Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας Αρ. 41297 (1970)
"Mυστική"
Γ.Γκιόλβας για τη Σάλπιγγα Θανάτου:
Μαρτυρία (αμφίβολης αξιοπιστίας*) φερόμενου ως στρατιωτικού περί "ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ" που πιθανόν να αποτέλεσε επέκταση των σχεδίων της "Σάλπιγγος Θανάτου" σε μεγάλη στρατιωτική κλίμακα:
* Λαμβάνοντας υπόψη τα ίδια τα λεγόμενα του Γ.Γκιόλβα περί του ότι η σάλπιγγα θανάτου είχε απορριφθεί από την ελληνική κυβέρνηση και τον στρατό «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας», αλλά και το ότι ο Γ.Γκιόλβας ποτέ δεν φαίνεται να είχε αναφερθεί σε "ηχητικό ΑΡΤΕΜΙΣ", η παραπάνω μαρτυρία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόλυτα αξιόπιστη.
"Mυστική"
Γ.Γκιόλβας για τη Σάλπιγγα Θανάτου:
Το 1970 εργαζόμουν στο εργαστήριο, πάνω σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αντικείμενο: στο πρόγραμμα GG-4, της φωτοδέσμης πλάσματος. Εν τούτοις, κάποιες παράξενες συμπτώσεις με έκαναν να διακόψω για λίγο και να στραφώ σε κάτι εξ ίσου ενδιαφέρον επιστημονικά, αλλά - μπορώ να πω - συναρπαστικότερο εφ' όσον τα αποτελέσματα του προβλέπονταν άμεσα...
Παρατηρούσα ότι στον συγκεκριμένο χώρο του εργαστηρίου είχα αρχίσει να αισθάνομαι σωματικά άσχημα, δηλαδή ζαλάδες, πόνους στο στομάχι, ναυτία κλπ. Αυτό συνεχιζόταν επί μήνα και πλέον. Στην αρχή το απέδωσα σε τυχόν οργανικά αίτια, ώσπου μια μέρα παρατήρησα ρωγμές και πτώση σοβάδων στο κτίριο του εργαστηρίου! Σαν από διαίσθηση συνδύασα τα δύο συμβάντα και έτσι αποφάσισα να ερευνήσω το θέμα.
Υποπτευόμουν ότι κάτι έπρεπε να συμβαίνει μέσα στο εργαστήριο από κάποια άγνωστη ακτινοβολία.
Συνέπεσε τότε να διαβάσω στη Βίβλο το σχετικό εδάφιο για τις περίφημες Σάλπιγγες που κατέστρεψαν τα ονομαστά τείχη της Ιεριχούς, πάχους επτά μέτρων(!) (Ωσηέ 6-20), εισέβαλαν οι Ισραηλίτες στην πόλη, την κατέλαβαν και κατέσφαξαν τους Φιλισταίους (Κρήτες).
Άλλη φορά θα αναπτύξω ποιος και πώς - κατά τη γνώμη μου - κατασκεύασε και παρέδωσε στους Ισραηλίτες τις Σάλπιγγες που παρήγαγαν τους καταστρεπτικούς υποήχους. Γιατί περί αυτού πρόκειται!
Την επόμενη μέρα σταμάτησα τις εργασίες του προγράμματος GG-4 και ασχολήθηκα πλέον με το σοβαρό θέμα εντοπισμού του φαινομένου της περίεργης αδιαθεσίας μου και των ρωγμών στο κτίριο του εργαστηρίου. Πρέπει να σημειώσω ότι στο εργαστήριο υπάρχουν πάνω από 60 ηλεκτρικά-ηλεκτρονικά μηχανήματα και όργανα, τα οποία λειτουργούν και μάλιστα πολλές φορές όλα μαζί.
Τηλεφώνησα σ' ένα φίλο μου στην Αμερική, ο οποίος εργάζεται στην ΝΑΣΑ και του ζήτησα μια συσκευή μετρήσεως των Decibel των ήχων. Όταν σε λίγες μέρες μου την έστειλε και έβαλα σε λειτουργία όλες τις συσκευές και τα ηλεκτρονικά όργανα του εργαστηρίου μετρώντας τα Decibel των ήχων, διεπίστωσα με μεγάλη μου απογοήτευση ότι από τέτοιας απόψεως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, που να δικαιολογεί τα φαινόμενα που παρουσιάζονταν μέσα στο εργαστήριο.
Απογοητεύτηκα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Η διαίσθηση μου μου έλεγε να προχωρήσω. Συνέχισα τις έρευνες για το θέμα και μετά από πολλές σκέψεις και μελέτες διερωτήθηκα μήπως πρόκειται για υπόηχους. Πώς όμως να τους ανιχνεύσω, δεδομένου ότι κανείς μέχρι τότε επιστήμονας δεν είχε ασχοληθεί σε βάθος με αυτούς και δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο σχετική επιστημονική μελέτη, ούτε είχε εκδοθεί κάποιο βιβλίο για το θέμα ...
Αφού επιβάλονταν οπωσδήποτε να λύσω το πρόβλημα - είμαι πολύ πείσμων σε τέτοιες περιπτώσεις - αποφάσισα να κατασκευάσω εγώ το κατάλληλο ηλεκτρονικό όργανο που θα μετρούσε την ακτινοβολία των υποήχων, για να διαπιστώσω αν από αυτούς προέρχεται το φαινόμενο των ρωγμών, της αδιαθεσίας μου κτλ.
Αποσυναρμολόγησα λοιπόν την συσκευή που μου έστειλε ο φίλος από τη ΝΑSΑ, την μελέτησα λεπτομερώς και βάσει αυτής κατασκεύασα τον δικό μου εντοπιστή υποήχων πλέον. Και πράγματι είχα δίκιο. Αμέσως εντόπισα το σημείο που παρήγαγε τα υποηχητικά κύματα χαμηλής συχνότητας, τα οποία ανέπτυσαν ισχύ 1250 WΑΤΤ και εξέπεμπαν ακτινοβολία συχνότητας κάτω των 4,3 ΗΕRΤΖ.
Ήταν λοιπόν επόμενο με τέτοια ακτινοβολία να μου δημιουργούνται οι σωματικές διαταραχές και να ραγίζουν οι τοίχοι. Μοιάζει απίστευτο, αλλά αν δεν ανεκάλυπτα εγκαίρως το φαινόμενο αυτό, υπήρχε περίπτωση να θαφτώ κάτω από τα ερείπια του εργαστηρίου, δεδομένου ότι οι υπόηχοι παράγουν "σκληρές" παλμικές δονήσεις στην ατμόσφαιρα και διασπούν τα μόρια της ύλης και κυρίως το σκυρόδεμα που είναι χτισμένα τα κτίρια. Επιπλέον καθώς επιδρούν στον εγκέφαλο μέσω των παλμικών δονήσεων και των πιέσεων της ατμόσφαιρας, προκαλούν τραύμα στο νευρικό σύστημα, ναυτία, κοκκίνισμα του δέρματος, ισχυρούς πονοκεφάλους και γενικά σωματική κατάπτωση. Αυτά τα φαινόμενα υφίσταντο άλλωστε επί χρόνια από την συγκεκριμένη αιτία οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ! Επίσης, όπως κατέληξαν οι σύγχρονες πλέον έρευνες, οι γυναίκες που εκτίθενται στην ακτινοβολία αυτή προσβάλονται πλήρως από στείρωση. Τέλος, λίγο ισχυρότερη τέτοια ακτινοβολία επιφέρει τον θάνατο!
Οταν κατάλαβα ότι ήξερα αρκετά για τη φύση των υποήχων, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις ιδιότητες τους και να θέσω τα αποτελέσματα των μελετών μου στη διάθεση της Ελλάδας. Ύστερα από επισταμένα και εκτεταμένα πειράματα πάνω στο θέμα και τις μελέτες εκμετάλευοης της ακτινοβολίας αυτής, εκπόνησα σχέδια και περιγραφές, τα κατέθεσα στο αρμόδιο Υπουργείο στις 20/11/70 και έλαβα το υπ' αριθμόν 41297 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πριν όμως πάρω το δίπλωμα, τα σχέδια και η μελέτη γενικά εξετάστηκαν από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όπως ορίζει ο νόμος. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν οι εφευρέσεις αφορούν την Εθνική Άμυνα της χώρας. Αν διαπιστωθεί κάποιο ενδιαφέρον δεσμεύονται από το Υπουργείο Αμυνας, ως άκρως απόρρητες για να χρησιμοποιηθούν από το στρατό.
Προς μεγάλη μου όμως έκπληξη, η ειδική αυτή επιτροπή έδωσε τη συγκατάθεση στο Υπουργείο να μου δώσει ελεύθερα το δίπλωμα ευρεσιτεχνείας, παρόλο που διαπίστωσαν ότι εγώ, για λόγους ασφαλείας του απορρήτου των σχεδίων, τα κατέθεσα στο Υπουργείο (με πρακτικό μυστικότητας για ένα χρόνο) για να πάρω μόνο την προτεραιότητα της εφευρέσεως μου!
Μετά, εφόσον το Υπουργείο Άμυνας δεν θεωρούσε την πατέντα απαραίτητη για την άμυνα της χώρας, τότε μόνον θα ζητούσα το δίπλωμα ώστε να έχω το δικαίωμα να πωλήσω την πατέντα στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό. Πράγμα που βέβαια, τελικά συνέβη... Νομίζω έκτοτε, ότι σ' αυτές τις ειδικές επιτροπές θα έπρεπε να συμμετέχουν ικανοί επιστήμονες για να μη διαφεύγουν στο εξωτερικό αξιόλογες μελέτες που αφορούν τουλάχιστον την άμυνα της χώρας.
Πεπεισμένος για τις δυνατότητες της εφεύρεσης, στράφηκα στο εξωτερικό. Σε κάποια χώρα της Ευρώπης είχα έναν συνεργάτη και φίλο, υπέργηρο καθηγητή της Ραδιοακουστικής ο οποίος διεύθυνε το Ινστιτούτο Ερευνών του κράτους αυτού. Ο ίδιος μάλιστα ήταν πάρα πολύ φιλέλληνας, με αγαπούσε σαν παιδί του και ευχόταν να είχε γεννηθεί Έλληνας...
Πήγα και τον επισκέφθηκα όπως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο για επιστημονική συνεργασία και του μίλησα για το «ηχητικό κανόνι». Ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με την καινοτομία αυτή και με παρακάλεσε να παραχωρήσω την πατέντα στη χώρα του. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήμουν διστακτικός. Για όλους όμως τους παραπάνω λόγους και επειδή του είχα μεγάλη υποχρέωση από την επιστημονική συνεργασία μας, του παρέδωσα τα σχέδια και την μελέτη του ηχητικού κανονιού και έφυγα.
Μετά από 50 ημέρες περίπου με κάλεσαν στην Πρεσβεία αυτής της χώρας (σ.σ. ΓΑΛΛΙΑ) και μου παράδωσαν ένα τσεκ 2.500.000 δραχμών. Υπέγραψα ορισμένα χαρτιά καθώς και μια «δήλωση τιμής», να μην αποκαλύψω ποτέ σε ποιο κράτος παραχώρησα την πατέντα αυτή.
Ύστερα από έξι μήνες περίπου κατασκεύασαν ένα από τα τρομερότερα μυστικά όπλα, ένα κανόνι οκτώ μέτρων μήκους, το οποίο μπορεί με ένα πάτημα ενός διακόπτη να κόψει στα δύο ένα ολόκληρο αεροπλανοφόρο!
Για τα σχετικά πειράματα ίδρυσαν μια ολόκληρη μεταλλική «πόλη», εκατό χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένη περιοχή και κατασκεύασαν τα εργαστήρια δοκιμής του κανονιού, δεδομένου ότι οι παλμικές δονήσεις της ατμόσφαιρας προκαλούν τη διάλυση της δομής της ύλης, με αποτέλεσμα να καταρρέουν τα μέγαρα σαν χάρτινοι πύργοι εντός τριών λεπτών της ώρας (όπως συνέβη πριν τέσσερα χρόνια με το μέγαρο του αρχιτέκτονα κ. Ρωμαίου στη Λεωφόρο Κηφισίας)! Επίσης αναγκάστηκαν να φτιάξουν και ειδικές στολές για τους επιστήμονες.
Όμως η εν λόγω εφεύρεση δεν είχε μόνο πολεμικές εφαρμογές. Όπως κάθε επιστημονική ανακάλυψη, μπορεί να βοηθήσει ή να καταστρέψει... Έτσι χρησιμοποίησαν την μέθοδο μου αυτή και κατασκεύασαν ιατρικές συσκευές, οι οποίες διαλύουν με υποήχους τους λίθους των νεφρών και της χολής και σε πολλές άλλες εφαρμογές χρήσιμες για την ανθρωπότητα.
Οι επιπτώσεις και οι αλλαγές που έχουν ήδη επέλθη στην στρατηγική από την παραπάνω εφαρμογή, είναι φοβερές! Όταν θελήσει ένα κράτος να βλάψει ένα άλλο χωρίς πόλεμο, μπορεί να βάλει μυστικά στις μεγαλύτερες πόλεις, ένα ή δύο ηχητικά κανόνια τοποθετώντας τα σε κατάλληλες θέσεις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο τους, σε ένα χωράφι π.χ. κάτω από ένα αντίσκηνο και να τα θέσει σε λειτουργία για μισή ώρα. θα δει κανείς τότε τα κτίρια να γίνονται σωροί σκόνης και τους ανθρώπους, όσοι γλυτώσουν, να είναι ζωντανά πτώματα που δεν θα είναι σε θέση να αμυνθούν! Έτσι όσο οχυρωμένη και αν είναι η πόλη ο εχθρός θα την καταλάβει χωρίς να «ακουστεί» ούτε μία πιστολιά.
Το τρομερό αυτό λοιπόν όπλο σαν πατριώτης το πρόσφερα στην Ελλάδα, το απόρριψαν -χαρακτηρισμένο από την επιτροπή του ΓΕΣ «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας» - με αποτέλεσμα να εξυπηρετεί σήμερα άλλες Ένοπλες Δυνάμεις...
Πιστεύω ότι αυτό δεν συνέβη μόνο στην περίπτωση της παρούσας πατέντας, αλλά συμβαίνει σε πολλές ελληνικές πατέντες-καινοτομίες. Οι κρατικοί μηχανισμοί που τις αξιολογούν, επειδή δεν είναι σε θέση να τις μελετήσουν, τις απορρίπτουν με αποτέλεσμα να τις χρησιμοποιούν οι ξένοι, που τις αγοράζουν αργότερα, εις βάρος της χώρας μας.
Ασφαλώς, πολλές από τις αιτίες αυτής της κατάστασης που συνεχίζεται, πρέπει να αναζητηθούν και στην πολιτική ψηφοθηρίας των κομμάτων, που διορίζουν ακατάλληλους ανθρώπους σε λάθος θέσεις...
Παρατηρούσα ότι στον συγκεκριμένο χώρο του εργαστηρίου είχα αρχίσει να αισθάνομαι σωματικά άσχημα, δηλαδή ζαλάδες, πόνους στο στομάχι, ναυτία κλπ. Αυτό συνεχιζόταν επί μήνα και πλέον. Στην αρχή το απέδωσα σε τυχόν οργανικά αίτια, ώσπου μια μέρα παρατήρησα ρωγμές και πτώση σοβάδων στο κτίριο του εργαστηρίου! Σαν από διαίσθηση συνδύασα τα δύο συμβάντα και έτσι αποφάσισα να ερευνήσω το θέμα.
Υποπτευόμουν ότι κάτι έπρεπε να συμβαίνει μέσα στο εργαστήριο από κάποια άγνωστη ακτινοβολία.
Συνέπεσε τότε να διαβάσω στη Βίβλο το σχετικό εδάφιο για τις περίφημες Σάλπιγγες που κατέστρεψαν τα ονομαστά τείχη της Ιεριχούς, πάχους επτά μέτρων(!) (Ωσηέ 6-20), εισέβαλαν οι Ισραηλίτες στην πόλη, την κατέλαβαν και κατέσφαξαν τους Φιλισταίους (Κρήτες).
Άλλη φορά θα αναπτύξω ποιος και πώς - κατά τη γνώμη μου - κατασκεύασε και παρέδωσε στους Ισραηλίτες τις Σάλπιγγες που παρήγαγαν τους καταστρεπτικούς υποήχους. Γιατί περί αυτού πρόκειται!
Την επόμενη μέρα σταμάτησα τις εργασίες του προγράμματος GG-4 και ασχολήθηκα πλέον με το σοβαρό θέμα εντοπισμού του φαινομένου της περίεργης αδιαθεσίας μου και των ρωγμών στο κτίριο του εργαστηρίου. Πρέπει να σημειώσω ότι στο εργαστήριο υπάρχουν πάνω από 60 ηλεκτρικά-ηλεκτρονικά μηχανήματα και όργανα, τα οποία λειτουργούν και μάλιστα πολλές φορές όλα μαζί.
Τηλεφώνησα σ' ένα φίλο μου στην Αμερική, ο οποίος εργάζεται στην ΝΑΣΑ και του ζήτησα μια συσκευή μετρήσεως των Decibel των ήχων. Όταν σε λίγες μέρες μου την έστειλε και έβαλα σε λειτουργία όλες τις συσκευές και τα ηλεκτρονικά όργανα του εργαστηρίου μετρώντας τα Decibel των ήχων, διεπίστωσα με μεγάλη μου απογοήτευση ότι από τέτοιας απόψεως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, που να δικαιολογεί τα φαινόμενα που παρουσιάζονταν μέσα στο εργαστήριο.
Απογοητεύτηκα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Η διαίσθηση μου μου έλεγε να προχωρήσω. Συνέχισα τις έρευνες για το θέμα και μετά από πολλές σκέψεις και μελέτες διερωτήθηκα μήπως πρόκειται για υπόηχους. Πώς όμως να τους ανιχνεύσω, δεδομένου ότι κανείς μέχρι τότε επιστήμονας δεν είχε ασχοληθεί σε βάθος με αυτούς και δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο σχετική επιστημονική μελέτη, ούτε είχε εκδοθεί κάποιο βιβλίο για το θέμα ...
Αφού επιβάλονταν οπωσδήποτε να λύσω το πρόβλημα - είμαι πολύ πείσμων σε τέτοιες περιπτώσεις - αποφάσισα να κατασκευάσω εγώ το κατάλληλο ηλεκτρονικό όργανο που θα μετρούσε την ακτινοβολία των υποήχων, για να διαπιστώσω αν από αυτούς προέρχεται το φαινόμενο των ρωγμών, της αδιαθεσίας μου κτλ.
Αποσυναρμολόγησα λοιπόν την συσκευή που μου έστειλε ο φίλος από τη ΝΑSΑ, την μελέτησα λεπτομερώς και βάσει αυτής κατασκεύασα τον δικό μου εντοπιστή υποήχων πλέον. Και πράγματι είχα δίκιο. Αμέσως εντόπισα το σημείο που παρήγαγε τα υποηχητικά κύματα χαμηλής συχνότητας, τα οποία ανέπτυσαν ισχύ 1250 WΑΤΤ και εξέπεμπαν ακτινοβολία συχνότητας κάτω των 4,3 ΗΕRΤΖ.
Ήταν λοιπόν επόμενο με τέτοια ακτινοβολία να μου δημιουργούνται οι σωματικές διαταραχές και να ραγίζουν οι τοίχοι. Μοιάζει απίστευτο, αλλά αν δεν ανεκάλυπτα εγκαίρως το φαινόμενο αυτό, υπήρχε περίπτωση να θαφτώ κάτω από τα ερείπια του εργαστηρίου, δεδομένου ότι οι υπόηχοι παράγουν "σκληρές" παλμικές δονήσεις στην ατμόσφαιρα και διασπούν τα μόρια της ύλης και κυρίως το σκυρόδεμα που είναι χτισμένα τα κτίρια. Επιπλέον καθώς επιδρούν στον εγκέφαλο μέσω των παλμικών δονήσεων και των πιέσεων της ατμόσφαιρας, προκαλούν τραύμα στο νευρικό σύστημα, ναυτία, κοκκίνισμα του δέρματος, ισχυρούς πονοκεφάλους και γενικά σωματική κατάπτωση. Αυτά τα φαινόμενα υφίσταντο άλλωστε επί χρόνια από την συγκεκριμένη αιτία οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ! Επίσης, όπως κατέληξαν οι σύγχρονες πλέον έρευνες, οι γυναίκες που εκτίθενται στην ακτινοβολία αυτή προσβάλονται πλήρως από στείρωση. Τέλος, λίγο ισχυρότερη τέτοια ακτινοβολία επιφέρει τον θάνατο!
Οταν κατάλαβα ότι ήξερα αρκετά για τη φύση των υποήχων, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις ιδιότητες τους και να θέσω τα αποτελέσματα των μελετών μου στη διάθεση της Ελλάδας. Ύστερα από επισταμένα και εκτεταμένα πειράματα πάνω στο θέμα και τις μελέτες εκμετάλευοης της ακτινοβολίας αυτής, εκπόνησα σχέδια και περιγραφές, τα κατέθεσα στο αρμόδιο Υπουργείο στις 20/11/70 και έλαβα το υπ' αριθμόν 41297 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πριν όμως πάρω το δίπλωμα, τα σχέδια και η μελέτη γενικά εξετάστηκαν από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όπως ορίζει ο νόμος. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν οι εφευρέσεις αφορούν την Εθνική Άμυνα της χώρας. Αν διαπιστωθεί κάποιο ενδιαφέρον δεσμεύονται από το Υπουργείο Αμυνας, ως άκρως απόρρητες για να χρησιμοποιηθούν από το στρατό.
Προς μεγάλη μου όμως έκπληξη, η ειδική αυτή επιτροπή έδωσε τη συγκατάθεση στο Υπουργείο να μου δώσει ελεύθερα το δίπλωμα ευρεσιτεχνείας, παρόλο που διαπίστωσαν ότι εγώ, για λόγους ασφαλείας του απορρήτου των σχεδίων, τα κατέθεσα στο Υπουργείο (με πρακτικό μυστικότητας για ένα χρόνο) για να πάρω μόνο την προτεραιότητα της εφευρέσεως μου!
Μετά, εφόσον το Υπουργείο Άμυνας δεν θεωρούσε την πατέντα απαραίτητη για την άμυνα της χώρας, τότε μόνον θα ζητούσα το δίπλωμα ώστε να έχω το δικαίωμα να πωλήσω την πατέντα στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό. Πράγμα που βέβαια, τελικά συνέβη... Νομίζω έκτοτε, ότι σ' αυτές τις ειδικές επιτροπές θα έπρεπε να συμμετέχουν ικανοί επιστήμονες για να μη διαφεύγουν στο εξωτερικό αξιόλογες μελέτες που αφορούν τουλάχιστον την άμυνα της χώρας.
Πεπεισμένος για τις δυνατότητες της εφεύρεσης, στράφηκα στο εξωτερικό. Σε κάποια χώρα της Ευρώπης είχα έναν συνεργάτη και φίλο, υπέργηρο καθηγητή της Ραδιοακουστικής ο οποίος διεύθυνε το Ινστιτούτο Ερευνών του κράτους αυτού. Ο ίδιος μάλιστα ήταν πάρα πολύ φιλέλληνας, με αγαπούσε σαν παιδί του και ευχόταν να είχε γεννηθεί Έλληνας...
Πήγα και τον επισκέφθηκα όπως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο για επιστημονική συνεργασία και του μίλησα για το «ηχητικό κανόνι». Ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με την καινοτομία αυτή και με παρακάλεσε να παραχωρήσω την πατέντα στη χώρα του. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήμουν διστακτικός. Για όλους όμως τους παραπάνω λόγους και επειδή του είχα μεγάλη υποχρέωση από την επιστημονική συνεργασία μας, του παρέδωσα τα σχέδια και την μελέτη του ηχητικού κανονιού και έφυγα.
Μετά από 50 ημέρες περίπου με κάλεσαν στην Πρεσβεία αυτής της χώρας (σ.σ. ΓΑΛΛΙΑ) και μου παράδωσαν ένα τσεκ 2.500.000 δραχμών. Υπέγραψα ορισμένα χαρτιά καθώς και μια «δήλωση τιμής», να μην αποκαλύψω ποτέ σε ποιο κράτος παραχώρησα την πατέντα αυτή.
Ύστερα από έξι μήνες περίπου κατασκεύασαν ένα από τα τρομερότερα μυστικά όπλα, ένα κανόνι οκτώ μέτρων μήκους, το οποίο μπορεί με ένα πάτημα ενός διακόπτη να κόψει στα δύο ένα ολόκληρο αεροπλανοφόρο!
Για τα σχετικά πειράματα ίδρυσαν μια ολόκληρη μεταλλική «πόλη», εκατό χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένη περιοχή και κατασκεύασαν τα εργαστήρια δοκιμής του κανονιού, δεδομένου ότι οι παλμικές δονήσεις της ατμόσφαιρας προκαλούν τη διάλυση της δομής της ύλης, με αποτέλεσμα να καταρρέουν τα μέγαρα σαν χάρτινοι πύργοι εντός τριών λεπτών της ώρας (όπως συνέβη πριν τέσσερα χρόνια με το μέγαρο του αρχιτέκτονα κ. Ρωμαίου στη Λεωφόρο Κηφισίας)! Επίσης αναγκάστηκαν να φτιάξουν και ειδικές στολές για τους επιστήμονες.
Όμως η εν λόγω εφεύρεση δεν είχε μόνο πολεμικές εφαρμογές. Όπως κάθε επιστημονική ανακάλυψη, μπορεί να βοηθήσει ή να καταστρέψει... Έτσι χρησιμοποίησαν την μέθοδο μου αυτή και κατασκεύασαν ιατρικές συσκευές, οι οποίες διαλύουν με υποήχους τους λίθους των νεφρών και της χολής και σε πολλές άλλες εφαρμογές χρήσιμες για την ανθρωπότητα.
Οι επιπτώσεις και οι αλλαγές που έχουν ήδη επέλθη στην στρατηγική από την παραπάνω εφαρμογή, είναι φοβερές! Όταν θελήσει ένα κράτος να βλάψει ένα άλλο χωρίς πόλεμο, μπορεί να βάλει μυστικά στις μεγαλύτερες πόλεις, ένα ή δύο ηχητικά κανόνια τοποθετώντας τα σε κατάλληλες θέσεις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο τους, σε ένα χωράφι π.χ. κάτω από ένα αντίσκηνο και να τα θέσει σε λειτουργία για μισή ώρα. θα δει κανείς τότε τα κτίρια να γίνονται σωροί σκόνης και τους ανθρώπους, όσοι γλυτώσουν, να είναι ζωντανά πτώματα που δεν θα είναι σε θέση να αμυνθούν! Έτσι όσο οχυρωμένη και αν είναι η πόλη ο εχθρός θα την καταλάβει χωρίς να «ακουστεί» ούτε μία πιστολιά.
Το τρομερό αυτό λοιπόν όπλο σαν πατριώτης το πρόσφερα στην Ελλάδα, το απόρριψαν -χαρακτηρισμένο από την επιτροπή του ΓΕΣ «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας» - με αποτέλεσμα να εξυπηρετεί σήμερα άλλες Ένοπλες Δυνάμεις...
Πιστεύω ότι αυτό δεν συνέβη μόνο στην περίπτωση της παρούσας πατέντας, αλλά συμβαίνει σε πολλές ελληνικές πατέντες-καινοτομίες. Οι κρατικοί μηχανισμοί που τις αξιολογούν, επειδή δεν είναι σε θέση να τις μελετήσουν, τις απορρίπτουν με αποτέλεσμα να τις χρησιμοποιούν οι ξένοι, που τις αγοράζουν αργότερα, εις βάρος της χώρας μας.
Ασφαλώς, πολλές από τις αιτίες αυτής της κατάστασης που συνεχίζεται, πρέπει να αναζητηθούν και στην πολιτική ψηφοθηρίας των κομμάτων, που διορίζουν ακατάλληλους ανθρώπους σε λάθος θέσεις...
Μαρτυρία (αμφίβολης αξιοπιστίας*) φερόμενου ως στρατιωτικού περί "ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ" που πιθανόν να αποτέλεσε επέκταση των σχεδίων της "Σάλπιγγος Θανάτου" σε μεγάλη στρατιωτική κλίμακα:
Με αφορμή τις περιοδικές σας αναφορές στο έργο τόσο της Ομάδας Ε, όσο και ερευνητών-επιστημόνων, θα σταθώ στην περίπτωση του επιφανούς Γεωργίου Γκιόλβα, ενός μεγάλου μηχονολόγου-μηχανικού. Συγκεκριμένα θα ήθελα να καταθέσω μια δική μου μαρτυρία σχετικά με μια απο τις πιο πετυχημένες εφευρέσεις της ομάδας Γκιόλβα. Με την ιδιότητα μου ως στρατιωτικού (υπηρετώ στην Πολεμική Αεροπορία) είχα και έχω την τύχη να είμαι εκπαιδευμένος στην Αντιαεροπορική Άμυνα. Ένα απο τα οπλικά συστήματα που γνωρίζω κυριολεκτικά "απ΄έξω και ανακατωτά" είναι και το Δίδυμο Αντιαεροπορικό Πυροβόλο ΑΡΤΕΜΙΣ των 30χιλ. Σαν χειριστής αλλά και συντηρητής του εν λόγω συστήματος μπορώ με βεβαιότητα να πω οτι είναι οτι καλύτερο έχουμε παράγει σαν χώρα και σαν αμυντική-πολεμική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια. Συνοπτικά θα σας παραθέσω σημαντικά στοιχεία που ίσως να μην γνωρίζετε αλλά και μια μαρτυρία που αναφέρω οχι για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά απλά γιατί τόσα χρόνια ήθελα να την μοιραστώ με άλλα άτομα, που ίσως να συμμερίζονται έστω και στο ελάχιστο τις ανησυχίες μου. Συγκεκριμένα: Η πλήρης ονομασία του ΑΡΤΕΜΙΣ είναι ΜΟΝΑΔΑ ΠΥΡΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ Α-30 (ΜΠΠ Α-30), ΕΙΝΑΙ και το τονίζω αυτό, ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ αλλά (το σημαντικότερο) ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ. Κατασκευάζεται απο την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ) στο Συγκρότημα Εργοστασίων Μάνδρας (ΣΕΜ) στην Αττική. Οι κάννες του αλλά και τα 2 ογκώδη κλείστρα του όπλου κατασκευάζονται απο την γερμανική MAUSER αλλά (αργότερα) και απο την ίδια την ΕΒΟ, ύστερα απο σχετική συμφωνία. Η τρομερή ταχυβολία του όπλου (1,200 βλήματα των 30χιλ. ΑΝΑ ΚΑΝΝΗ/ΑΝΑ ΛΕΠΤΟ, άρα 2,400 ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΛΕΠΤΟ!!!), σε συνδυασμό με τα 8,000 μέτρα μέγιστο βεληνεκές καθιστούν το Α-30 ένα πραγματικά υπολογίσιμο όπλο. Και εδώ σας παραθέτω την πρώτη μου μαρτυρία. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 η ΕΒΟ με την ομάδα Γ. Γκιόλβα παρουσίασε το όπλο στην τότε στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της χώρας, κάποιοι γνωστοί "κύκλοι" [και μέσα απο την τότε Κ.Υ.Π. ...] "μίλησαν" στους "ομόλογους" τους πέρα απο τον Ατλαντικό. Οι Αμερικανοί λοιπόν ΠΙΕΣΑΝ την κυβέρνηση να τερματίσει το Πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ προτάσοντας ως σημαντικότερο λόγο την τρομερή ισχύ του όπλου το οποίο ΕΙΧΕ, ΕΧΕΙ και ΘΑ ΕΧΕΙ την ικανότητα διασύνδεσης με ΡΑΝΤΑΡ ΕΥΡΕΙΑΣ ΣΑΡΩΣΗΣ (Search & Tracking Radar) με φανερή μεγιστοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων του συστήματος Α-30, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με την ΟΠΤΙΚΗ ΣΚΟΠΕΥΣΗ που γίνεται απο χειριστή (ειδικότητας ΑΜ.ΑΔ. ή/και ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗ). Οι αμερικανικές πιέσεις κατάφεραν να μην διαθέσει η ΕΒΟ τις 60 ΜΠΠ Α-30 που είχαν παραγγείλει οι Ε.Δ. με ραντάρ αλλά να εγκαταστήσει (κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή) σκοπευτικά της αγγλικής εταιρείας FERRANTI τα οποία όμως είναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ για το συγκεκριμένο όπλο. Απο δική μου εμπειρία, ο σκοπευτής όταν ολοκληρώσει τη διαδικασία στοχοποίησης (δηλαδή τον εγκλωβισμό στο σκοπευτικό του εχθρικού στόχου) και χρειαστεί για οποιοδήποτε λόγο να αφήσει το στόχο έστω και για δευτερόλεπτα απο το σκοπευτικό του, το γυροσκοπικό σύστημα του FERRANTI "τρελαίνεται" στην κυριολεξία και ο σκοπευτής χάνει τον στόχο απλούστατα γιατί ο πυργίσκος του όπλου γυρίζει πολύ γρήγορα (ΣΗΜ: ΤΟ ΟΠΛΟ ΕΧΕΙ Η/Ζ ΜΕ ΚΙΝΗΤΗΡΑ ΤΗΣ "VW" 80HP που κάνει τον πυργίσκο να φέρει μια πλήρη περιστροφή 360 μοιρών σε ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ..!) αφού έχει σχεδιαστεί ΟΧΙ για να κάθεται απι του όπλου ο χειριστής αλλά να βρίσκεται στον κλωβό του ραντάρ και να το χειρίζεται απο εκεί με πλήρη τηλεμετρία και τακτική εικόνα απο το ραντάρ έρευνας και εγκλωβισμού. Η Πολεμική Αεροπορία όμως που πάντα πρωτοπορεί, προμηθεύτηκε λίγο αργότερα ΚΑΙ τα ραντάρ έρευνας και εγκλωβισμού απο το εξωτερικό με την δικαολογία οτι θέλει να αντικαταστήσει τα ραντάρ ενός έτερου αντιαεροπορικού συστήματος, του ΒΕΛΟΣ. Χωρίς να το γνωρίσουν ποτέ οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι και το ΝΑΤΟ τα ραντάρ αποθηκεύτηκαν και αργότερα διανεμήθηκαν με άκρα μυστικότητα σε ΟΛΕΣ τις Πτέρυγες Μάχης της Π.Α. Πολλοί συνάδελφοι αναρωτιούνται μέχρι και σήμερα για το ΤΙ περιέχουν συγκεκριμένες αποθήκες-ΤΟLL, κατασκευασμένες απο ενισχυμένο μπετόν και με ειδικές προδιαγραφές ασφαλείας και με ελεγχόμενες κλιματολογικές συνθήκες λόγω του ευαίσθητου του εξοπλισμού. Εδώ ας μου επιτραπεί να μην αποκαλύψω τη θέση μου και το βαθμό μου, αλλά ούτε και την μονάδα στην οποία υπάγομαι. Ας πούμε οτι υπηρετώ σήμερα σε μονάδα..."κάτω απο το αυλάκι" όπως λένε μερικοί. Και ο νοών, νοείτω... Αυτά για την πραγματική ιστορία του ΑΡΤΕΜΙΣ 30. Και τώρα εν συντομία μια διπλή μαρτυρία-εμπειρία. Το 1997 βρισκόμουν στο ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΠΒΚ-NAMFI) στο οποίο εκτελεί βολές και το ΝΑΤΟ, στα Χανιά της Κρήτης. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα η Π.Α. εκτελεί εκπαιδευτικές βολές βαθμολογίας με διάφορα αντιαεροπορικά όπλα. Εγώ συμμετείχα στην αποστολή της μονάδας μου στην κατηγορία του ΑΡΤΕΜΙΣ-30. Κατά τη διάρκεια της βολής χειριστής-πυροβολητής άλλης μονάδας εκτελεί ένα παρ΄όλίγο μοιραίο χειρισμό, χάνει τον έλεγχο του όπλου και το ΑΡΤΕΜΙΣ αρχίζει να εκτελεί συνεχόμενες περιστροφές και να πυροδοτεί ασταμάτητα εως ότου άδειασε η αποθήκη πυρομαχικών του...Το ΑΡΤΕΜΙΣ "γάζωσε" τους γύρω χώρους ευτυχώς χωρίς ανθρώπινα θύματα με απίστευτη ταχύτητα και μανία. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα πως το ΑΡΤΕΜΙΣ-30 είχε κατασκευαστεί για ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ και ήταν μόνο ενα ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ, ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ ΥΠΕΡ-ΟΠΛΟΥ με ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ. Αλλά, περισσότερα για το θέμα στον αγαπητό κ. Γ. Γκιόλβα...Αυτό που μπορώ να αναφέρω σαν κερασάκι στην τούρτα είναι προσωπικό βίωμα. Κατά τη διάρκεια επίδειξης-παραλλαβής μιας μονάδας ΑΡΤΕΜΙΣ σε μονάδα της Πελλοπονήσου, συνέβη το εξής τρομερό. Με το πέρας της επίδειξης και ΑΦΟΥ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΕΦΥΓΑΝ, έγινε μια άλλου είδους "επίδειξη" σε παρακείμενο στεγασμένο χώρο. Εκεί υπήρχε ένα -όπως φαινόταν- "διασκευασμένο" ΑΡΤΕΜΙΣ χωρίς όμως την αποθήκη πυρομαχικών. Ο χειριστής-δοκιμαστής ζήτησε απο όλους μας να φορέσουμε ειδικά ακουστικά και να απομακρυνθούμε απο το όπλο αρκετά. Έθεσε το όπλο σε λειτουργία και...πυροδότησε. Μόνο που ούτε βλήματα είδα να βγαίνουν απο τις κάννες ούτε καμμένα λάδια απο τις κάννες, ούτε καπνό. Είδα όμως ένα παρακείμενο παροπλισμένο τζίπ Mercedes GD250 να γίνεται...ΣΚΟΝΗ. Αγαπητέ Ρωμύλε, εκείνη την μέρα του Γενάρη είχα την τιμή να είμαι απο τους λίγους και προνομιούχους αξιωματικούς των Ε.Δ. και απο τους ελάχιστους Έλληνες που είδα το περίφημο ΗΧΗΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙ απόρεια των πειραμμάτων Νικολά Τέσλα-Κωνσταντίνου Καραθεοδωρί (Με "ι" και οχι με "η" καθώς ζούσε στο εξωτερικό), τελειοποιημένων απο τον μοναδικό επιστήμονα Γιώργο Γκιόλβα. Αυτό ΕΙΝΑΙ και το πραγματικό ΑΡΤΕΜΙΣ. Πιστεύω οτι σχεδόν όλες οι μονάδες της Π.Α. έχουν αποθηκευμενό σε ανάλογο χώρο απο μια τέτοια μονάδα. Συνήθως όπως προανέφερα σε αποθήκες που δεν ανοίγουν ποτέ και για κανένα λόγο. Στη δική μου μονάδα παντως γνωρίζω οτι σε 2 αποθήκες έχουμε απο 2 ραντάρ για το "συμβατικό" ΑΡΤΕΜΙΣ και μια υπόγεια αποθήκη (κρύπτη) όπου βρίσκεται το Ηχητικό ΑΡΤΕΜΙΣ. Η ονομασία του εξαιρετικά ευαίσθητου αλλά και ισχυρά φυλασόμενου χώρου είναι συνήθως "ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ". Δυστυχώς δεν μπορώ να συνεχίσω για λόγους εθνικής ασφάλειας αφού "αυτιά" υπάρχουν παντού και πάντοτε. Χαφιέδες και ανθέλληνες υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αξίζει να αναφέρω και τον δόλιο τρόπο που οι πουλημένοι πολιτικοί μας ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ τα σχέδια του "συμβατικού" ΑΡΤΕΜΙΣ στο ΙΣΡΑΗΛ αμέσως μόλις η ομάδα Γκιόλβα τα παρέδωσε "καλή τη πίστη" στην Ελληνική ( ;;; ) Κυβέρνηση. Εις το επανειδείν.
* Λαμβάνοντας υπόψη τα ίδια τα λεγόμενα του Γ.Γκιόλβα περί του ότι η σάλπιγγα θανάτου είχε απορριφθεί από την ελληνική κυβέρνηση και τον στρατό «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας», αλλά και το ότι ο Γ.Γκιόλβας ποτέ δεν φαίνεται να είχε αναφερθεί σε "ηχητικό ΑΡΤΕΜΙΣ", η παραπάνω μαρτυρία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόλυτα αξιόπιστη.
