Τα περί Καιάδα... μύθος

Στην είσοδο του Καιάδα



Ανασκαφές στο σπηλαιοβάραθρο στους πρόποδες του Ταϋγέτου δείχνουν ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν έριχναν εκεί βρέφη, αλλά αιχμαλώτους και εγκληματίες

Η αρχαία Σπάρτη έριχνε στον Καιάδα αιχμαλώτους και καταδικασμένους σε θάνατο για κακουργήματα, όχι όμως και βρέφη.

Οι ανασκαφικές διερευνήσεις στο σπηλαιοβάραθρο που ταυτίζεται με τον Καιάδα, το οποίο βρίσκεται στις υπώρειες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 750 μ. και στα όρια του οικισμού Τρύπης Λακωνίας, περίπου 10 χλμ. βορειοδυτικά της Σπάρτης, δεν έχουν αποδώσει οστά βρεφών. Σε αντίθεση, ο χώρος βρίθει ανθρώπινων οστών, που ανήκαν σε άνδρες ηλικίας 18- 35 ετών.

Ο Θ. Κ. Πίτσιος, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής Ανθρωπολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που διεξάγει ανθρωπολογική έρευνα στο σπηλαιοβάραθρο, μιλά σήμερα στη διημερίδα του υπουργείου Πολιτισμού για το αρχαιολογικό έργο των πανεπιστημίων μας και παρουσιάζει τα συμπεράσματά του από την έρευνα.

Οπως λέει στο «Εθνος», μέχρι στιγμής έχουν εντοπισθεί οστά 46 ατόμων σε επιφανειακές έρευνες που έχουν διεξαχθεί και οι οποίες συνεχίζονται. Οι έρευνες διεξάγονται με τη συνεργασία του καθηγητή αρχαιολογίας Π. Θέμελη, και σύντομα θα εκδοθεί και ένας ειδικός τόμος για το θέμα αυτό.

Σύμφωνα με τον κ. Πίτσιο, το σπηλαιοβάραθρο στο εσωτερικό του λόφου, έχει οριζόντιο μήκος περίπου 50 μ., πλάτος 1,5-3,5 μ. και ύψος των κατακόρυφων τοιχωμάτων του 18-25 μ. Οπως λέει, αρκετοί θα ήταν οι καταδικασμένοι που θα προσπάθησαν να ανεβούν ή που θα είχαν γαντζωθεί κατά την πτώση από προεξοχές και πέθαναν σε σημεία υψηλότερα από τον πάτο του Καιάδα. Ομως, τα νερά, που ρέουν άφθονα, μετακίνησαν και τα οστά στο δάπεδο.

Ο ερευνητής πιστεύει πως ο Καιάδας είχε επιλεγεί προσεκτικά, αφού «πρόκειται για τις πιο εντυπωσιακές θέσεις της Λακωνίας.

Ηταν στο όριο Λακωνίας και Μεσσηνίας, είχε πανοραμική θέα και θεωρώ ότι πήγαιναν εκεί τους καταδικασμένους για να νιώσουν πόνο για την ομορφιά που θα έχαναν μαζί με τη ζωή τους», καταλήγει.

Μέχρι στιγμής, πάντως, σε καμία ανασκαφή στη Λακωνία δεν έχουν εντοπισθεί οστά βρεφών σε τέτοιες συνθήκες που να δείχνουν θανάτωσή τους σε συγκεκριμένο χώρο.

Οι χθεσινές ανακοινώσεις ήταν πλούσιες και ιδιαίτερα κατατοπιστικές (ωστόσο, δυστυχώς, οι φοιτητές δεν έκαναν τον κόπο να προσέλθουν μαζικά για να παρακολουθήσουν τους δασκάλους τους).

Σήμερα θα μιλήσει επίσης ο Γιάννος Λώλος, αναπληρωτής καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ο οποίος θα αναφερθεί στα νεότερα στοιχεία από την ανασκαφή στη Σαλαμίνα.

Οπως όλα δείχνουν, το διπλό μέγαρο που έχει αποκαλυφθεί στην περιοχή Κανάκια, εγκαταλείφθηκε λίγο μετά το 1200 π.Χ., «στον ορίζοντα της πτώσης των μυκηναϊκών ανακτόρων στη μυκηναϊκή Ελλάδα, μαζί με το τέλος της Πύλου και της Ιωλκού». Μάλιστα, η εγκατάλειψη «αποτυπώνεται δραματικά στο σφράγισμα των εισόδων του».

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ
akotti@pegasus.gr

πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&pubid=158465

Η "Σάλπιγγα Θανάτου" του Γ.Γκιόλβα - Ντοκουμέντα

Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας Αρ. 41297 (1970)
"Mυστική"






Γ.Γκιόλβας για τη Σάλπιγγα Θανάτου:

Το 1970 εργαζόμουν στο εργαστήριο, πάνω σε έ­να εξαιρετικά ενδιαφέρον αντι­κείμενο: στο πρόγραμμα GG-4, της φωτοδέσμης πλάσματος. Εν τούτοις, κάποιες παράξενες συ­μπτώσεις με έκαναν να διακόψω για λίγο και να στραφώ σε κάτι εξ ίσου ενδιαφέρον επιστημονι­κά, αλλά - μπορώ να πω - συ­ναρπαστικότερο εφ' όσον τα α­ποτελέσματα του προβλέπονταν άμεσα...
Παρατηρούσα ότι στον συγκε­κριμένο χώρο του εργαστηρίου είχα αρχίσει να αισθάνομαι σω­ματικά άσχημα, δηλαδή ζαλά­δες, πόνους στο στομάχι, ναυτία κλπ. Αυτό συνεχιζόταν επί μήνα και πλέον. Στην αρχή το απέδω­σα σε τυχόν οργανικά αίτια, ώ­σπου μια μέρα παρατήρησα ρωγμές και πτώση σοβάδων στο κτίριο του εργαστηρίου! Σαν α­πό διαίσθηση συνδύασα τα δύο συμβάντα και έτσι αποφάσισα να ερευνήσω το θέμα.
Υποπτευόμουν ότι κάτι έπρεπε να συμ­βαίνει μέσα στο εργαστήριο από κάποια άγνωστη ακτινοβολία.
Συνέπεσε τότε να διαβάσω στη Βίβλο το σχετικό εδάφιο για τις περίφημες Σάλπιγγες που κατέστρεψαν τα ονομαστά τείχη της Ιεριχούς, πάχους επτά μέτρων(!) (Ωσηέ 6-20), εισέβαλαν οι Ισραηλίτες στην πόλη, την κα­τέλαβαν και κατέσφαξαν τους Φιλισταίους (Κρήτες).
Άλλη φορά θα αναπτύξω ποι­ος και πώς - κατά τη γνώμη μου - κατασκεύασε και παρέδωσε στους Ισραηλίτες τις Σάλπιγγες που παρήγαγαν τους καταστρε­πτικούς υποήχους. Γιατί περί αυτού πρόκειται!
Την επόμενη μέρα σταμάτησα τις εργασίες του προγράμματος GG-4 και ασχολήθηκα πλέον με το σοβαρό θέμα εντοπισμού του φαινομένου της περίεργης αδια­θεσίας μου και των ρωγμών στο κτίριο του εργαστηρίου. Πρέπει να σημειώσω ότι στο εργαστή­ριο υπάρχουν πάνω από 60 ηλεκτρικά-ηλεκτρονικά μηχανήματα και όργανα, τα οποία λειτουρ­γούν και μάλιστα πολλές φορές όλα μαζί.
Τηλεφώνησα σ' ένα φίλο μου στην Αμερική, ο οποίος εργάζε­ται στην ΝΑΣΑ και του ζήτησα μια συσκευή μετρήσεως των Decibel των ήχων. Όταν σε λί­γες μέρες μου την έστειλε και έβαλα σε λειτουργία όλες τις συσκευές και τα ηλεκτρονικά όργανα του εργαστηρίου μετρώντας τα Decibel των ήχων, διεπίστωσα με μεγάλη μου α­πογοήτευση ότι από τέτοιας απόψεως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, που να δικαιολογεί τα φαινόμενα που παρουσιάζονταν μέσα στο εργαστήριο.
Απογοητεύτηκα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Η διαίσθηση μου μου έλεγε να προχωρήσω. Συνέχισα τις έρευνες για το θέμα και μετά από πολλές σκέψεις και με­λέτες διερωτήθηκα μήπως πρό­κειται για υπόηχους. Πώς όμως να τους ανιχνεύσω, δεδομένου ότι κανείς μέχρι τότε επιστήμο­νας δεν είχε ασχοληθεί σε βά­θος με αυτούς και δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο σχετική ε­πιστημονική μελέτη, ούτε είχε εκδοθεί κάποιο βιβλίο για το θέ­μα ...
Αφού επιβάλονταν οπωσδήπο­τε να λύσω το πρόβλημα - είμαι πολύ πείσμων σε τέτοιες περι­πτώσεις - αποφάσισα να κατα­σκευάσω εγώ το κατάλληλο ηλε­κτρονικό όργανο που θα μετρούσε την ακτινοβολία των υποήχων, για να διαπιστώσω αν από αυτούς προέρχεται το φαι­νόμενο των ρωγμών, της αδια­θεσίας μου κτλ.
Αποσυναρμολόγησα λοιπόν την συσκευή που μου έστειλε ο φίλος από τη ΝΑSΑ, την μελέτη­σα λεπτομερώς και βάσει αυτής κατασκεύασα τον δικό μου εντοπιστή υποήχων πλέον. Και πράγ­ματι είχα δίκιο. Αμέσως εντόπι­σα το σημείο που παρήγαγε τα υποηχητικά κύματα χαμηλής συ­χνότητας, τα οποία ανέπτυσαν ι­σχύ 1250 WΑΤΤ και εξέπεμπαν ακτινοβολία συχνότητας κάτω των 4,3 ΗΕRΤΖ.
Ήταν λοιπόν επόμενο με τέ­τοια ακτινοβολία να μου δημι­ουργούνται οι σωματικές διατα­ραχές και να ραγίζουν οι τοίχοι. Μοιάζει απίστευτο, αλλά αν δεν ανεκάλυπτα εγκαίρως το φαινόμενο αυτό, υπήρχε περίπτωση να θαφτώ κάτω από τα ερείπια του εργαστηρίου, δεδομένου ότι οι υπόηχοι παράγουν "σκληρές" παλμικές δονήσεις στην ατμό­σφαιρα και διασπούν τα μόρια της ύλης και κυρίως το σκυρό­δεμα που είναι χτισμένα τα κτί­ρια. Επιπλέον καθώς επιδρούν στον εγκέφαλο μέσω των παλμικών δονήσεων και των πιέσεων της ατμόσφαιρας, προκαλούν τραύμα στο νευρικό σύστημα, ναυτία, κοκκίνισμα του δέρμα­τος, ισχυρούς πονοκεφάλους και γενικά σωματική κατάπτωση. Αυτά τα φαινόμενα υφίσταντο άλλωστε επί χρόνια από την συ­γκεκριμένη αιτία οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ! Επίσης, όπως κατέλη­ξαν οι σύγχρονες πλέον έρευ­νες, οι γυναίκες που εκτίθενται στην ακτινοβολία αυτή προσβάλονται πλήρως από στείρωση. Τέλος, λίγο ισχυρότερη τέτοια ακτινοβολία επιφέρει τον θάνα­το!
Οταν κατάλαβα ότι ήξερα αρκετά για τη φύση των υ­ποήχων, αποφάσισα να εκμεταλ­λευτώ τις ιδιότητες τους και να θέσω τα αποτελέσματα των με­λετών μου στη διάθεση της Ελλάδας. Ύστερα από επιστα­μένα και εκτεταμένα πειράματα πάνω στο θέμα και τις μελέτες εκμετάλευοης της ακτινοβολίας αυτής, εκπόνησα σχέδια και περιγραφές, τα κατέθεσα στο αρ­μόδιο Υπουργείο στις 20/11/70 και έλαβα το υπ' αριθμόν 41297 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πριν ό­μως πάρω το δίπλωμα, τα σχέ­δια και η μελέτη γενικά εξετά­στηκαν από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ό­πως ορίζει ο νόμος. Αυτό συμ­βαίνει πάντα όταν οι εφευρέσεις αφορούν την Εθνική Άμυνα της χώρας. Αν διαπιστωθεί κάποιο ενδιαφέρον δεσμεύονται από το Υπουργείο Αμυνας, ως άκρως α­πόρρητες για να χρησιμοποιη­θούν από το στρατό.
Προς μεγάλη μου όμως έκ­πληξη, η ειδική αυτή επιτροπή έ­δωσε τη συγκατάθεση στο Υπουργείο να μου δώσει ελεύ­θερα το δίπλωμα ευρεσιτεχνείας, παρόλο που διαπίστωσαν ότι εγώ, για λόγους ασφαλείας του απορρήτου των σχεδίων, τα κα­τέθεσα στο Υπουργείο (με πρα­κτικό μυστικότητας για ένα χρό­νο) για να πάρω μόνο την προτεραιότητα της εφευρέσεως μου!
Μετά, εφόσον το Υπουργείο Άμυνας δεν θεωρούσε την πατέ­ντα απαραίτητη για την άμυνα της χώρας, τότε μόνον θα ζη­τούσα το δίπλωμα ώστε να έχω το δικαίωμα να πωλήσω την πατέντα στο εξωτερικό ή στο εσω­τερικό. Πράγμα που βέβαια, τε­λικά συνέβη... Νομίζω έκτοτε, ότι σ' αυτές τις ειδικές επιτροπές θα έπρεπε να συμμετέχουν ικανοί ε­πιστήμονες για να μη διαφεύ­γουν στο εξωτερικό αξιόλογες μελέτες που αφορούν τουλάχι­στον την άμυνα της χώρας.
Πεπεισμένος για τις δυνατότη­τες της εφεύρεσης, στράφηκα στο εξωτερικό. Σε κάποια χώρα της Ευρώπης είχα έναν συνερ­γάτη και φίλο, υπέργηρο καθη­γητή της Ραδιοακουστικής ο οποίος διεύθυνε το Ινστιτούτο Ερευνών του κράτους αυτού. Ο ίδιος μάλιστα ήταν πάρα πολύ φιλέλληνας, με αγαπούσε σαν παιδί του και ευχόταν να είχε γεννηθεί Έλληνας...
Πήγα και τον επισκέφθηκα ό­πως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο για επιστημονική συνεργασία και του μίλησα για το «ηχητικό κανό­νι». Ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με την καινοτομία αυτή και με παρακάλεσε να παραχωρήσω την πατέντα στη χώρα του. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήμουν διστακτικός. Για όλους όμως τους παραπάνω λόγους και ε­πειδή του είχα μεγάλη υποχρέω­ση από την επιστημονική συνερ­γασία μας, του παρέδωσα τα σχέδια και την μελέτη του ηχητι­κού κανονιού και έφυγα.
Μετά από 50 ημέρες περίπου με κάλεσαν στην Πρεσβεία αυ­τής της χώρας (σ.σ. ΓΑΛΛΙΑ) και μου παράδω­σαν ένα τσεκ 2.500.000 δραχ­μών. Υπέγραψα ορισμένα χαρτιά καθώς και μια «δήλωση τιμής», να μην αποκαλύψω ποτέ σε ποιο κράτος παραχώρησα την πατέ­ντα αυτή.
Ύστερα από έξι μήνες περί­που κατασκεύασαν ένα από τα τρομερότερα μυστικά όπλα, ένα κανόνι οκτώ μέτρων μήκους, το οποίο μπορεί με ένα πάτημα ε­νός διακόπτη να κόψει στα δύο ένα ολόκληρο αεροπλανοφόρο!
Για τα σχετικά πειράματα ίδρυ­σαν μια ολόκληρη μεταλλική «πό­λη», εκατό χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένη περιοχή και κα­τασκεύασαν τα εργαστήρια δοκι­μής του κανονιού, δεδομένου ότι οι παλμικές δονήσεις της ατμό­σφαιρας προκαλούν τη διάλυση της δομής της ύλης, με αποτέλε­σμα να καταρρέουν τα μέγαρα σαν χάρτινοι πύργοι εντός τριών λεπτών της ώρας (όπως συνέβη πριν τέσσερα χρόνια με το μέγα­ρο του αρχιτέκτονα κ. Ρωμαίου στη Λεωφόρο Κηφισίας)! Επίσης αναγκάστηκαν να φτιάξουν και ειδικές στολές για τους επιστήμονες.
Όμως η εν λόγω εφεύρεση δεν είχε μόνο πολεμικές εφαρ­μογές. Όπως κάθε επιστημονική ανακάλυψη, μπορεί να βοηθήσει ή να καταστρέψει... Έτσι χρησι­μοποίησαν την μέθοδο μου αυτή και κατασκεύασαν ιατρικές συ­σκευές, οι οποίες διαλύουν με υποήχους τους λίθους των νε­φρών και της χολής και σε πολ­λές άλλες εφαρμογές χρήσιμες για την ανθρωπότητα.
Οι επιπτώσεις και οι αλλαγές που έχουν ήδη επέλθη στην στρατηγική από την παραπάνω εφαρμογή, είναι φοβερές! Όταν θελήσει ένα κράτος να βλάψει έ­να άλλο χωρίς πόλεμο, μπορεί να βάλει μυστικά στις μεγαλύτε­ρες πόλεις, ένα ή δύο ηχητικά κανόνια τοποθετώντας τα σε κατάλληλες θέσεις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο τους, σε ένα χω­ράφι π.χ. κάτω από ένα αντίσκη­νο και να τα θέσει σε λειτουργία για μισή ώρα. θα δει κανείς τότε τα κτίρια να γίνονται σωροί σκό­νης και τους ανθρώπους, όσοι γλυτώσουν, να είναι ζωντανά πτώματα που δεν θα είναι σε θέ­ση να αμυνθούν! Έτσι όσο οχυ­ρωμένη και αν είναι η πόλη ο ε­χθρός θα την καταλάβει χωρίς να «ακουστεί» ούτε μία πιστολιά.
Το τρομερό αυτό λοιπόν όπλο σαν πατριώτης το πρόσφερα στην Ελλάδα, το απόρριψαν -χαρακτηρισμένο από την επιτρο­πή του ΓΕΣ «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας» - με αποτέλεσμα να εξυπη­ρετεί σήμερα άλλες Ένοπλες Δυνάμεις...
Πιστεύω ότι αυτό δεν συνέβη μόνο στην περίπτωση της παρού­σας πατέντας, αλλά συμβαίνει σε πολλές ελληνικές πατέντες-καινοτομίες. Οι κρατικοί μηχανισμοί που τις αξιολογούν, επειδή δεν είναι σε θέση να τις μελετήσουν, τις απορρίπτουν με αποτέλεσμα να τις χρησιμοποιούν οι ξένοι, που τις αγοράζουν αργότερα, εις βάρος της χώρας μας.
Ασφαλώς, πολλές από τις αι­τίες αυτής της κατάστασης που συνεχίζεται, πρέπει να αναζητηθούν και στην πολιτική ψηφοθηρίας των κομμάτων, που διορίζουν ακατάλληλους ανθρώπους σε λάθος θέσεις...

Μαρτυρία (αμφίβολης αξιοπιστίας*) φερόμενου ως στρατιωτικού περί "ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ" που πιθανόν να αποτέλεσε επέκταση των σχεδίων της "Σάλπιγγος Θανάτου" σε μεγάλη στρατιωτική κλίμακα:

Με αφορμή τις περιοδικές σας αναφορές στο έργο τόσο της Ομάδας Ε, όσο και ερευνητών-επιστημόνων, θα σταθώ στην περίπτωση του επιφανούς Γεωργίου Γκιόλβα, ενός μεγάλου μηχονολόγου-μηχανικού. Συγκεκριμένα θα ήθελα να καταθέσω μια δική μου μαρτυρία σχετικά με μια απο τις πιο πετυχημένες εφευρέσεις της ομάδας Γκιόλβα. Με την ιδιότητα μου ως στρατιωτικού (υπηρετώ στην Πολεμική Αεροπορία) είχα και έχω την τύχη να είμαι εκπαιδευμένος στην Αντιαεροπορική Άμυνα. Ένα απο τα οπλικά συστήματα που γνωρίζω κυριολεκτικά "απ΄έξω και ανακατωτά" είναι και το Δίδυμο Αντιαεροπορικό Πυροβόλο ΑΡΤΕΜΙΣ των 30χιλ. Σαν χειριστής αλλά και συντηρητής του εν λόγω συστήματος μπορώ με βεβαιότητα να πω οτι είναι οτι καλύτερο έχουμε παράγει σαν χώρα και σαν αμυντική-πολεμική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια. Συνοπτικά θα σας παραθέσω σημαντικά στοιχεία που ίσως να μην γνωρίζετε αλλά και μια μαρτυρία που αναφέρω οχι για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά απλά γιατί τόσα χρόνια ήθελα να την μοιραστώ με άλλα άτομα, που ίσως να συμμερίζονται έστω και στο ελάχιστο τις ανησυχίες μου. Συγκεκριμένα: Η πλήρης ονομασία του ΑΡΤΕΜΙΣ είναι ΜΟΝΑΔΑ ΠΥΡΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ Α-30 (ΜΠΠ Α-30), ΕΙΝΑΙ και το τονίζω αυτό, ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ αλλά (το σημαντικότερο) ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ. Κατασκευάζεται απο την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ) στο Συγκρότημα Εργοστασίων Μάνδρας (ΣΕΜ) στην Αττική. Οι κάννες του αλλά και τα 2 ογκώδη κλείστρα του όπλου κατασκευάζονται απο την γερμανική MAUSER αλλά (αργότερα) και απο την ίδια την ΕΒΟ, ύστερα απο σχετική συμφωνία. Η τρομερή ταχυβολία του όπλου (1,200 βλήματα των 30χιλ. ΑΝΑ ΚΑΝΝΗ/ΑΝΑ ΛΕΠΤΟ, άρα 2,400 ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΛΕΠΤΟ!!!), σε συνδυασμό με τα 8,000 μέτρα μέγιστο βεληνεκές καθιστούν το Α-30 ένα πραγματικά υπολογίσιμο όπλο. Και εδώ σας παραθέτω την πρώτη μου μαρτυρία. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 η ΕΒΟ με την ομάδα Γ. Γκιόλβα παρουσίασε το όπλο στην τότε στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της χώρας, κάποιοι γνωστοί "κύκλοι" [και μέσα απο την τότε Κ.Υ.Π. ...] "μίλησαν" στους "ομόλογους" τους πέρα απο τον Ατλαντικό. Οι Αμερικανοί λοιπόν ΠΙΕΣΑΝ την κυβέρνηση να τερματίσει το Πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ προτάσοντας ως σημαντικότερο λόγο την τρομερή ισχύ του όπλου το οποίο ΕΙΧΕ, ΕΧΕΙ και ΘΑ ΕΧΕΙ την ικανότητα διασύνδεσης με ΡΑΝΤΑΡ ΕΥΡΕΙΑΣ ΣΑΡΩΣΗΣ (Search & Tracking Radar) με φανερή μεγιστοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων του συστήματος Α-30, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με την ΟΠΤΙΚΗ ΣΚΟΠΕΥΣΗ που γίνεται απο χειριστή (ειδικότητας ΑΜ.ΑΔ. ή/και ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗ). Οι αμερικανικές πιέσεις κατάφεραν να μην διαθέσει η ΕΒΟ τις 60 ΜΠΠ Α-30 που είχαν παραγγείλει οι Ε.Δ. με ραντάρ αλλά να εγκαταστήσει (κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή) σκοπευτικά της αγγλικής εταιρείας FERRANTI τα οποία όμως είναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ για το συγκεκριμένο όπλο. Απο δική μου εμπειρία, ο σκοπευτής όταν ολοκληρώσει τη διαδικασία στοχοποίησης (δηλαδή τον εγκλωβισμό στο σκοπευτικό του εχθρικού στόχου) και χρειαστεί για οποιοδήποτε λόγο να αφήσει το στόχο έστω και για δευτερόλεπτα απο το σκοπευτικό του, το γυροσκοπικό σύστημα του FERRANTI "τρελαίνεται" στην κυριολεξία και ο σκοπευτής χάνει τον στόχο απλούστατα γιατί ο πυργίσκος του όπλου γυρίζει πολύ γρήγορα (ΣΗΜ: ΤΟ ΟΠΛΟ ΕΧΕΙ Η/Ζ ΜΕ ΚΙΝΗΤΗΡΑ ΤΗΣ "VW" 80HP που κάνει τον πυργίσκο να φέρει μια πλήρη περιστροφή 360 μοιρών σε ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ..!) αφού έχει σχεδιαστεί ΟΧΙ για να κάθεται απι του όπλου ο χειριστής αλλά να βρίσκεται στον κλωβό του ραντάρ και να το χειρίζεται απο εκεί με πλήρη τηλεμετρία και τακτική εικόνα απο το ραντάρ έρευνας και εγκλωβισμού. Η Πολεμική Αεροπορία όμως που πάντα πρωτοπορεί, προμηθεύτηκε λίγο αργότερα ΚΑΙ τα ραντάρ έρευνας και εγκλωβισμού απο το εξωτερικό με την δικαολογία οτι θέλει να αντικαταστήσει τα ραντάρ ενός έτερου αντιαεροπορικού συστήματος, του ΒΕΛΟΣ. Χωρίς να το γνωρίσουν ποτέ οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι και το ΝΑΤΟ τα ραντάρ αποθηκεύτηκαν και αργότερα διανεμήθηκαν με άκρα μυστικότητα σε ΟΛΕΣ τις Πτέρυγες Μάχης της Π.Α. Πολλοί συνάδελφοι αναρωτιούνται μέχρι και σήμερα για το ΤΙ περιέχουν συγκεκριμένες αποθήκες-ΤΟLL, κατασκευασμένες απο ενισχυμένο μπετόν και με ειδικές προδιαγραφές ασφαλείας και με ελεγχόμενες κλιματολογικές συνθήκες λόγω του ευαίσθητου του εξοπλισμού. Εδώ ας μου επιτραπεί να μην αποκαλύψω τη θέση μου και το βαθμό μου, αλλά ούτε και την μονάδα στην οποία υπάγομαι. Ας πούμε οτι υπηρετώ σήμερα σε μονάδα..."κάτω απο το αυλάκι" όπως λένε μερικοί. Και ο νοών, νοείτω... Αυτά για την πραγματική ιστορία του ΑΡΤΕΜΙΣ 30. Και τώρα εν συντομία μια διπλή μαρτυρία-εμπειρία. Το 1997 βρισκόμουν στο ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΠΒΚ-NAMFI) στο οποίο εκτελεί βολές και το ΝΑΤΟ, στα Χανιά της Κρήτης. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα η Π.Α. εκτελεί εκπαιδευτικές βολές βαθμολογίας με διάφορα αντιαεροπορικά όπλα. Εγώ συμμετείχα στην αποστολή της μονάδας μου στην κατηγορία του ΑΡΤΕΜΙΣ-30. Κατά τη διάρκεια της βολής χειριστής-πυροβολητής άλλης μονάδας εκτελεί ένα παρ΄όλίγο μοιραίο χειρισμό, χάνει τον έλεγχο του όπλου και το ΑΡΤΕΜΙΣ αρχίζει να εκτελεί συνεχόμενες περιστροφές και να πυροδοτεί ασταμάτητα εως ότου άδειασε η αποθήκη πυρομαχικών του...Το ΑΡΤΕΜΙΣ "γάζωσε" τους γύρω χώρους ευτυχώς χωρίς ανθρώπινα θύματα με απίστευτη ταχύτητα και μανία. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα πως το ΑΡΤΕΜΙΣ-30 είχε κατασκευαστεί για ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ και ήταν μόνο ενα ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ, ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ ΥΠΕΡ-ΟΠΛΟΥ με ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ. Αλλά, περισσότερα για το θέμα στον αγαπητό κ. Γ. Γκιόλβα...Αυτό που μπορώ να αναφέρω σαν κερασάκι στην τούρτα είναι προσωπικό βίωμα. Κατά τη διάρκεια επίδειξης-παραλλαβής μιας μονάδας ΑΡΤΕΜΙΣ σε μονάδα της Πελλοπονήσου, συνέβη το εξής τρομερό. Με το πέρας της επίδειξης και ΑΦΟΥ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΕΦΥΓΑΝ, έγινε μια άλλου είδους "επίδειξη" σε παρακείμενο στεγασμένο χώρο. Εκεί υπήρχε ένα -όπως φαινόταν- "διασκευασμένο" ΑΡΤΕΜΙΣ χωρίς όμως την αποθήκη πυρομαχικών. Ο χειριστής-δοκιμαστής ζήτησε απο όλους μας να φορέσουμε ειδικά ακουστικά και να απομακρυνθούμε απο το όπλο αρκετά. Έθεσε το όπλο σε λειτουργία και...πυροδότησε. Μόνο που ούτε βλήματα είδα να βγαίνουν απο τις κάννες ούτε καμμένα λάδια απο τις κάννες, ούτε καπνό. Είδα όμως ένα παρακείμενο παροπλισμένο τζίπ Mercedes GD250 να γίνεται...ΣΚΟΝΗ. Αγαπητέ Ρωμύλε, εκείνη την μέρα του Γενάρη είχα την τιμή να είμαι απο τους λίγους και προνομιούχους αξιωματικούς των Ε.Δ. και απο τους ελάχιστους Έλληνες που είδα το περίφημο ΗΧΗΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙ απόρεια των πειραμμάτων Νικολά Τέσλα-Κωνσταντίνου Καραθεοδωρί (Με "ι" και οχι με "η" καθώς ζούσε στο εξωτερικό), τελειοποιημένων απο τον μοναδικό επιστήμονα Γιώργο Γκιόλβα. Αυτό ΕΙΝΑΙ και το πραγματικό ΑΡΤΕΜΙΣ. Πιστεύω οτι σχεδόν όλες οι μονάδες της Π.Α. έχουν αποθηκευμενό σε ανάλογο χώρο απο μια τέτοια μονάδα. Συνήθως όπως προανέφερα σε αποθήκες που δεν ανοίγουν ποτέ και για κανένα λόγο. Στη δική μου μονάδα παντως γνωρίζω οτι σε 2 αποθήκες έχουμε απο 2 ραντάρ για το "συμβατικό" ΑΡΤΕΜΙΣ και μια υπόγεια αποθήκη (κρύπτη) όπου βρίσκεται το Ηχητικό ΑΡΤΕΜΙΣ. Η ονομασία του εξαιρετικά ευαίσθητου αλλά και ισχυρά φυλασόμενου χώρου είναι συνήθως "ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ". Δυστυχώς δεν μπορώ να συνεχίσω για λόγους εθνικής ασφάλειας αφού "αυτιά" υπάρχουν παντού και πάντοτε. Χαφιέδες και ανθέλληνες υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αξίζει να αναφέρω και τον δόλιο τρόπο που οι πουλημένοι πολιτικοί μας ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ τα σχέδια του "συμβατικού" ΑΡΤΕΜΙΣ στο ΙΣΡΑΗΛ αμέσως μόλις η ομάδα Γκιόλβα τα παρέδωσε "καλή τη πίστη" στην Ελληνική ( ;;; ) Κυβέρνηση. Εις το επανειδείν.

* Λαμβάνοντας υπόψη τα ίδια τα λεγόμενα του Γ.Γκιόλβα περί του ότι η σάλπιγγα θανάτου είχε απορριφθεί από την ελληνική κυβέρνηση και τον στρατό «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας», αλλά και το ότι ο Γ.Γκιόλβας ποτέ δεν φαίνεται να είχε αναφερθεί σε "ηχητικό ΑΡΤΕΜΙΣ", η παραπάνω μαρτυρία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόλυτα αξιόπιστη.

Άρτεμις-30: Μια πονεμένη ελληνική ιστορία

Υπηρετώντας στην Π.Α. [ΟΧΙ την θητεία μου πάντως] (δεν θέλω να αναφέρω μονάδες και ονόματα για προσωπικούς λόγους), και λόγο ειδικότητας (Αμύνης Αεροδρομίων) είχα την τύχη να εκπαιδευτώ ΚΑΙ στο αντιαεροπορικό ΑΡΤΕΜΙΣ-30. Η πλήρης (και σωστή) ονομασία του εν λόγο συστήματος είναι ΜΟΝΑΔΑ ΠΥΡΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ-30 και αν σας ενδιαφέρει η ιστορία της εξέλιξής του έχει ως εξής.

Τότε, δεν γνώριζα τον άνθρωπο που ήταν αρχισχεδιαστής του εν λόγο πονήματος (Γκιόλβας). Όπως και να έχει, το Α-30 σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε περί τα μέσα με τέλη της δεκαετίας του ΄80. Σκοπός του προγράμματος ήταν η πληρέστερη κάλυψη της αντιαεροπορικής ομπρέλας της χώρας απο επικείμενη απειλή. Μαζί με τα (παρωχημένα πλέον) ΤΕΤΡΑΔΥΜΑ 0,50'' (της ίντσας) ή αλλιώς ΣΥΣΚΕΥΗ Μ55 και τα Rheinmetall RH202 των 20χιλ., το Α-30 κλήθηκε να καλύπτει ευαίσθητους χώρους όπως αεροδρόμια, ραντάρ κτλ. Μαζί δε με το σύστημα ΒΕΛΟΣ που είχα και πάλι την χαρά να υπηρετήσω και σαν αξιωματικός πυρός και σαν αξιωματικός κατεύθυνσης βολής, το ΑΡΤΕΜΙΣ "θέριζε" κυριολεκτικά τον αέρα. Μέγιστο βεληνεκές τα 8,000 μέτρα με ταχυβολία 1,100 περίπου φυσίγγια ανα κάννη και ανά λεπτό! [Το RH202 έχει 1000]. Είναι ένα φοβερό όπλο που όμως είναι παρεξηγημένο απο πολλούς είτε γιατί το θεωρούν...σαβούρα, είτε γιατί πιστεύουν οτι έμεινε στα χαρτιά όπως πολλά άλλα (άποψη ΚΑΙ του..."δημοσιογράφου" κ.ΒΕΡΥΚΙΟΥ...)

Λοιπόν, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Θα μιλήσω για την αεροπορία που γνωρίζω. Έχουν παραγγελθεί 60 μονάδες με option για άλλες 20. ΟΛΕΣ οι Πτέρυγες Μάχης και ραντάρ της Π.Α. έχουν τουλάχιστον απο μια μονάδα Α-30 [Όσο πιο σηματική η πτέρυγα ή το ραντάρ τόσο πιό πολλές μονάδες διατίθενται]. Απλώς το σύστημα το πρόδωσαν οι πολιτικοί.

Συγκεκριμένα το ΑΡΤΕΜΙΣ πουλήθηκε (μάλλον...παραδόθηκε) στην ισραηλινή ΜΟΣΑΝΤ (το "Ίδρυμα" για όσους γνωρίζουν) απο ανθέλληνες πολιτικούς (ίσως και στρατιωτικούς) με ισχυρές διασυνδέσεις. Οι ισραηλινοί εντυπωσιάστηκαν και θορυβήθηκαν ταυτόχρονα. Κράτησαν τα σχέδια και ανέπτυξαν το δικό τους σύστημα με την ονομασία KUKA-30 ή KUKA (σκέτο). Αν δείτε σε φωτογραφία το Α-30 και το KUKA το μόνο που αλλάζει είναι η λεζάντα με το όνομα του όπλου! Α, και κάποιες μικροβελτιώσεις στο δεύτερο πράγμα που σημαίνει οτι δεν μπορούσαν να γίνουν στο ελληνικό αφού ήταν κατά κάποιο τρόπο "αρχαιότερο"!

Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Σε μια ατέρμονη προσπάθειά της η ελληνική ηγεσία (οχι απαραίτητα η πολιτική - εξάλλου η πολιτική μπορεί να γνώριζε παρά μόνο μια παράμετρο του όλου θέματος γιατί έτσι βόλευε)να καταλαγιάσει τον επικείμενο θόρυβο γύρω απο το ΑΡΤΕΜΙΣ δημιούργησε την εξής πρωτοφανή ιστορία.

Οτι δηλαδή το ΑΡΤΕΜΙΣ ξεκίνησε σαν μια ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΙΔΕΑ η οποία προσαρμόστηκε στα ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή οτι ο Γκιόλβας και οι άξιοι μηχανικοί της ΕΒΟ (επονομαζόμενοι και "μαστόρια") πήραν μαθήματα απο τους γερμανούς!

Η δικαιολογία τελείωνε με τις κάννες του όπλου. Όσοι γνωρίζουν απο πυροβόλα όπλα μεγάλου διαμετρήματος (30χιλ βλήμα είναι σε μήκος σχεδόν 2 φορές μια αντρική παλάμη) υπάρχουν οι κάννες που συνδέονται με τους επονομαζόμενους κορμούς του όπλου. Χοντρικά εκεί δηλαδή που εισέρχεται το βλήμα και γίνεται η πυροδότηση (απλοική εξήγηση). Είπαν λοιπόν οτι οι κάννες και οι κορμοί είναι γερμανικοί (της MAUSER) και άρα "να απόδειξη οτι το όπλο δεν είναι ελληνικό".

Μα, η ΑΡΧΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ κατασκευής ΠΡΟΕΒΛΕΠΕ τον εξοπλισμό του όπλου με κάννες και κορμούς απο την γερμανική MAUSER την καλύτερη εταιρεία στο είδος της. Εξάλλου σε ένα οπλικό σύστημα ναι μεν επιδιώκεις να το κατασκυάσεις 100% εσύ αλλά μερικές φορές είναι αδύνατο λόγο έλλειψης υποδομών και τεχνογνωσίας. [Δεν ήταν δυνατόν να φτιάξουμε μια βιομηχανία που θα παρήγαγε κάννες και κορμούς για 1 άντε 2 το πολύ χρόνια. Οικονομικό χαρακίρι θα κάναμε, χώρια η ανεργία]

Όπως και να έχει όμως το ΑΡΤΕΜΙΣ ευδοκίμησε. Αλλά το κερασάκι στην τούρτα δεν είχε ακόμη τοποθετηθεί. Στην αρχή ανέφερα οτι το όπλο το υπηρέτησα ΚΑΙ σαν πυροβολητής όπως μπορεί να το έκαναν και μερικοί απο εσάς κατά τη διάρκεια της θητείας σας σε ΣΞ και ΠΑ. Όντως υπάρχει θέση σκοπευτή και τα ανάλογα χειριστήρια (τιμονάκι με ανάποδα κέρατα δηλαδή "Π")ενώ η πυροδότηση γίνεται απο το...πόδι με την χρήση ποδόπληκτρου για να μην κουράζονται ή "χάνουν" τα δάκτυλα αν χρησιμοποιούσαμε σκανδάλη [υπάρχουν όμως και αυτές για να διαλέγεις]. Όλα αυτά καλά. Όμως το ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ ΑΛΛΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΡΑΝΤΑΡ!!!

Οι φίλοι μας made in USA ανάγκασαν με ένα στυγνό εκβιασμό Υπουργείο και Κυβέρνηση να μην επιτρέψουν την ΄παραγωγή του συστήματος με δυνατότητα διασύνδεσης με ραντάρ. Η κυβέρνηση τότε δεν δέχτηκε. Το ΑΡΤΕΜΙΣ κατασκευάστηκε ΜΕ τις υποδοχές, το ενσωματομένο λογισμικό για την απαραίτητη "συνενόηση" όπλου με ραντάρ, φύσσες κτλ και...γίνεται το περιστατικό με το τουρκικό "ερευνητικό" σκάφος ΣΙΣΜΙΚ ("ΧΟΡΑ" για όσους θυμούνται - ""ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ"") στο Αιγαίο!!!
Αντίποινα; Ίσως.
Μοχλός πίεσης; ΣΙΓΟΥΡΑ!

Καταλαβαίνοντας οι αμερικανοί (κυβ. Ρήγκαν) οτι δεν θα τους "περάσει", αλλάζουν πλέυση και μέσω των...γνωστών ανθελληνικών κύκλων ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ να ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΟΥΝ το ΑΡΤΕΜΙΣ με την άνευ όρων αντικατάσταση του συστήματος σκόπευσης-η "καρδιά" του όπλου-και συνεπώς την ΑΧΡΗΣΤΕΥΣΗ ΤΟΥ! Αντί του εξελιγμένου συστήματος σκόπευσης που θα συνεργαζόταν με το ραντάρ, προστέθηκε θέση πυροβολητή και ένα απο τα ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΗΛΕΚΤΡΟ-ΟΠΤΙΚΟ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟ απο την Αγγλικών συμφερόντων εταιρεία FERRANTI (FERRANTI TECHNOLOGIES θα την βρείτε στο διαδίκτυο). Βέβαια το σκοπευτικο της FERRANTI που τοποθετείται εξωτερικά και επι του όπλου, είναι καλό ΟΧΙ όμως για τις εκπληκτικές επιδόσεις του ΑΡΤΕΜΙΣ.

Και τελειώνω. Το 1997 βρίσκόμουν στην ετήσια βολή βαθμολογίας όλων των μονάδων της ΠΑ στο ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΠΒΚ-NAMFI) στο οποίο εκτελλούν βολές και χώρες μέλη του ΝΑΤΟ γι αυτό ονομάζεται ΚΑΙ NA.M.F.I.= NAto Missile Firing Installations. To πεδίο βρίσκεται στη Σούδα. Κατά τη διάρκεια βολής σε κατευθυνόμενο στόχο (drone) ο πυροβολητής μιας μονάδας τα χάνει [σύμφωνα με το πόρισμα "κόλλησε" ο ίδιος το ποδόπληκτρο ακούσια] και αρχίζει κυριολεκτικά να "θερίζει" το ΑΡΤΕΜΙΣ ότι έβρισκε μπροστά του. Το πεδίο βολής έχει σχήμα...οδοντοστοιχίας. Για να καταλάβετε, οι κάννες μας κοιτάζουν προς τα πόδια της Πελλοπονήσου και βλέπουμε θάλασσα, απο κάτω είναι γκρεμός όμοιος με αυτόν του Γιβραλτάρ σε υψόμετρο και μορφή (570μ απο την επιφ. της θάλασσας) και οι χώροι βολής βρίσκονται στην κορυφή αυτού του τεράστιου βράχου σε επίπεδες εκτάσεις ενώ δεξιά και αριστερά έχουν βράχο σαν φυσικό χώρισμα. Δηλαδή με άλλα λόγια είναι μια σειρά απο ανάποδα "Π".

Ο καημένος ο στρατεύσιμος να τα έχει χάσει και να τρέμει πάνω στο όπλο ο πυργίσκος του οποιου φέρνει ολοένα και γρήγορες στροφές (μην ξεχνάμε οτι το Η/Ζ του ΑΡΤΕΜΙΣ παράγει 80-85hp. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να κινηθεί ένα όπλο που ζυγίζει 3+ τόνους; Και μάλιστα με τον ρυθμό που του δίνει ένα...ραντάρ!)

Ήταν απο τις πιο άσχημες αλλά και απο τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες της ζωής μου. Ευχαριστώ το Θεό που κανένας δεν χτύπησε τότε και το επεισόδιο δεν πήρε διαστάσεις. Την ιστορία την περιγράφω για να καταλάβετε την δύναμη του όπλου. Ήταν σαν μια καταιγίδα να έχει μόλις ξεσπάσει πάνω απο τα κεφάλια μας. Το παρατηρητήριο του Αξιωματικού Βολής απο τότε έχει μεταφερθεί σε νέα θέση και ψηλότερα, ενω έχω και φωτογραφίες απο τα σημειωμένα με κόκκινο σπρέυ βλήμματα που καρφώθηκαν στο βράχο [φωτό τραβήχτηκαν μετα απο 1 χρόνο όταν ξαναεπισκέφθηκα το ΠΒΚ]

Με το παραπάνω θέλω να σας δώσω να καταλάβετε τις ικανότητες του ΑΡΤΕΜΙΣ. Φανταστείτε τώρα να το κατεύθυνε όχι ανθρώπινο μάτι αλλά ραντάρ...

Βέβαια, επειδή εμείς οι Έλληνες όταν θέλουμε μπορούμε, ύστερα απο κάποιο χρονικό διάστημα για να "ξεχαστεί" ο θόρυβος, η ΕΑΒ μαζί με την ΕΒΟ αγόρασε απο το εξωτερικό (Γαλλία) κλωβούς ραντάρ ικανούς να διασυνδεθουν τόσο ασύρματα όσο και με καλωδιακό σύστημα με το ΑΡΤΕΜΙΣ. Μία μονάδα ραντάρ μπορεί να "σηκώσει" απο 2 έως και 4 ΑΡΤΕΜΙΣ ταυτόχρονα. Σχετική ενημερωτική φωτογραφία μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο. Μιά πρώτη γεύση απο το ΑΡΤΕΜΙΣ μπορείτε να πάρετε εαν επισκευθείτε τον επίσημο δικτυακό τόπο της ΕΒΟ που είναι www.ebo.gr ή αν ψάξετε σε μηχανές αναζήτησης γράφοντας ARTEMIS-30 ή Α-30mm ή και...ΚUKA. Ακόμη μπορείτε να "δείτε" τις κάνες και τους κορμούς του όπλου στο δικτυακό τόπο της MAUSER http://www.mauser.de/ ή http://www.mauser.com/.

---

Γκιόλβας για το Άρτεμις-30:

Ηταν μετά το '74. Ενα Βράδυ γύρω στις 9 με πήρε στο τηλέφωνο ο υφυπουργός Εθνικής Αμύνης Κατσαδήμας και με παρακάλεσε να πάω αμέσως στο ΓΕΣ για μια πολύ σοβαρή σύσκεψη. Τότε εγώ έφτιαχνα το "Μπέβατρο", ένα σύστημα για τη σύντηξη της ύλης. Το αντιαεροπορικό "Αρτεμις" ήταν μέρος μόνο των γενικότερων σχεδίων του "Μπεβάτρου", το οποίο έχει μέσα "Φωτοδέσμη πλάσματος" . Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια το πλάσμα που προέρχεται από τη σύντηξη της ύλης, εξαγόμενο από το μαγνητικό πεδίο, γίνεται φωτοδέσμη, δηλαδή ακτινοβολία.Στη σύσκεψη εκείνο το βράδυ πήραν μέρος πέντε άνθρωποι μαζί με μένα. Στις 12 τα μεσάνυχτα τους παρέδωσα τα σχέδια του "Αρτεμις" και τους είπα, αν διαρρεύσει οτιδήποτε, αυτός που θα κάνει τη ζημιά πρέπει να εκτελεστεί επιτόπου. Ταυτόχρονα τους ξεκαθάρισα πως πρόκειται για ένα υπερόπλο στρατηγικής σημασίας, που θα εξασφαλίσει μια για πάντα τον εναέριο χώρο της Ελλάδας. Με αυτό το σύστημα δεν μπορούσε να περάσει κανένα αεροπλάνο σε οποιοδήποτε ύψος,αν δεν θέλαμε εμείς. Ο εντοπισμός του οποιουδήποτε αεροσκάφους γινόταν ταυτόχρονα με την είσοδο στον εναέριο χώρο μας και η στόχευση δεν χρειαζόταν καν ανθρώπινους χειρισμούς, ήταν αυτόματη. Τους έδωσα τα σχέδια για το σύστημα αυτό, εκπροσωπώντας το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών που ίδρυσα το 1955 και είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Μου είπαν αυτό δεν μπορεί να το φτιάξει κανείς. Βοήθησε μας .Και τους βοήθησα και εγώ και άλλοι. Το "Αρτεμις" παρήχθη. Αλλά ο πρώτος που το παρήγαγε ήταν πριν τέσσερα χρόνια το Ισραήλ, που τώρα τροφοδοτεί μεταξύ άλλων και την Τουρκία. Το ένα βράδυ εγώ τους έδωσα τα σχέδια του συστήματος αυτομάτουτυφλής σκοπεύσεως και την άλλη μέρα τα είχαν στα χέρια τους οι Ισραηλίτες. Εμείς έχουμε μόνο ένα πειραματικό αρχικό, που έφτιαξα εγώ με τους συνεργάτες μου, που το γυρίζουν από εδώ κι από εκεί στις εκθέσεις οπλικών συστημάτων. Είναι να τρελαίνεσαι δηλαδή. Να δίνεις την ψυχή σου για ένα τέτοιο υπερόπλο που θα προστατεύσει μια για πάντα την πατρίδα σου και άνθρωποι που υποτίθεται ότι υπηρετούν την άμυνα της, και μάλιστα σε θέσεις κλειδιά,να παραδίνουν τα σχέδια στους χειρότερους εχθρούς τους ελληνισμού.Είχα τότε γραφεία στην Πανεπιστημίου 58. Μες στη στοά ήταν η "Αστόρια". Εκεί στην "Αστόρια" ήρθε και με βρήκε ένα πρωί, εκείνες τις μέρες, ένας πράκτορας της CIΑ. Γκιόλβα, μου λέει, τι έγινε με το αντιαεροπορικό;Ποιο αντιαεροπορικό, του λέω, παριστάνοντας τον ανήξερο. Είχε μια τσάντα σαν μικρό μπαούλο, έτσι το θυμάμαι σα να 'ναι τώρα. Την ανοίγει, βγάζει ένα φάκελο και μου δείχνει το περιεχόμενο του. Ηταν τα δικά μου σχέδια για το "Αρτεμις". Ο πράκτορας ερχόταν από το Τελ Αβίβ και πήγαινε στην Ουάσιγκτον, μεταφέροντας τις εντολές προς το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ.,.Οταν στην Ελλάδα κυβερνούν εθνοπροδότες σαν τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, τι άλλο να περιμένεις; Αυτήν τη στιγμή γνωρίζω πολύ καλά ότι υπάρχει μια λίστα με 9.080 προγραμμένους. Εάν τελικά δεν φύγουν από μπροστά μας αυτοί οι 9.080 και δεν φάει η φαλκονέρα ψάρια, εδώ μέσα στο ελληνικό κράτος δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα._