Συμπεριφορές Εβραίων εναντίον Ελλήνων κατά την μικρασιατική καταστροφή

Για την "δράση" των "Ελλήνων" εβραίων ως στρατιώτες στην Μ.Ασία έχουν λεχθεί πολλά.Αξιωματικοί περιέγραφαν την αναξιοπιστία τους,ωστόσο σημαντικές μαρτυρίες μας δίνονται απο το βιβλίο του έγκριτου λογοτέχνη Αντωνίου Πισσάνου "Αιχμάλωτοι του Κεμάλ". Ο Πισσάνος έζησε τις κακουχίες της αχιμαλωσίας και πραγματικά σώθηκε εκ θαύματος.Περιγράφει σε πολλά χωρία του την δράση των Εβραίων.Η εβραική κοινότητα δεν πειράχθηκε καθόλου απο τους Τούρκους σε αντίθεση με τις Χριστιανικές.Πολλοί Εβραίοι είχαν βρει μια προσεδοφόρα "εργασία".Πουλούσαν σημαιάκια της Τουρκίας στους Έλληνες τάχα για να τους "σώσουν".Όμως ήταν απο πριν συννενοημένοι με τους Τόύρκους οι οποίοι δολοφονούσαν τους Έλληνες αιχμάλωτους και ξαναέδιδαν στους Εβραίους τα σημαιάκια για να ξαναρχίσουν την "εργασία" τους. Εβραίοι χτυπούσαν με μίσος Έλληνες αιχμάλωτους.Όλες αυτές οι μαρτυρίες βρίσκονται στο βιβλίο του Πισσάνου.Ας δούμε μια περιγραφή εβραίων "αιχμαλώτων" που υπηρετούσαν στον Ε.Σ απο τον Πισσάνο:

ΝΑ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ.......ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ
"Κατα τον Οκτώβριο,προτού ακόμη εισαχθώ στο αναρρωτήριον,έφεραν νέους αιχμαλώτους απο την Σμύρνη.
Όλοι μαζευτήκαμε γύρω απο τους νεοαφιχθέντες για να πάρουμε καμιά πληροφορία.Μου έκαμαν αμέσως εντύπωσιν η εμφάνισης και η περιβολή των.Όλοι ήσαν καλοντυμένοι,φορούσαν δε παπούτσια και φέσια.Ο καθένας έχει το σακίδιο,το παγούρι,ακόμη και τις κουβέρτες του!!!!!
Μαθαίνω ότι είναι Εβραίοι,στρατιώται του Ελληνικού Στρατού,που παρέμειναν στην Σμύρνη κατα την οπισθωχώρηση.Ελιποτάκτησαν για να ......γλιτώσουν απο τον στρατό αλλα την έπαθαν,αιχμαλωτισθέντες απο τους Τούρκους.
Το περίεργο όμως είναι ότι αν και είναι αιχμάλωτοι,καλοπερνούσαν.Οι Τούρκοι δεν τους πείραξαν διόλου.Επι πλέον η Εβραική κοινότης φρόντιζε δι' αυτούς πάρα πολύ.Άλλωστε οι Εβραίοι ήσαν σύμμαχοι του Κεμάλ,και πολλοί υπήρξαν αχρεία όργανα των εγκληματικών του σκοπών.
Ημείς οι ρακένδυτοι,πειναλέοι,μισοπεθαμένοι αιχμάλωτοι,εμακαρίζαμε την τύχην των απογώνων του Αβράαμ.Η προδοσία των αμείβετο αρκετό.
Επι κεφαλής των,οι Εβραίοι είχαν έναν νέον ονόματι Ηλίαν Κοέν.Αυτός ισχυρίζετο ότι ήταν ανθυπολοχαγός του Ε.Σ. για αυτό και διωρίσθη επιλοχίας του λόχου εις τον οποίον ανήκε.
Προς τους Έλληνας ο άθλιος εφέρετο σκαιότατα.Ύβριζε,χαλούσε τον κόσμο,και όταν κανένας αιχμάλωτους δυστροπούσε να πάη σε αγγαρείαν τον άρπαζε με τα χέρια και τον έστελνε δια της βίας.
Μια μέρα ενώ προσπαθούσε να αναγκάση έναν ασθενή και μισοπεθαμένο αιχμάλωτο να πάη σε αγγαρείαν τον βλασφήμησε με το όνομα του...Χριστού στα χείλη.Όλοι τότε οι αιχμάλωτοι εξηγέρθησαν και ωρισμένως θα τον έδερναν,εάν δεν επενέβεναν οι Τούρκοι.
Οι Τούρκοι υποστηρίζονται ακόμη και με άλλον τρόπο απο τους Τούρκους.Στις αγγαρείες όπου οι αιχμάλωτοι λάμβαναν ανταμοιβή οι αιχμάλωτοι,έστελναν πάντα αυτούς.
Κάθε εβδομάδα ακόμη κατέβαιναν στον σιδηρόδρομο,και έπαιρναν γράμματα που τους έστελναν οι ομόφυλοι των απο την Σμύρνην.
Πόσον ευτυχείς τους θεωρούσαμε!Οι φιλάργυροι όμως Εβραίοι σε κανένα Έλληνα αιχμάλωτον δεν έδωσαν ποτε το παραμικρόν.Εάν κανείς απο τους δικούς μας,έκαμε την απόφασιν να τους ζητήσει έστω και λίγο ψωμί,έπαιρνε την στερεότυπη απάντηση..''δεν έχω'',ενώ δύο μάτια Εβραικά,τον κοιτούσαν με περιφρόνησιν,με φθόνος,με μίσος
(...)
Αγανακτώ βλέποντας τους δικούς μας να ζητιανεύουν απο Εβραίους,αφού ήξεραν ότι αυτοί δεν μας χώνευαν,αφού ήξεραν τα όργια των εις βάρος μας,αφού ήξεραν ότι η δική μας δυστυχία όχι μόνον δεν τους συγκινούσε αλλα και τους ευχαριστούσε."

επιπλέον:

"Σε λίγο φθάνομε εις την Τουρκικήν συνοικίαν. Εκεί οι Τούρκοι πολίται επιπίπτουν επάνω μας και μας κτυπούν με ότι βρίσκουν μπροστά των. Γελούν απαίσια από ευχαρίστησιν και το γέλιο τους μας ξεσχίζει την καρδιά και μας τρομάζει.

Mε τους Τούρκους συμπράττουν και οι Εβραίοι…

Καθισμένοι εις τα καφενεία, εχλεύαζον τους Χριστιανούς, τους κτυπούσαν, τους παρέδιδον εις τους σφαγείς. Και όταν διήρχοντο τα τάγματα των αιχμαλώτων, έριχναν γυαλιά στους δρόμους δια να ξεσχίζωνται τα γυμνά των πόδια, και να υποφέρουν περισσότερον τα θύματα της Κεμαλικής θηριωδίας.

Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη, οι Εβραίοι προσέφερον τας ελεεινάς υπηρεσίας των. Εις τα αστυνομικά τμήματα υπήρχαν προδόται Εβραίοι…

Δεν υπήρξεν ευκαιρία που να μην την εξεμεταλλεύθηκαν εις βάρος των χριστιανών…

Εις την συνοικία Μπας-Οτουράκ, από όπου διερχόμεθα, οι Εβραίοι ειρωνεύονται με την γνωστήν προφορά των: Ζήτω Βενιζελός… ζήτω Κωνσταντινός… Και ένας άλλος φωνάζει εις άπταιστον Ελληνική: "Εμπρός με το στέφανον της δόξης προς την Αγιά Σοφιά!" Εν τω μεταξύ οι υποκόπανοι των στρατιωτών ανεβοκατεβαίνουν στα πλευρά των αιχμαλώτων, ενώ οι πολίται Εβραίοι και Τούρκοι χειροκροτούν" (Σελ. 30).

«…Κατά τον Οκτώβριον, προτού ακόμη εισαχθώ εις το αναρρωτήριον, έφερον νέους αιχμαλώτους από τη Σμύρνη.

Όλοι μαζευθήκαμε γύρω στους νεοαφιχθέντας δια να λάβωμεν καμιά πληροφορία. Μου έκαμαν αμέσως εντύπωσιν η εμφάνισίς των, η περιβολή των. Όλοι ήσαν καλοντυμένοι, φορούν δε παπούτσια και φέσια. Ο καθένας των έχει το σακκίδιον, το παγούρι του, και κουβέρτες!!

Μανθάνω ότι είναι Εβραίοι, στρατιώται του Ελληνικού στρατού, παραμείναντες εις την Σμύρνην κατά την οπισθοχώρησιν. Ελιποτάκτησαν για να γλυτώσουν από το στρατόν αλλά την έπαθαν, αιχμαλωτισθέντες από τους Τούρκους.

Το γεγονός όμως είναι ότι καίτοι αιχμάλωτοι, καλοπερνούσαν. Οι Τούρκοι δεν τους επείραξαν διόλου. Επί πλέον η Εβραϊκή Κοινότης εφρόντιζε δι αυτούς, πάρα πολύ. Άλλωστε οι Εβραίοι ήσαν σύμμαχοι του Κεμάλ, και αχρεία όργανα των εγκληματικών του σκοπών. Και αν συνέλαβε μερικούς Εβραίους αυτό το έκαμε για τα μάτια.

Ημείς οι ρακένδυτοι πειναλέοι, μισοπεθαμένοι αιχμάλωτοι, εμακαρίζαμε την τύχην των απογόνων του Ιούδα. Η προδοσία των αντημείβετο αρκετά. Αυτοί σήμερα, εκαλότρωγαν, εκαλόπιναν, καλοπερνούσαν με μια λέξη.

Επί κεφαλής των, οι Εβραίοι είχον ένα νέον ονόματι Ηλίαν Κοέν. Αυτός ισχυρίζετο ότι ήτο ανθυπολοχαγός του Ελληνικού στρατού, γι αυτό και διωρίσθει επιλοχίας του λόχου εις τον οποίον ανήκον. Προς τους Έλληνας ο άθλιος εφέρετο σκαιότατα…

Κάθε εβδομάδα, ακόμη, κατέβαιναν στο σιδηροδρομικό σταθμό, και έπαιρναν πράγματα που τους έστελνον, οι ομόφυλοί των από την Σμύρνη. Πόσον ευτυχείς τους θεωρούσαμε! Οι φιλάργυροι όμως Εβραίοι, σε κανένα Έλληνα αιχμάλωτον δεν έδωσαν ποτέ το παραμικρόν. Εάν κανείς από τους δικούς μας, έκανε την απόφασιν να τους ζητήσει έστω και λίγο ψωμί, έπαιρνε την στερεότυπην απάντησιν: "δεν έχω" ενώ δύο μάτια Εβραίϊκα τον κοιτούσαν με περιφρόνησιν, με φθόνον, με μίσος.

Όταν οι Εβραίοι έτρωγον, πολλοί από τους δικούς μας, τους περιεστοίχιζον, με βλέμματα ικευτικά, τους έτρωγαν με τα μάτια. Ήλπιζον σε καμιά μικρή γενναιοδωρία των Εβραίων. Περίμεναν κανένα μικρό κομμάτι ψωμί!...» (Σελ. 138, 139, 140).

"Είχαν περάσει μήνες από την ημέρα που ηλευθερώθην. Και μαθαίνομεν τότε μια καταπληκτική πληροφορία, ήτις παρ' όλας τας διαψεύσεις μου φαίνεται αληθινή:

Ένα Ολλανδικό πλοίο, φόρτωσε από τον λιμένα της Σμύρνης, πολλά κόκκαλα των αιχμαλώτων!! Θα τα εχρησιμοποιούσαν για βιομηχανικούς σκοπούς!Καϋμένοι αιχμάλωτοι!(Σελ. 225)"

Για την ιστορική αλήθεια: Το πλοίο που φόρτωσε τα κόκκαλα των αιχμαλώτων ανήκε στην εβραϊκή εταιρεία Ραούλ Βάντεμπουργκ και Έρασμος Λεβύ.