτική Κίνα στην πραγματικότητα κατοικούνταν από μια ανοιχτόχρωμη ξανθιά με γαλανά μάτια λευκή φυλή!

Πέρα από την επαρχία της Ν. Κίνας που φέρει ακόμα την επωνυμία Γιουνάν (Γιουνάν αποκαλούν οι Τούρκοι τους Έλληνες και προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη Ίωνας – Ιωνία) , μια ομάδα δυτικών και Κινέζων αρχαιολόγων προσπάθησε να ανιχνεύσει μια ακόμα από μια σειρά μούμιες ηλικίας 2800 ετών, καυκάσιου (Λευκού) ανθρώπου, που βρέθηκε σε ένα αρχαίο τάφο στο Ξιγιανγκ Ουϊγκορ την αυτόνομη περιοχή της Βορειοδυτικής Κίνας.

Η πολύ καλά διατηρημένη μούμια είναι πιθανότατα ενός σαμάνου και βρίσκεται κάτω από προσεχτική έρευνα ήδη από το 2003.

Οι επιστήμονες παραξενεύτηκαν από την παρουσία ενός σακιδίου φύλλων μαριχουάνας που βρήκαν θαμμένο οι αρχαιολόγοι μαζί με την ντυμένη με δερμάτινη φορεσιά μούμια.

«Από την φορεσιά και τα φύλλα της μαριχουάνας, που έχουν επιβεβαιωθεί από διεθνείς ειδικούς ότι είναι τα συστατικά ναρκωτικού, υποθέτουμε ότι ο άνδρας αυτός ήταν σαμάνος μεταξύ ηλικίας 40 και 50 ετών», εξήγησε ο ιστορικός Λι Ξϊαο.

Η εξερεύνηση το 2003 στην περιοχή έφερε στο φως 600 μούμιες από 2000 περιφερειακούς τάφους.

Αυτές οι μούμιες λευκών ανθρώπων που κάποτε κατοικούσαν στην Δυτική Κίνα δεν ήταν ταριχευμένες, όπως οι Αιγυπτιακές, αλλά διατηρήθηκαν αθέλητα από το τοπικό κλίμα: ακραίας ζέστης και ανυνδρίας καλοκαίρια, δριμύτατοι ψυχροί χειμώνες, και έδαφος με άλατα.

Όταν οι ερευνητές πρωτοανακάλυψαν τις μούμιες, εντυπωσιάστηκαν από τα ξεκάθαρα ευρωπαϊκά τους χαρακτηριστικά, με ξανθές ή ερυθρόχρωμες τρίχες, προεξέχουσες μύτες, μουστάκια και γένια, σκωτσέζικου τύπου υφάσματα (σημ: ελληνιστί ΣΚΟΤ-ΛΑΝΤ η Χώρα του Σκότους, λόγω μεγάλου γεωγραφικού πλάτους μεγάλες νύχτες), και με αεράτα φτερωτά καπέλα.

Οι μούμιες, που ο λαός τους αποκαλέστηκε Τοχάριοι, άφησαν ακόμα και γραφή που είναι καθαρά Ινδοευρωπαϊκής προελεύσεως.

Επίσης, σε αρχαία Κινεζικά χρονικά, αναφέρονται επαφές (διάβαζε: εθνοκάθαρση-γενοκτονία) με κοκκινομάλληδες λαούς από την δύση.

στοιχεία από:
http://news.softpedia.com/news/Mummies-Proves-it-Once-China-Was-Inhabited-by-White-People-43301.shtml

---

Το Βήμα

Η περασμένη χρονιά ανήκε αναμφίβολα στην Κίνα. Ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της, η χρονιά που μας προμήθευσε ντόπες, η χρονιά που ξύπνησε στον κόρφο της το Θιβέτ, η χρονιά που τη θυμήθηκε με θυμό ο Εγκέλαδος... Χρονιά κορύφωσης για την πρώτη σε πληθυσμό και τέταρτη σε έκταση χώρα της Γης, για καλό ή για κακό.
Πριν από λίγες ημέρες ξανακοίταξα προσεκτικά τη θέση της στον χάρτη. Θυμήθηκα σαν χθες το ανάγλυφο της χώρας, όπως το είδα σε ένα πάρκο «της Κίνας σε μινιατούρα», κατά την εκεί επίσκεψή μου προ δεκαετίας. Βαδίζοντας μεταξύ του Σινικού Τείχους και της Λάσας του Θιβέτ, είχα ρωτήσει τον ξεναγό μας πώς λένε την Ελλάδα στη γλώσσα τους. Μου αποκρίθηκε: «Σελλά» (λαρισινή προφορά). Ξαφνιασμένος, τον ρώτησα αν αυτή η λέξη έχει κάποιο άλλο νόημα στα κινέζικα. «Οχι» μου είπε «αλλά Αιγαίο σημαίνει Θάλασσα της Αγάπης»...
Η απορία για τις συμπτώσεις με συνόδεψε όλα τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα η ομοιότητα του Σελλά με το προομηρικό όνομα Σελλάς (Χώρα του Φωτός) της χώρας μας, με έκανε να φαντάζομαι απογόνους των Αργοναυτών σε ρόλο Μάρκο Πόλο. Βέβαια, ο Αριστέας ο Προκοννήσιος, ο ποιητής του 7ου αιώνα π.Χ. και συγγραφέας των Αριμασπείων Επών, είχε περιηγηθεί μεγάλο μέρος της Ασίας- αλλά είχε φθάσει στην άλλη της άκρη; Η βεβαιότητα του Αλεξάνδρου ότι μετά την Ινδία ο κόσμος τελείωνε, δεν άφηνε περιθώρια για κάτι τέτοιο. Ακόμη και έτσι όμως αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα το έκανε κάποιος επόμενος «για λογαριασμό του». Και, όντως, το λαμπύρισμα της δάδας στα Ιμαλάια φώτισε κάτι που είχα παραβλέψει.

Όταν η Ευρώπη συνάντησε την Κίνα

Τυπικά, ο Αλέξανδρος κατέκτησε και κράτησε την αυτοκρατορία του Δαρείου για μόλις εννέα χρόνια (334-323 π.Χ.), αλλά το σοκ που επέφερε στην ιστορία αυτού του κόσμου έμελλε να κρατήσει αιώνες. Χάρη στην αίγλη του ονόματός του, οι επίγονοι κατόρθωσαν μετά τον θάνατό του να κρατήσουν για δύο αιώνες τα φέουδα που μοιράστηκαν, παρά τους συνεχείς πολέμους μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πείθων που είχε αναλάβει τις ινδικές κτήσεις στην κοιλάδα του Ινδού και ο Εύδεμος που είχε πάρει τη διοίκηση του Παντζάμπ έμειναν στις κτήσεις τους ως το 316 π.Χ., για να πάρει τη θέση τους η ινδική δυναστεία του Τσαντραγκούπτα Μαουρία. Ως τον πρώτο αιώνα π.Χ.- μας λέει η Ιστορία- τις κτήσεις της Δύσης τις κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και εκείνες της Ανατολής οι διάδοχοι των Περσών, Πάρθοι. Σε πείσμα της ιστορίας όμως, οι Ελληνες κατόρθωσαν να συστήσουν στα εδάφη του Αφγανιστάν και του Πακιστάν το Ελληνο-Βακτριανό βασίλειο (206-140 π.Χ.) και να το επεκτείνουν ανατολικά, συστήνοντας το Ελληνο-Ινδικό βασίλειο (180 π.Χ.- 10 μ.Χ.) Τότε, με τα πρώτα κύματα των Ούννων (Ξιον Γκνου για τους Κινέζους) να σαρώνουν τα πάντα, τελείωσε το παιχνίδι εξουσίας των Ελλήνων.
Όσο για τους Κινέζους... γνωρίζαμε μόνο ότι οι στρατιώτες του Ευθύδημου (με πρωτεύουσα την Αντιόχεια τη Μαργιανή και ορμητήριο την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη) είχαν εξερευνήσει τις ερημιές στο τωρινό κινεζικό Τουρκεστάν. Ο Στράβων έγραψε χαρακτηριστικά ότι οι Ελληνο-Βακτριανοί «επέκτειναν την αυτοκρατορία τους μακριά ως την Κίνα και τους Φρύνους (βλ. http://www.perseus.tufts.edu/cgibin/pte xt? lookup=Strab. +11.11.1 στο Διαδίκτυο). Αλλά λεπτομέρειες για εμπορικές σχέσεις δεν ανέφερε. Τους Κινέζους τους γνώρισαν έμμεσα οι Ρωμαίοι, επειδή εκείνοι πουλούσαν μετάξι στους Πάρθους και οι Πάρθοι στους Ρωμαίους. Η επαφή τους έγινε άμεση μετά το 14 μ.Χ., όταν ο έλληνας πλοίαρχος Εύπαλος έδειξε στον ναύαρχο του Αυγούστου το πώς να εκμεταλλεύεται τους μουσώνες για να συντομεύει το ταξίδι στην Ινδία. Σύμφωνα με τα κινεζικά αρχεία, ως τον 2ο αιώνα οι έλληνες ναυτικοί είχαν φτάσει στο Βιετνάμ και το 166 μ.Χ. επισκέφθηκαν την αυτοκρατορική αυλή του Χουάν Τι, ως απεσταλμένοι του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου. Από τότε και ως τον Μάρκο Πόλο (1266 μ.Χ.) οι Ευρωπαίοι γνώριζαν ότι ο στεριανός δρόμος για την Κίνα ήταν στα χέρια Ούννων και Μογγόλων.

Παράδοξα, συμπτώσεις και ανατροπές

Αυτή η παγιωμένη εικόνα απομόνωσης της Κίνας ανατρέπεται άρδην τα τελευταία χρόνια, από τη διασταύρωση τόσο ιστορικών όσο και αρχαιολογικών ευρημάτων.
Σύμφωνα με το αρχείο του κινέζου ιστορικού Σίμα Κιάν, ο αυτοκράτορας Γου αποφάσισε το 138 π.Χ. να στείλει τον πρεσβευτή του Ζανγκ Κιάν στους λαούς της Δύσης, ψάχνοντας για συμμάχους κατά των Ούννων. Εκείνος, έπειτα από την ατυχή σύλληψή του και αιχμαλωσία δέκα χρόνων στα χέρια των Ούννων, δραπέτευσε και διέσχισε την έρημο του Τακλαμακάν για να συναντήσει... τους «Νταϊουάν» (Δαναοί;). Ήταν λευκοί χωρίς λοξά μάτια και είχαν γενειάδες. Ήταν εκτροφείς υπέροχων αλόγων, είχαν πολύ όμορφα κτίρια και αγάλματα, φέρονταν με σεβασμό στις γυναίκες και... τις άκουγαν. Η περιοχή διέθετε 60.000 οικογένειες και 30.000 στρατιώτες. Με βάση τις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Ζανγκ Κιάν στην αναφορά του, η πόλη που συνάντησε ήταν η Αλεξάνδρεια η Εσχάτη, στα όρια Φεργάνας και Σογδιανής, στο πέρασμα του Παμίρ. Το πολύ περίεργο είναι ότι στην πόλη αυτή έκοβαν ήδη νομίσματα με μια τεχνική που γνώριζαν μόνον οι Κινέζοι. Συγκεκριμένα, οι βασιλείς Αγαθοκλής και Πανταλέων της Βακτρίας είχαν κυκλοφορήσει- γύρω στο 170 π.Χ. - το πρώτο δυτικό νόμισμα «λευκού χαλκού», από κράμα χαλκού- νικελίου σε αναλογία 75/25. Προφανώς, κάποιοι είχαν προλάβει να κάνουν εισαγωγές...
Ο Ζανγκ προχώρησε στη Βακτρία και έφθασε ως την Ινδία. Επέστρεψε- έπειτα από μία ακόμη αιχμαλωσία στα χέρια των Ούννων- και πληροφόρησε τον αυτοκράτορα για τα θαυμαστά που είδε. Τον αυτοκράτορα τον ενδιέφερε κυρίως η αγορά των αλόγων που είχαν οι Έλληνες, αλλά μαζί με αυτό ξεκίνησε το αλισβερίσι που, τον 19ο αιώνα, βαφτίστηκε από τον γερμανό μελετητή von Richthofen «δρόμος του μεταξιού». Τους Έλληνες αντικατέστησαν στη συνέχεια οι Σκύθες, οι οποίοι πιεζόμενοι από τους Ούννους εισέβαλαν στη Βακτρία και στην Ινδία, για να δημιουργήσουν την αυτοκρατορία του Κουσάν, ώσπου την περιοχή κατέλαβε η Κίνα (70 μ.Χ.). Τα καραβάνια έφευγαν από την Κίνα με μετάξι, κεραμικά και σιδηρικά και επέστρεφαν με χρυσό, ελεφαντόδοντο και γυάλινα αντικείμενα. Ωστόσο οι επιθέσεις από ληστές ήταν συχνές. Για την προστασία του εμπορίου, το νεότευκτο Σινικό Τείχος επεκτάθηκε δυτικά, ως την έρημο Τακλαμακάν.

Τα σημάδια και η μεγάλη έκπληξη

Το πέρασμα των καραβανιών από την έρημο αυτή ανά τους αιώνες άφησε πάμπολλα σημάδια πίσω του. Οι πρώτοι δυτικοί μελετητές που έφθασαν στην περιοχή το 1900- ο Σουηδός γεωγράφος Sven Ηedin και ο Ούγγρος Αurel Stein- βρήκαν πολλά από αυτά, όπως και 2.000 χειρόγραφα που εξιστορούσαν τα δρομολόγια του δρόμου του μεταξιού τους προηγούμενους αιώνες. Ακολουθώντας τον δρόμο στις περιοχές της Κίνας, έβρισκαν παντού επιρροές από την τέχνη των Ελλήνων: Γεωμετρικά σχέδια στα υφαντά και στα κεραμικά, αγάλματα φτερωτών αλόγων, απεικονίσεις του Βούδα με φτερά αγγέλου... αλλά και ζωγραφιές με έλληνες στρατιώτες και Κενταύρους. Πολλοί σύγχρονοι αρχαιολόγοι επιμένουν ότι και ο πήλινος στρατός, που συνόδευσε το 210 π.Χ. τον αυτοκράτορα Κιν στον τάφο, είχε πηγή έμπνευσης τα αγάλματα των Ελλήνων!
Αλλά η μεγάλη έκπληξη ήλθε όταν πέρασε το «καθαρτήριο» της Πολιτιστικής Επανάστασης και η Κίνα άρχισε να ανασκάπτει επιστημονικά το παρελθόν της: Η έρημος Τακλαμακάν μόνον έρημη δεν ήταν. Θαμμένες πόλεις βρέθηκαν κάτω από τις αμμοθίνες της και τάφοι με μούμιες άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια. Δεκάδες μούμιες χιλιετηρίδων, τέλεια διατηρημένες από την ξηρασία. Ωστόσο... οι νεκροί δεν ήταν Κινέζοι! Ήταν ψηλοί, κοκκινομάλληδες, με ανοιχτόχρωμα μάτια. Οι πιο παλιοί ανάγονταν στο 1800 π.Χ. και οι πιο πρόσφατοι στο 300 π.Χ. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα μωρό ενός έτους, που είχε στη θέση των ματιών του γαλάζιες πέτρες, και κάποιες γυναίκες, του 4ου και 3ου π.Χ. αιώνα, που φορούσαν μυτερά καπέλα όπως οι Αμαζόνες. Τι συνέβαινε; Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πώς ζούσαν σε μια περιοχή τελείως άνυδρη;
Για το τελευταίο ερώτημα η απάντηση είναι μάλλον γεωλογική: Η έρημος Τακλαμακάν βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο της θάλασσας και- σε παλιότερη εποχή, με άλλο κλίμα- ήταν πιθανότατα εύφορη πεδιάδα με λίμνη.
Κατά τα λοιπά, τα απρόσμενα αυτά ευρήματα- της δεκαετίας του 1990- δημιούργησαν μεγάλο μειονοτικό πρόβλημα στην Κίνα. Οι τουρκογενείς Ουιγούροι της περιοχής άρχισαν να λένε ότι οι μούμιες αποδείκνυαν ότι κατάγονταν από μη Κινέζους, τους Τοχάριους, άρα και η γύρω χώρα έπρεπε να γίνει αυτόνομη. Όλοι θυμήθηκαν τους αρχαίους κινεζικούς μύθους για έναν λευκό λαό στα δυτικά, ψηλό, με πράσινα και γαλανά μάτια, και βοστρυχωτά γένια. Έπειτα από πολλές διελκυστίνδες, η κινεζική κυβέρνηση δέχτηκε να γίνει εξέταση DΝΑ από κοινή ομάδα ερευνητών από πανεπιστήμια της Κίνας, της Σουηδίας και των ΗΠΑ.
Τα πορίσματα από το DΝΑ ξεκαθάρισαν ένα πράγμα: Οι μούμιες δεν είχαν καμία σχέση με τους Ουιγούρους Τούρκους, οι οποίοι άλλωστε είχαν καταλάβει την περιοχή μόλις τον 9ο αιώνα μ.Χ. Αλλά δεν επήλθε συμφωνία για τίποτε από τα υπόλοιπα. Οι ανθρωπολόγοι είχαν βρει γονιδιώματα που παραπέμπουν άλλοτε σε Κιμμέριους Κέλτες της Κριμαίας, άλλοτε σε Σκύθες του Κιργιστάν και άλλοτε σε κατοίκους της Ανατολικής Μεσογείου.
Τι λένε οι αρχαιολόγοι; Πολύ απλά, ότι τα σχέδια των ρούχων των νεκρών έχουν ελληνικής τεχνοτροπίας μοτίβα. Μάλιστα, ένα από τα εγχάρακτα ταφικά αναθήματα φέρει το σύμβολο της γνωστής σβάστικας. Ακόμη πιο εντυπωσιακά, μια μούμια που βρέθηκε πολύ νοτιότερα της ερήμου στο Γινγκπάν της ΝΔ Κίνας- χρονολογείται από το 1000 π.Χ., έχει ύψος γύρω στο 1.90(!) και φέρει χρυσή νεκρική προσωπίδα, κατά το συνήθειο των Μυκηναίων.
Μα... υπάρχει ιστορική διασταύρωση; Έχουμε ξανακούσει ποτέ για τέτοιον λαό; Ψάχνοντας στα κείμενα του Πλίνιου του Πρεσβύτερου (ΧΧΙV, Τaprobane) βρίσκουμε μια απροσδόκητη περιγραφή των Κινέζων, από έναν πρεσβευτή της Κεϋλάνης, προς τον αυτοκράτορα Κλαύδιο: «Ο πατέρας μου έχει επισκεφθεί συχνά τη χώρα τους. Αυτοί οι άνθρωποι ξεπερνούν στο ύψος τους συνηθισμένους ανθρώπους, έχουν πυρόξανθα μαλλιά και γαλανά μάτια...». Σημειωτέον ότι ένας επισκέπτης από την Κεϋλάνη προφανώς θα πήγαινε στην Κίνα με πλοίο και θα έπιανε λιμάνι στη νοτιοδυτική μεριά της, κοντά στο Γινγκπάν.
Έπειτα από αυτό, η φαντασία οργιάζει. Βρήκαμε, μήπως, πού κατέληξαν οι Μυκηναίοι, όταν μετανάστευσαν λόγω κλιματικής αλλαγής μετά τον Τρωικό Πόλεμο; Τα κείμενα των Χετταίων μιλούν για τους Αχιγιάβα (Αχαιούς) που προχώρησαν πολεμώντας μέσα από τη Συρία. Αλλά και οι Κιμμέριοι σάρωσαν εκείνα τα μέρη, για να καταλήξουν να γίνουν οι Πάρθοι. Μήπως, απλά, βρήκαμε αυτούς που τους κυνήγησαν ως την εσχατιά της Γης και τους εξολόθρευσαν, κλέβοντας ακόμη και τα ταφικά τους έθιμα; Κάποτε, η αλήθεια θα έλθει στο φως.

ΒΟΥΔΑΣ... ΑΡΣΑΚΕΙΟΣ

Το άνοιγμα του δρόμου του μεταξιού έδωσε ανατολικούς ορίζοντες όχι μόνο στους εμπόρους αλλά και στους απόστολους νέων ιδεών. Τα κινεζικά χρονικά αναφέρουν ότι ένας από τους πρώτους κήρυκες του ινδογενούς βουδισμού στην Κίνα ήταν ο Αν Σινγκάο. Ήταν ευγενούς καταγωγής, από τον βασιλικό οίκο των Ανξί, της χώρας του. Το όνομα Ανξί είναι η απόδοση στα κινεζικά του ονόματος Αρσάκης, της γνωστής δυναστείας που βασίλεψε στους Πάρθους μεταξύ του 240 π.Χ. και του 224 μ.Χ., με πρωτεύουσα την Αντιόχεια Μαργιανή (ή Μερβ). Λίγο μετά τον Αν Σιγκάο, στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ., ένας άλλος βουδιστής ιεραπόστολος στην Κίνα είχε «αρσάκειο όνομα», ο Αν Ξουάν. Επίσης, την ίδια εποχή, εμφανίστηκε στην Νταρόν της Αρμενίας ομάδα βουδιστών από την Ινδία, για τους οποίους ο μελετητής Ε. Seldeslachts ισχυρίζεται ότι τουλάχιστον οι δύο αρχηγοί τους ήταν Έλληνες του πρώην ελληνο-ινδικού βασιλείου. Να ήταν οι απόστολοι αυτοί δημιουργήματα της τότε παγκοσμιοποιημένης κρίσης, μια μείξη ελληνικής φιλοσοφίας με τον φιλειρηνικό τρόπο ζωής που δίδασκε ο ινδός «πεφωτισμένος πρίγκιψ»;
Όποια και αν ήταν η ακριβής καταγωγή των αποστόλων του βουδισμού στην Κίνα, το γεγονός είναι ότι ο δρόμος του μεταξιού λειτούργησε τελικά ανασχετικά στη μετατροπή της μεγάλης αυτής χώρας σε μουσουλμανική. Αντίθετα, η ιστορία παίζει τελευταία ένα περίεργο πολιτικοθρησκευτικό παιχνίδι: Όπως διαβάσαμε στην επίσημη ιστοσελίδα της κινεζικής πρεσβείας στην Αυστραλία, η κυβέρνησή της προωθεί από το 2006 το... πάντρεμα του κομμουνισμού με τον βουδισμό. «Η ανισοκατανομή του πλούτου και ο καταναλωτισμός δεν έχουν εγείρει μόνον άγχος και εντάσεις στη μοντέρνα Κίνα» γράφει, «αλλά και ένα ιδεολογικό κενό. Πολλοί αισθάνονται χαμένοι, πνευματικά και ηθικά. Οι ιερείς του βουδισμού πιστεύουν ότι η κοσμοθεωρία τους προσφέρει την αναγκαία πνευματική γαλήνη για να γεμίσει αυτό το κενό». Τον νέο αυτό προσανατολισμό, οι κομματικοί αξιωματούχοι που τον εμπνεύστηκαν τον ονομάζουν «αρμονική κοινωνία της Κίνας». Μας βαυκαλίζει η ιδέα ότι πρόκειται για την τελευταία συμβολή της Ελληνιστικής εποχής στη διαμόρφωση του κόσμου μας.

πηγή: Το Βήμα, Τ.Καφαντάρη, 22/2/09, http://makelio.blogspot.com/

Πρωτοσέλιδο για το αντικαρκινικό D.C.A. στον Αδέσμευτο Τύπο!

Επιτέλους τα ελληνικά ΜΜΕ αρχίζουν να ευαισθητοποιούνται μετά από 2 χρόνια σιωπής με αυτό το πολύ φλέγον ζήτημα. Μετά και από το σχετικό βίντεο με τις 40.000 μέχρι στιγμής θεάσεις και τις δημοσιεύσεις της ιστοσελίδας μας κινήσαμε το ενδιαφέρον τους!

Ας βοηθήσουμε όλοι όσο μπορούμε στις πρωτοποριακές έρευνες του Έλληνα καθηγητή για να σωθούν άνθρωποι.

Αναδημοσίευση του άρθρου:
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2009/02/blog-post_1263.html

Ενθαρρυντικά τα πρώτα αποτελέσματα κλινικών δοκιμών του αντικαρκινικού D.C.A.

Επιστολή από τον Δρ. Ευάγγελο Μιχαλάκη
Οκτώβριος 2008

Αγαπητοί φίλοι,

Αυτή η επιστολή είναι μια σύντομη ενημέρωση σχετικά με τα τεκταινόμενα των ερευνών μας για το D.C.A. εδώ στο Πανεπιστήμιο της Αλμπερτα.

Θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη και την εκτίμηση μας για την υποστήριξή σας στη προσπάθεια για χρηματοδότηση των ερευνών. Διαμέσου δωρεών σε αυτήν την ιστοσελίδα και από φιλανθρωπικούς οργανισμούς καταφέραμε να επεκτείνουμε τις βασικές επιστημονικές μας προσπάθειες όπως επίσης και την έναρξη και πραγματοποίηση δυο Κλινικών δοκιμών στο Εντμοντον (Καναδά). Σε συνεργασία με το ινστιτούτο Cross Cancer και το συμβούλιο της Αλμπερτα για τον καρκίνο, πραγματοποιούμε Κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με στερεούς όγκους που απέτυχαν να εξαφανιστούν με τις συνηθισμένες θεραπείες, καθώς και σε ασθενείς με κακοήθεις όγκους στον Εγκέφαλο. Οι στόχοι αυτών των δοκιμών είναι να καθορίσουν την ασφάλεια του D.C.A. ως καινοφανούς θεραπείας ενάντια στον καρκίνο. Προσπαθούμε να καθορίσουμε την σωστότερη δόση και να ερευνήσουμε πιθανές παρενέργειες, όπως αλληλεπιδράσεις με άλλες θεραπείες και φάρμακα καθώς και διάφορες τοξικότητες. Αυτό είναι απαραίτητο να γίνει προτού προχωρήσουμε σε πιο συγκεκριμένες δοκιμές για να τεστάρουμε την αποτελεσματικότητα αυτού του φαρμάκου στη θεραπεία ενάντια του καρκίνου. Έχουμε εγγράψει πάνω από τα μισά από τα επιλεγμένα μέλη ασθενών σε αυτές τις δοκιμές και αρχίζουμε να κερδίζουμε πολύτιμη εμπειρία. Και η πρόοδος και τα προκαταρκτικά αποτελέσματα των δοκιμών είναι υποσχόμενα, αν και τα λεπτομερή αποτελέσματα αυτών των δοκιμών θα δημοσιευτούν σε ιατρικά περιοδικά, αφού ολοκληρωθούν.

Είμαστε πολύ ενθαρρυμένοι από αυτά τα πρώτα αποτελέσματα, και τώρα ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε επιπρόσθετες κλινικές δοκιμές, στο Έντμοντον και σε συνεργασία με άλλα Πανεπιστήμια ανά τον κόσμο.

Είμαστε επίσης ικανοποιημένοι που βλέπουμε άλλους ερευνητές να έχουν ξεκινήσει να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό μας με το D.C.A. Αρκετές πρόσφατες μελέτες ανάφεραν τα ίδια αποτελέσματα με τα δικά μας. Αυτά συμπεριλαμβάνουν κάποιες εργασίες που προτείνουν ότι το D.C.A. παρουσιάζει αντι-καρκινική δράση σε καρκίνους της μήτρας και του προστάτη (βλέπετε τις αναφορές στο τέλος αυτής της επιστολής). Μολαταύτα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτά τα πειράματα (από αυτές τις ομάδες) δεν έγιναν σε πραγματικούς ασθενείς αλλά σε ζώα του εργαστηρίου και δοκιμαστικούς σωλήνες, και έτσι η δυνατότητα εφαρμογής αυτών των αποτελεσμάτων σε ανθρώπινη ασθένεια δεν έχει ακόμα καθοριστεί. Κάνουν παρόλο αυτά την ανάγκη για επιπλέον Κλινικές δοκιμές ακόμα πιο επιτακτική. Επαναλαμβάνουμε τέλος ότι λόγω της απουσίας γνώσης σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα αυτού του φαρμάκου σε ανθρώπους, δεν θα ήταν σοφό να λάβετε αυτή τη θεραπεία δίχως την επίβλεψη ειδικών και εκτός των Κλινικών δοκιμών.

Εκ μέρους των πολλών ανθρώπων εδώ στο Πανεπιστήμιο της Αλμπερτα που συνεχίζουν την μελέτη πάνω στο D.C.A.,

Σας ευχαριστούμε πολύ!


Τελευταίες ιατρικές αναφορές πάνω στο D.C.A.:
(Ιατρικά περιοδικά)

Journal: Gynecol Oncol. 2008 Jun;109(3):394-402
Title: Dichloroacetate induces apoptosis in endometrial cancer cells.
Authors: Wong JY, Huggins GS, Debidda M, Munshi NC, De Vivo I. Channing Laboratory, Department of Medicine, Brigham and Women's Hospital and Harvard Medical School, Boston, Massachusetts 02115, USA

Journal : Prostate. 2008 Aug 1;68(11):1223-3
Title: Dichloroacetate (DCA) sensitizes both wild-type and over expressing Bcl-2 prostate cancer cells in vitro to radiation.
Authors: Cao W, Yacoub S, Shiverick KT, Namiki K, Sakai Y, Porvasnik S, Urbanek C, Rosser CJ. Department of Urology, University of Florida, Gainesville, Florida, USA

Journal: Proceedings of the National Academy of Sciences, PNAS 2007 104:9445-9450
Title: Metabolic targeting of hypoxia and HIF1 in solid tumors can enhance cytotoxic chemotherapy
Authors: Rob A. Cairns, Ioanna Papandreou, Patrick D. Sutphin, and Nicholas C. Denko Stanford University, Palo Alto, CA, USA

http://www.depmed.ualberta.ca/dca/letter_100208.htm

http://andromedios.blogspot.com/2009/02/dca.html

DCA το φάρμακο του καρκίνου εμποδίζεται να κυκλοφορήσει!

D.C.A. DiChloroAcetate

Υπάρχουν θεραπείες για τον καρκίνο που το υπουργείο υγείας δεν θέλει να γνωρίζετε.
Παρακολουθήστε το βίντεο και σκεφτείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε για να σωθούν ζωές!
Διαδώστε αυτό το βίντεο όπου μπορείτε.

Βγήκε το νέο επαναστατικό φάρμακο για τον καρκίνο από ερευνητική ομάδα του Καναδά με προϊστάμενο έλληνα ερευνητή του εξωτερικού. Δραστική αντιμετώπιση των καρκίνων Πνεύμονα, Εγκεφάλου και Στήθους και δευτερευόντως άλλων μορφών, δίχως τις παρενέργειες της τυπικής χημειοθεραπείας. Εργαστηριακή επίτευξη συρρίκνωσης καρκινικών όγκων πάνω από 70%.

Εμποδίζεται να βγει στην αγορά και να χρηματοδοτηθούν οι έρευνες επειδή το φάρμακο δεν είναι συμβατό με τους αμείλικτους νόμους του Καπιταλισμού του πλέγματος των φαρμακοβιομηχανιών και της Νέας Τάξης.

Για μια ακόμα φορά οι έλληνες του εξωτερικού μεγαλουργούν και πρωτοστατούν στην μάχη εναντίον του καρκίνου.

ΗΠΑ: Η αποικία του Ισραήλ

Ο τίτλος του δημοσιεύματος είναι μια φράση από το τελευταίο άρθρο του Πολ Γκρεγκ Ρόμπερτς, υφυπουργού Οικονομικών του Προέδρου Ρίγκαν, πρώην σχολιαστή της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», γνωστού και στους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας για τα αποκαλυπτικά άρθρα του, που αποβλέπουν να σπάσουν τη συνωμοσία σιωπής και παραπληροφόρησης των κατεστημένων ΜΜΕ και να αφυπνίσουν τον αμερικανικό λαό για την υποκλοπή της εξουσίας στη χώρα και τις συνέπειές της.

Οξύτατος πολέμιος του νεοφιλελεύθερου εκτροχιασμού στην οικονομία-καζίνο της χρεοκοπίας και του ιμπεριαλιστικού τυχοδιωκτισμού προς την κοσμοκρατορία, ο Ρόμπερτς σχολιάζει εδώ την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι ΗΠΑ υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του σιωνιστικού λόμπι σε κυβέρνηση, Κογκρέσο, οικονομία και ΜΜΕ, κατάσταση που εικονογραφούν πρόσφατες δηλώσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού πως ο αμερικανός Πρόεδρος υπακούει πειθήνια στις τηλεφωνικές προσταγές του.

Το άρθρο του αμερικανού πολιτικού -που απαντά σε πολλά ερωτήματα (με προεκτάσεις και σε εκείνα για τον Αστακό και για την άδεια σε αεροπορικά γυμνάσια) και το οποίο δεν είναι από τα αναδημοσιεύσιμα στην «Καθημερινή»- κρίνουμε ως πειστικότερη συμβολή (αφού αυθεντική μαρτυρία) στην ενημέρωση από οποιονδήποτε προσωπικό σχολιασμό της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού, που με τη συνενοχή της υπερδύναμης και την ανοχή της ΕΕ συνεχίζει ανέμελα το τρομοκρατικό κράτος του Ισραήλ.


Γράφει ο Πολ Γκρεγκ Ρόμπερτς, στο άρθρο της Τετάρτης:

Ο εξευτελισμός της Αμερικής

Ο Ολμέρτ εκόμπαζε στη δήλωσή του:

«Νωρίς το πρωί της Παρασκευής η υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ ετοιμαζόταν να θέσει το ψήφισμα για κατάπαυση του πυρός σε ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κάτι που εμείς δεν θέλαμε. Είπα: Φέρτε μου τον Πρόεδρο Μπους στο τηλέφωνο. Προσπάθησαν και μου είπαν πως ήταν στη μέση μιας ομιλίας στη Φιλαδέλφεια. Είπα: Δεν με ενδιαφέρει, είναι ανάγκη να του μιλήσω, τώρα. Κατέβηκε από το βήμα, βγήκε από την αίθουσα και πήρε το τηλέφωνο…»

Ακούγοντας στις ειδήσεις πως ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Ολμέρτ διέταξε τον Πρόεδρο Μπους να κατέβει από το βήμα όπου εκφωνούσε ομιλία για να πάρει τις εντολές του Ισραήλ για το πώς οι ΗΠΑ όφειλαν να ψηφίσουν στον ΟΗΕ, ένα φίλος μου έγραψε: «Μα κατάλαβα καλά; Στις 11 Σεπτεμβρίου (2001) διέκοψαν τον Πρόεδρο Μπους την ώρα που διάβαζε μιαν ιστορία στα παιδιά ενός σχολείου για να του πουν πως χτυπήθηκε ο πρώτος πύργος στη Νέα Υόρκη - κι αυτός συνέχισε το διάβασμα. Τώρα του τηλεφωνεί ο Ολμέρτ για ένα ψήφισμα την ώρα που εκφωνεί λόγο και αυτός κατεβαίνει από τη σκηνή για να πάρει το τηλέφωνο. Υπάρχει πειστικότερο παράδειγμα μιας σχέσης αφέντη-υπηρέτη;

Ο Ολμέρτ φούσκωνε από περηφάνια λέγοντας στους Ισραηλινούς πως ντρόπιασε την Κοντολίζα Ράις εμποδίζοντάς την -την αμερικανίδα υπουργό των Εξωτερικών- να υποστηρίξει ένα ψήφισμα που η ίδια βοήθησε στη σύνταξή του. Καυχιόταν ότι διέκοψε την ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ για να του δώσει διαταγές για τη στάση του στην ψηφοφορία του ΟΗΕ.

Οι πολιτικοί του Ισραήλ επί δεκαετίες κομπάζουν για τον έλεγχο που ασκούν στην αμερικανική κυβέρνηση. Αλλά στην τελευταία του πρες κόνφερανς, στις αυταπάτες του μέχρι τέλους, ο Πρόεδρος Μπους βεβαίωσε πως όλος ο κόσμος σέβεται την Αμερική. Στην πραγματικότητα, κοιτάζοντας την Αμερική ο κόσμος βλέπει μιαν αποικία του Ισραήλ.

Στις 12 Ιανουαρίου, μπροστά στον όγκο των εκθέσεων του Ερυθρού Σταυρού και ανθρωπιστικών οργανώσεων για τα μαζικά εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ καταδίκασε με ψήφους 33-1 το Ισραήλ για βαρείες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις 13 Ιανουαρίου, οι “Τάιμς του Λονδίνου” ανέφεραν ότι ισραηλινοί πολίτες συγκεντρώνονταν σε ένα λόφο που δεσπόζει της Γάζας για να απολαύσουν το θέαμα της σφαγής των Παλαιστινίων, αυτό που οι “Τάιμς“ χαρακτήριζαν σαν την τελευταία λέξη των θεαματικών σπορ.

Αμερικανικά είναι τα μαχητικά F16, τα κανονιοφόρα ελικόπτερα, οι πύραυλοι και οι βόμβες που καταστρέφουν την αστική υποδομή της Γάζας και δολοφονούν τους άοπλους πολίτες που στριμώχτηκαν σ' αυτήν την ελάχιστη λωρίδα γης. Αυτό που συμβαίνει στους Παλαιστινίους που έχουν στοιβαχτεί στο Γκέτο της Γάζας τούς συμβαίνει με αμερικανικά όπλα και χρήματα. Είναι μια επίθεση από τις ΗΠΑ όσο και από το Ισραήλ. Η αμερικανική κυβέρνηση είναι συνένοχη στα εγκλήματα πολέμου.

Αλλά στην αποχαιρετιστήρια πρες κόνφερανς της 12ης Ιανουαρίου ο Πρόεδρος Μπους είπε πως ο κόσμος σέβεται την Αμερική για τη συμπόνια της.

Τη συμπόνια να βομβαρδίζει ένα σχολείο θηλέων των Ηνωμένων Εθνών;

Τη συμπόνια να σπρώχνει 100 Παλαιστινίους μέσα σε ένα σπίτι και έπειτα να το βομβαρδίζει;

Τη συμπόνια να σφυροκοπεί με πυροβόλα νοσοκομεία και τζαμιά;

Τη συμπόνια να στερεί σε ενάμισι εκατομμύριο Παλαιστινίους την τροφή, τα φάρμακα και τον ηλεκτρισμό;

Τη συμπόνια να ανατρέπει με τη βία τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς;

Τη συμπόνια να ανατινάζει την υποδομή ενός από τους φτωχότερους και πιο στερημένους λαούς του κόσμου;

Τη συμπόνια να μην ψηφίζει την καταδίκη όλων αυτών των πράξεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας;

Και όλα αυτά είναι η επανάληψη όσων Ισραηλινοί και Αμερικανοί διέπραξαν στον Λίβανο το 2006, όσων οι Αμερικανοί έκαναν στους Ιρακινούς επί έξι χρόνια και εξακολουθούν να κάνουν στους Αφγανούς ύστερα από επτά χρόνια. Και που ελπίζουν ακόμη να κάνουν στους Ιρανούς και στους Σύρους.

Το 2002 χαρακτήρισα τον Τζορτζ Μπους “Ηλίθιο του Λευκού Οίκου”. Ο Πρόεδρός μας ήταν μια μαριονέτα μιας δράκας μηχανορράφων υπό τον Ντικ Τσένι και μιας ομάδας εβραίων νεοσυντηρητικών που πήραν τον έλεγχο του Πενταγώνου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, της CIA και της Εσωτερικής Ασφάλειας. Από αυτές τις θέσεις εξουσίας η μυστική ομάδα των σκευωρών, με ψέματα και απάτες, υποκίνησε τις εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, πολέμους άσκοπους που στοίχισαν στις ΗΠΑ τρία τρισεκατομμύρια δολάρια, και σε εκατομμύρια Αμερικανών να χάσουν τη δουλειά τους, τη σύνταξή τους και την πρόσβασή τους σε ιατρική περίθαλψη.

Στην τελευταία του πρες κόνφαρενς ο Πρόεδρος Μπους παραδέχθηκε πως δεν υπήρχαν στο Ιράκ τα όπλα μαζικής καταστροφής που είχε επικαλεσθεί για να δικαιολογήσει την εισβολή. Αλλά επέμεινε πως η απόφαση της εισβολής ήταν σωστή.

Ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες Ιρακινοί νεκροί, 4 εκατομμύρια εκτοπισμένοι, πλήρης καταστροφή της υποδομής και της οικονομίας μιας χώρας είναι απλώς «παράπλευρες απώλειες» για «την εισαγωγή της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή».

Αν δεν είναι ο μεγαλύτερος θεατρίνος στην Ιστορία της ανθρωπότητας, ο Μπους πράγματι πιστεύει όσα είπε στην τελευταία του πρες κόνφαρενς. Μόνο που αυτό που δεν εξήγησε είναι πώς μπορεί ο κόσμος να σέβεται την Αμερική όταν ο λαός της έβαλε έναν κρετίνο να τον κυβερνά για οκτώ χρόνια…»

πηγή: TO ΠΑΡΟΝ της Κυριακής.