http://www.rense.com/general69/tiddosdzdd27makes.htm
O νέος ρωσικής κατασκευής βαλλιστικός πυρηνικός πύραυλος Topol SS27 μόλις δοκιμάστηκε επιτυχώς! Ταχύς, ευέλικτος, φορητός, με δυνατότητα να διαπερνάει και να υπερκεράζει οποιαδήποτε γνωστή διαστημική άμυνα τύπου "πολέμου των άστρων".
Ένα όπλο που θα φέρει αρκετούς πονοκεφάλους στους Αμερικανούς αμυντικούς σχεδιαστές.
Ποιος σας είπε ότι ο ψυχρός πόλεμος έλαβε τέλος;
Δευτέρα, Ιανουαρίου 30, 2006
Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006
Σιωνισμός και Εθνικές Τραγωδίες
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/ziongr.html
O ιουδαικής προέλευσης ανθελληνισμός ανα τους αιώνες...
O ιουδαικής προέλευσης ανθελληνισμός ανα τους αιώνες...
Σάββατο, Ιανουαρίου 21, 2006
Α.Τ.Ι.Α. στην αρχαιότητα
Ένα γεγονος αφορά στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο περιστατικό επεμβάσεως "ουράνιων σφαιρών" που επιτέθηκαν και διέλυσαν τα τείχη της Τύρου, όταν ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου καθηλώθηκε από τα απόρθητα Τύρια τείχη, παρά την τάφρο προσεγγίσεως που το μηχανικό του έχτισε εις τη Θάλασσα έως τη νήσο της Τύρου. Το περιστατικό αναφέρεται από τους παρόντες χρονικογράφους της εκστρατείας Αρια, Μεγασθένη και Πτολεμαίο.
Νέοι συγγραφείς επανέλαβαν το αρχαίο αυτό περιστατικό το οποίο σημειωτέων δεν ήταν το μόνο του είδους.
FENOGLIO ALBERTO "CRONISTORIA SUOGGETTI VOLANTI", CLYPEUS, No 2, 1967
W.RAYMOND DR(ATE) "ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΡΩΜΗ" Εκδόσεις Μπαρμουνάκη
Τέτοιες επεμβάσεις σκαφών που χρησιμοποίησαν τα οπλικά τους συστήματα, αναφέρουν μεταξύ άλλων οι αρχαίοι χρονικογράφοι: Λυκοσθένης, Ευσέβιος, Σένεκας, Λιων, Κάσσιος, Πλίνιος, Πλούταρχος("Λούκουλος", "Σύλλας", "Γάϊος Μάριος" κλπ) Ορόφιος, Πλαύτας, Λίβιος, Ιούλιος, Ομπσέκουενς κλπ...
Οι ονομασίες που χρησιμοποιούν για να ονομάσουν τα ιπτάμενα σκάφη που παρουσιάζονται για να αλλάξουν την τροπή των μαχών είναι "ιπτάμενες ασπίδες", "ιπτάμενες σφαίρες" κλπ.
πηγή: κείμενα Ο.Ε.Α. ]+[, internet
Νέοι συγγραφείς επανέλαβαν το αρχαίο αυτό περιστατικό το οποίο σημειωτέων δεν ήταν το μόνο του είδους.
FENOGLIO ALBERTO "CRONISTORIA SUOGGETTI VOLANTI", CLYPEUS, No 2, 1967
W.RAYMOND DR(ATE) "ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΡΩΜΗ" Εκδόσεις Μπαρμουνάκη
Τέτοιες επεμβάσεις σκαφών που χρησιμοποίησαν τα οπλικά τους συστήματα, αναφέρουν μεταξύ άλλων οι αρχαίοι χρονικογράφοι: Λυκοσθένης, Ευσέβιος, Σένεκας, Λιων, Κάσσιος, Πλίνιος, Πλούταρχος("Λούκουλος", "Σύλλας", "Γάϊος Μάριος" κλπ) Ορόφιος, Πλαύτας, Λίβιος, Ιούλιος, Ομπσέκουενς κλπ...
Οι ονομασίες που χρησιμοποιούν για να ονομάσουν τα ιπτάμενα σκάφη που παρουσιάζονται για να αλλάξουν την τροπή των μαχών είναι "ιπτάμενες ασπίδες", "ιπτάμενες σφαίρες" κλπ.
πηγή: κείμενα Ο.Ε.Α. ]+[, internet
Πέμπτη, Ιανουαρίου 19, 2006
Περί «ελληνοχριστιανισμού»
ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ
ΟΛΕΣ αυτές τις μέρες του ιερού περί ταυτοτήτων πολέμου, οι σύγχρονοι σταυροφόροι, από του ανωτάτου μέχρι του κατωτάτου, κραδαίνουν αδιάκοπα τα συνθήματα: «Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας των Ελλήνων»... «Χριστιανική Εκκλησία και Ελληνικό Εθνος είναι έννοιες αλληλοσυμπληρούμενες» και τα παρόμοια.
Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πόσο αληθεύουν αυτά τα «σλόγκαν». Και, για τούτο, ας γυρίσουμε πίσω στις ρίζες, στην εποχή όπου ο Χριστιανισμός καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία του Βυζαντινού κράτους, και θεμελιώθηκε η συνύπαρξη κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ αρχίζει με μια γοερή αντίφαση: Οι Βυζαντινοί ένιωθαν συνεχιστές των αρχαίων Ελλήνων, διατηρούσαν πάμπολλα έθιμά τους, μιλούσαν τη γλώσσα τους, οι λόγιοί τους μελετούσαν την αρχαία Γραμματεία, τη «συντηρούσαν» αντιγράφοντας τα κείμενά της. Και, γι' αυτό το τελευταίο, τους χρωστάμε άπειρες χάρες, αφού χωρίς τον δικό τους μόχθο, μεγάλο μέρος του αρχαίου θησαυρού θα είχε χαθεί για πάντα.
Απ' την άλλη, όμως, αποστρέφονταν την Ελλάδα και τους Ελληνες, επειδή τους ταύτιζαν με την επάρατη ειδωλολατρία, τον εχθρό και αλλοτινό διώκτη της χριστιανικής θρησκείας. Ετσι, έγιναν αυτοί διώκτες ανελέητοι των παλιών διωκτών τους. Και, φυσικά, πρωταρχικό ρόλο στο μίσος κατά «παντός του ελληνικού» και στον λυσσαλέο κατατρεγμό του, έπαιξε η Εκκλησία, που ήταν ο φορέας και λειτουργός της νέας θρησκείας και ο μοναδικός σχεδόν πνευματικός οδηγητής των Βυζαντινών.
Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέφουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας, έτσι, τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνη ίχνος από τη «βελυρή θρησκεία των ειδώλων». Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πρωτοστάτησε, το 391, στην πυρπόληση της βιβλιοθήκης του Σεραπείου, με τους 42.000 τόμους της μοναδική κιβωτό της αρχαίας γνώσης και λογοτεχνίας... Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες (395) και ο πολύς Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας (529)...
Και να ήταν μόνο τα άψυχα; Οι πρόδρομοι των σημερινών ζηλωτών επιδόθηκαν σε φοβερούς διωγμούς και σφαγές των «εθνικών», που τις ομολογούν και οι χριστιανοί χρονικογράφοι... Ο ελληνολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός όχι μόνο συκοφαντήθηκε και αναθεματίσθηκε σαν «αποστάτης» και «παραβάτης» αλλά και δολοφονήθηκε (πιθανότατα) από χριστιανό, ενώ πολεμούσε εναντίον των Περσών... Ο ανεψιός και διάδοχος του πατριάρχη Θεόφιλου, ο Κύριλλος, θεωρείται ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της σπουδαίας νεοπλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας (415)... Και το 797, η Σύνοδος της Νικαίας αναθεμάτιζε όσους «μελετούσαν διεξοδικώς τα ελληνικά μαθήματα»...
ΑΚΟΜΑ και το όνομα «Ελλην» πήρε νόημα υβριστικό και αποκρουστικό. Το Βυζάντιο «πολέμιον υπελάμβανε (θεωρούσε εχθρικό) το των Ελλήνων όνομα, καθ' όσον ανέκαθεν το όνομα τούτο εταυτίσθη μετά της εννοίας του ειδωλολάτρου», γράφει ο κάθε άλλο παρά «αντίχριστος», βέβαια ιστορικός Κ. Παπαρηγόπουλος1. «Ανόσιους, μυσαρούς, παμμίαρους» αποκαλούσαν τους Ελληνες οι αυτοκρατορικοί νόμοι και οι εκκλησιαστικοί πατέρες.
Ο Αθανάσιος κατακεραύνωνε τους «μιαρούς» Ελληνες... ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός στηλίτευσε την «κίβδηλον ποίησιν» των αρχαίων... και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε πως Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι, διαφωνώντας με τους νυν ελληνοχριστιανικούς κήρυκες...
«Το όνομα Ελλην κατήντησε θρησκευτικόν και ελέγετο περί μη χριστιανών και αν ακόμη ούτοι ήσαν Σαρακηνοί», λέει ο ιστορικός Κ. Αμαντος2. Και, αυτό, όχι μόνο από τους τότε ζηλωτές και «θεούσες». Ακόμα και κορυφαίοι διανοητές, όπως ο πατριάρχης Φώτιος (9ος αιώνας) έγραφε πως οι Ρώσοι, προτού εκχριστιανισθούν, είχαν «ελληνικήν και άθεον δόξαν», ενώ ο «πλατωνιστής» Μιχαήλ Ψελλός (11ος αιώνας) έλεγε πως οι Κινέζοι ήταν «Ελληνες το δόγμα«! Και όταν, το 968, απεσταλμένοι του Πάπα εγχείρισαν στον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά γράμματα του Ποντίφηκα με την προσφώνηση «αυτοκράτωρ των Ελλήνων», ο Φωκάς τους έριξε στη φυλακή!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως, από τον 10ο και, περισσότερο, από τον 13ο αιώνα, οι βυζαντινοί ανθρωπιστές προσπάθησαν να ξαναδώσουν στα ονόματα «Ελλάς» και «Ελληνες» την παλιά τους αίγλη, και διεκδίκησαν την πνευματική «κληρονομιά» της Αθήνας. Ωστόσο, αυτή η «αποκατάσταση» δεν εξάλειψε τον (κληρικό προπάντων) ανθελληνισμό ως το τέλος της αυτοκρατορίας. Ο μέγας λογοθέτης (πρωθυπουργός) του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, Θεόδωρος Μετοχίτης (αρχές 14ου αιώνα), θεωρούσε τους Ελληνες «εχθρούς του κράτους» και ευχόταν να «εξολοθρευθούν με την βοήθειαν του Θεού», ενώ ο προοδευτικός θεολόγος Βαρλαάμ (14ος αιώνας) θα κατηγορηθεί, ανάμεσα στ' άλλα, και σαν «ελληνομανής». Και ο Γεννάδιος Σχολάριος (ο κατοπινός πρώτος πατριάρχης της Τουρκοκρατίας), όταν ρωτήθηκε, τρία χρόνια πριν απ' την Αλωση, αν είναι Ελλην, απάντησε με αποστροφή: «... ει τις έροιτό μοι (αν με ρωτήσει κανείς) τις ειμί, αποκρινούμαι Χριστιανόν είναι».
Και ο ιστορικός Παύλος Καλλιγάς επιλέγει: «Αυτούς τους διώκοντας τον Χριστιανισμόν Τούρκους, αποκαλεί η Εκκλησία "νέους Ελληνας", διότι το όνομα Ελλην ήτο τότε συνώνυμον τω αντιχρίστω... Οι περισωθέντες επίσημοι αναθεματισμοί του ελληνικού ονόματος, αποδεικνύουν ότι οι ακαταλόγιστοι εκείνοι άνθρωποι ενόσουν (έπασχαν από) αληθή ελληνοφοβίαν»3....
Αυτά τα ολίγα. Εκτός αν οι σημερινοί «ελληνοχριστιανοί» υποστηρίζουν πως το Βυζάντιο δεν έχει σχέση με το ελληνικό έθνος ξεχνώντας πως εκεί βρίσκονται οι απαρχές του νέου ελληνισμού, πως πλήθος παραδόσεις του συνεχίζουμε και προπάντων πως, στην εποχή του βυζαντινού κράτους, οι πατέρες της Εκκλησίας και οι Οικουμενικές σύνοδοι χάραξαν τις αρχές και τους κανόνες, όπου στηρίζεται και σήμερα η Ορθοδοξία.
ΕΙΝΑΙ αυτονόητο θα το ξαναπώ ότι δεν παραγνωρίζω διόλου τη συμβολή του κλήρου στην στήριξη του υπόδουλου γένους, πως θαυμάζω όπως άπειροι άλλοι τη βυζαντινή θρησκευτική τέχνη, αρχιτεκτονική, εικονογραφία, υμνογραφία. Αλλο, όμως, αυτό και άλλο οι κορώνες πως «ορθοδοξία και ελληνισμός είναι ταυτόσημοι». Ο βυζαντινός ιερός πόλεμος κατά των Ελλήνων, που κράτησε έντεκα αιώνες, απόδειξε πόσο τυφλώνει ο δογματικός φανατισμός, αλλά και πόσο ανέσπερη αλκή έχει ο ελληνικός πολιτισμός, αφού κατόρθωσε να επιβιώσει ακόμα κι όταν τον μαχόταν ανένδοτα η πιο κραταιή (μαζί με τον αυτοκράτορα) δύναμη του Βυζαντίου, η ιεραρχία...
Ας με συγχωρέσουν (πράγμα απίθανο) οι άγιοι πατέρες, αλλά... «ει μη φίλα λέγω, ουχ ήδομαι, το δ' ορθόν εξείρηχ' όμως» «αν δε λέω πράγματα ευχάριστα, λυπάμαι, είπα όμως την πάσα αλήθεια»4...
1. Ιστορία, Δβ', σελ. 6. 2. Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους (1933), σελ. 180. 3. Μεσαιωνικός βίος του Ελληνικού Εθνους, «Εστία», 1883, αριθ. 387. 4. Σοφοκλής, Τραχίνιαι, στ. 373.
πηγή: http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12959&m=B02&aa=2
ΟΛΕΣ αυτές τις μέρες του ιερού περί ταυτοτήτων πολέμου, οι σύγχρονοι σταυροφόροι, από του ανωτάτου μέχρι του κατωτάτου, κραδαίνουν αδιάκοπα τα συνθήματα: «Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας των Ελλήνων»... «Χριστιανική Εκκλησία και Ελληνικό Εθνος είναι έννοιες αλληλοσυμπληρούμενες» και τα παρόμοια.
Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πόσο αληθεύουν αυτά τα «σλόγκαν». Και, για τούτο, ας γυρίσουμε πίσω στις ρίζες, στην εποχή όπου ο Χριστιανισμός καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία του Βυζαντινού κράτους, και θεμελιώθηκε η συνύπαρξη κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ αρχίζει με μια γοερή αντίφαση: Οι Βυζαντινοί ένιωθαν συνεχιστές των αρχαίων Ελλήνων, διατηρούσαν πάμπολλα έθιμά τους, μιλούσαν τη γλώσσα τους, οι λόγιοί τους μελετούσαν την αρχαία Γραμματεία, τη «συντηρούσαν» αντιγράφοντας τα κείμενά της. Και, γι' αυτό το τελευταίο, τους χρωστάμε άπειρες χάρες, αφού χωρίς τον δικό τους μόχθο, μεγάλο μέρος του αρχαίου θησαυρού θα είχε χαθεί για πάντα.
Απ' την άλλη, όμως, αποστρέφονταν την Ελλάδα και τους Ελληνες, επειδή τους ταύτιζαν με την επάρατη ειδωλολατρία, τον εχθρό και αλλοτινό διώκτη της χριστιανικής θρησκείας. Ετσι, έγιναν αυτοί διώκτες ανελέητοι των παλιών διωκτών τους. Και, φυσικά, πρωταρχικό ρόλο στο μίσος κατά «παντός του ελληνικού» και στον λυσσαλέο κατατρεγμό του, έπαιξε η Εκκλησία, που ήταν ο φορέας και λειτουργός της νέας θρησκείας και ο μοναδικός σχεδόν πνευματικός οδηγητής των Βυζαντινών.
Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέφουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας, έτσι, τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνη ίχνος από τη «βελυρή θρησκεία των ειδώλων». Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πρωτοστάτησε, το 391, στην πυρπόληση της βιβλιοθήκης του Σεραπείου, με τους 42.000 τόμους της μοναδική κιβωτό της αρχαίας γνώσης και λογοτεχνίας... Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες (395) και ο πολύς Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας (529)...
Και να ήταν μόνο τα άψυχα; Οι πρόδρομοι των σημερινών ζηλωτών επιδόθηκαν σε φοβερούς διωγμούς και σφαγές των «εθνικών», που τις ομολογούν και οι χριστιανοί χρονικογράφοι... Ο ελληνολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός όχι μόνο συκοφαντήθηκε και αναθεματίσθηκε σαν «αποστάτης» και «παραβάτης» αλλά και δολοφονήθηκε (πιθανότατα) από χριστιανό, ενώ πολεμούσε εναντίον των Περσών... Ο ανεψιός και διάδοχος του πατριάρχη Θεόφιλου, ο Κύριλλος, θεωρείται ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της σπουδαίας νεοπλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας (415)... Και το 797, η Σύνοδος της Νικαίας αναθεμάτιζε όσους «μελετούσαν διεξοδικώς τα ελληνικά μαθήματα»...
ΑΚΟΜΑ και το όνομα «Ελλην» πήρε νόημα υβριστικό και αποκρουστικό. Το Βυζάντιο «πολέμιον υπελάμβανε (θεωρούσε εχθρικό) το των Ελλήνων όνομα, καθ' όσον ανέκαθεν το όνομα τούτο εταυτίσθη μετά της εννοίας του ειδωλολάτρου», γράφει ο κάθε άλλο παρά «αντίχριστος», βέβαια ιστορικός Κ. Παπαρηγόπουλος1. «Ανόσιους, μυσαρούς, παμμίαρους» αποκαλούσαν τους Ελληνες οι αυτοκρατορικοί νόμοι και οι εκκλησιαστικοί πατέρες.
Ο Αθανάσιος κατακεραύνωνε τους «μιαρούς» Ελληνες... ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός στηλίτευσε την «κίβδηλον ποίησιν» των αρχαίων... και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε πως Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι, διαφωνώντας με τους νυν ελληνοχριστιανικούς κήρυκες...
«Το όνομα Ελλην κατήντησε θρησκευτικόν και ελέγετο περί μη χριστιανών και αν ακόμη ούτοι ήσαν Σαρακηνοί», λέει ο ιστορικός Κ. Αμαντος2. Και, αυτό, όχι μόνο από τους τότε ζηλωτές και «θεούσες». Ακόμα και κορυφαίοι διανοητές, όπως ο πατριάρχης Φώτιος (9ος αιώνας) έγραφε πως οι Ρώσοι, προτού εκχριστιανισθούν, είχαν «ελληνικήν και άθεον δόξαν», ενώ ο «πλατωνιστής» Μιχαήλ Ψελλός (11ος αιώνας) έλεγε πως οι Κινέζοι ήταν «Ελληνες το δόγμα«! Και όταν, το 968, απεσταλμένοι του Πάπα εγχείρισαν στον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά γράμματα του Ποντίφηκα με την προσφώνηση «αυτοκράτωρ των Ελλήνων», ο Φωκάς τους έριξε στη φυλακή!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως, από τον 10ο και, περισσότερο, από τον 13ο αιώνα, οι βυζαντινοί ανθρωπιστές προσπάθησαν να ξαναδώσουν στα ονόματα «Ελλάς» και «Ελληνες» την παλιά τους αίγλη, και διεκδίκησαν την πνευματική «κληρονομιά» της Αθήνας. Ωστόσο, αυτή η «αποκατάσταση» δεν εξάλειψε τον (κληρικό προπάντων) ανθελληνισμό ως το τέλος της αυτοκρατορίας. Ο μέγας λογοθέτης (πρωθυπουργός) του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, Θεόδωρος Μετοχίτης (αρχές 14ου αιώνα), θεωρούσε τους Ελληνες «εχθρούς του κράτους» και ευχόταν να «εξολοθρευθούν με την βοήθειαν του Θεού», ενώ ο προοδευτικός θεολόγος Βαρλαάμ (14ος αιώνας) θα κατηγορηθεί, ανάμεσα στ' άλλα, και σαν «ελληνομανής». Και ο Γεννάδιος Σχολάριος (ο κατοπινός πρώτος πατριάρχης της Τουρκοκρατίας), όταν ρωτήθηκε, τρία χρόνια πριν απ' την Αλωση, αν είναι Ελλην, απάντησε με αποστροφή: «... ει τις έροιτό μοι (αν με ρωτήσει κανείς) τις ειμί, αποκρινούμαι Χριστιανόν είναι».
Και ο ιστορικός Παύλος Καλλιγάς επιλέγει: «Αυτούς τους διώκοντας τον Χριστιανισμόν Τούρκους, αποκαλεί η Εκκλησία "νέους Ελληνας", διότι το όνομα Ελλην ήτο τότε συνώνυμον τω αντιχρίστω... Οι περισωθέντες επίσημοι αναθεματισμοί του ελληνικού ονόματος, αποδεικνύουν ότι οι ακαταλόγιστοι εκείνοι άνθρωποι ενόσουν (έπασχαν από) αληθή ελληνοφοβίαν»3....
Αυτά τα ολίγα. Εκτός αν οι σημερινοί «ελληνοχριστιανοί» υποστηρίζουν πως το Βυζάντιο δεν έχει σχέση με το ελληνικό έθνος ξεχνώντας πως εκεί βρίσκονται οι απαρχές του νέου ελληνισμού, πως πλήθος παραδόσεις του συνεχίζουμε και προπάντων πως, στην εποχή του βυζαντινού κράτους, οι πατέρες της Εκκλησίας και οι Οικουμενικές σύνοδοι χάραξαν τις αρχές και τους κανόνες, όπου στηρίζεται και σήμερα η Ορθοδοξία.
ΕΙΝΑΙ αυτονόητο θα το ξαναπώ ότι δεν παραγνωρίζω διόλου τη συμβολή του κλήρου στην στήριξη του υπόδουλου γένους, πως θαυμάζω όπως άπειροι άλλοι τη βυζαντινή θρησκευτική τέχνη, αρχιτεκτονική, εικονογραφία, υμνογραφία. Αλλο, όμως, αυτό και άλλο οι κορώνες πως «ορθοδοξία και ελληνισμός είναι ταυτόσημοι». Ο βυζαντινός ιερός πόλεμος κατά των Ελλήνων, που κράτησε έντεκα αιώνες, απόδειξε πόσο τυφλώνει ο δογματικός φανατισμός, αλλά και πόσο ανέσπερη αλκή έχει ο ελληνικός πολιτισμός, αφού κατόρθωσε να επιβιώσει ακόμα κι όταν τον μαχόταν ανένδοτα η πιο κραταιή (μαζί με τον αυτοκράτορα) δύναμη του Βυζαντίου, η ιεραρχία...
Ας με συγχωρέσουν (πράγμα απίθανο) οι άγιοι πατέρες, αλλά... «ει μη φίλα λέγω, ουχ ήδομαι, το δ' ορθόν εξείρηχ' όμως» «αν δε λέω πράγματα ευχάριστα, λυπάμαι, είπα όμως την πάσα αλήθεια»4...
1. Ιστορία, Δβ', σελ. 6. 2. Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους (1933), σελ. 180. 3. Μεσαιωνικός βίος του Ελληνικού Εθνους, «Εστία», 1883, αριθ. 387. 4. Σοφοκλής, Τραχίνιαι, στ. 373.
πηγή: http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12959&m=B02&aa=2
Δευτέρα, Ιανουαρίου 16, 2006
Οι "νικητές" γράφουν την ιστορία
Στις πρώτες μας δημοσιεύσεις ασχοληθήκαμε με τον αποτρόπαιο φόνο από φανατισμένους χριστιανούς της μεγάλης φιλοσόφου και μεγαλομάρτυρα των Εθνικών, Υπατίας. Σε αντιπαράθεση προβάλαμε και την ιστορία της μεγαλομάρτυρας των Xριστιανών Αγίας Βαρβάρας που δολοφονήθηκε από τον ίδιο τον φανατικό Εθνικό πατέρα της, για να επιβεβαιωθούν τα λόγια που αποδίδονται στον Ιησού Χριστό ότι θα φέρει «την μάχαιρα» και το διχασμό ακόμα και μέσα στις οικογένειες!
Ένα γεγονός που μπορεί εύκολα να αποδειχθεί είναι αυτό των διώξεων και των σφαγών που υπέστησαν οι Χριστιανοί από φανατικούς Εθνικούς και από το αυτοκρατορικό καθεστώς μέχρι να εδραιώσουν την θρησκεία τους μέσα από τις κατακόμβες και διαμέσου των καταφυγίων των κατά τόπους εβραϊκών συναγωγών.
Λόγω όμως ότι η ιστορία ως γνωστών γράφεται από τους «νικητές», είναι πιο δύσκολο και απαιτεί περισσότερο ψάξιμο για να αποδειχτεί το αντίθετο, δηλαδή οι συστηματικές και ανηλεείς διώξεις των Εθνικών και μαζί και του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος από τα οργανωμένα πλέον εβραιοχριστιανικά ιερατεία και το μετέπειτα αυτοκρατορικό καθεστώς της Ανατολικής και Δυτικής διασπασμένης Αυτοκρατορίας. Κάτι που προκαλεί διπλή απορία καθώς οι σφαγές και οι διώξεις αυτές προέρχονται από μια θρησκεία που υποτίθεται ότι προπαγανδίζει την αγάπη μεταξύ των συνανθρώπων, από το «αγαπάτε αλλήλους».
Μια περίεργη ιστορία που δεν θα τη βρει κανείς μέσα στα σχολικά ιστορικά εγχειρίδια καθώς αυτή η περίοδος, αποφεύγεται επιμελώς να διδάσκεται!
Η Υπατία αποτέλεσε τον τελευταίο σε μια σειρά μεγάλων και λαμπρών ελεύθερων αδογμάτιστων πνευμάτων που γέννησε ο μεγαλειώδης Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος. Μετά από το τραγικό τέλος της στα χέρια φανατικών χριστιανών, κανένα άλλο μεγάλο πνεύμα της φιλοσοφίας και των επιστημών δεν μπόρεσε να αναδειχθεί στον ευρύτερο Ελληνορωμαικό κόσμο για τουλάχιστον μια χιλιετία για τη δύση και πάνω από 17 αιώνες για την Ελλάδα και την Ανατολή. Ο πολιτισμός πήγε πίσω για χίλια χρόνια! Και αυτό συνέβη λόγω ότι επικράτησε σταδιακά στον τότε πολιτισμένο κόσμο ο χριστιανικός δογματισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός και σκοταδισμός που γεννάται μέσα από μια αποκαλυπτική θρησκεία που προσεταιρίστηκε θεοκρατικά την ανώτερη εξουσία, (Πάπας της Δύσης, αυτοκράτορες της Ανατολής) έφερε το σκοταδιστικό μεσαίωνα και σκίασε κάθε προσπάθεια των ανθρώπων να αναζητήσουν μια εναλλακτική οδό στη γνώση και τη σοφία.
Σε επόμενες δημοσιεύσεις μας θα ασχοληθούμε περισσότερο με αυτή την πλευρά της ξεχασμένης ιστορίας. Θα δούμε πως το ιερό όνομα «Ελλάς» κατάντησε για μια χιλιετία να είναι απαγορευμένο με ποινή θανάτου(!) και να θεωρείται συνώνυμο του αντιχρίστου, και πως σταδιακά εφαρμόστηκε το ολοκληρωτικό δόγμα του Κύριλλου Αλεξανδρείας (ηθικού αυτουργού του φόνου της Υπατίας) που τόσο γλαφυρά περιέγραψε σε μια επιστολή του:
«ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ, ΤΟΝ ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προς το της αληθείας να μετακινείτε φως δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΣΗ, ΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΒΔΕΛΥΡΟΤΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΜΕΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟ, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα»
Ένα γεγονός που μπορεί εύκολα να αποδειχθεί είναι αυτό των διώξεων και των σφαγών που υπέστησαν οι Χριστιανοί από φανατικούς Εθνικούς και από το αυτοκρατορικό καθεστώς μέχρι να εδραιώσουν την θρησκεία τους μέσα από τις κατακόμβες και διαμέσου των καταφυγίων των κατά τόπους εβραϊκών συναγωγών.
Λόγω όμως ότι η ιστορία ως γνωστών γράφεται από τους «νικητές», είναι πιο δύσκολο και απαιτεί περισσότερο ψάξιμο για να αποδειχτεί το αντίθετο, δηλαδή οι συστηματικές και ανηλεείς διώξεις των Εθνικών και μαζί και του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος από τα οργανωμένα πλέον εβραιοχριστιανικά ιερατεία και το μετέπειτα αυτοκρατορικό καθεστώς της Ανατολικής και Δυτικής διασπασμένης Αυτοκρατορίας. Κάτι που προκαλεί διπλή απορία καθώς οι σφαγές και οι διώξεις αυτές προέρχονται από μια θρησκεία που υποτίθεται ότι προπαγανδίζει την αγάπη μεταξύ των συνανθρώπων, από το «αγαπάτε αλλήλους».
Μια περίεργη ιστορία που δεν θα τη βρει κανείς μέσα στα σχολικά ιστορικά εγχειρίδια καθώς αυτή η περίοδος, αποφεύγεται επιμελώς να διδάσκεται!
Η Υπατία αποτέλεσε τον τελευταίο σε μια σειρά μεγάλων και λαμπρών ελεύθερων αδογμάτιστων πνευμάτων που γέννησε ο μεγαλειώδης Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος. Μετά από το τραγικό τέλος της στα χέρια φανατικών χριστιανών, κανένα άλλο μεγάλο πνεύμα της φιλοσοφίας και των επιστημών δεν μπόρεσε να αναδειχθεί στον ευρύτερο Ελληνορωμαικό κόσμο για τουλάχιστον μια χιλιετία για τη δύση και πάνω από 17 αιώνες για την Ελλάδα και την Ανατολή. Ο πολιτισμός πήγε πίσω για χίλια χρόνια! Και αυτό συνέβη λόγω ότι επικράτησε σταδιακά στον τότε πολιτισμένο κόσμο ο χριστιανικός δογματισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός και σκοταδισμός που γεννάται μέσα από μια αποκαλυπτική θρησκεία που προσεταιρίστηκε θεοκρατικά την ανώτερη εξουσία, (Πάπας της Δύσης, αυτοκράτορες της Ανατολής) έφερε το σκοταδιστικό μεσαίωνα και σκίασε κάθε προσπάθεια των ανθρώπων να αναζητήσουν μια εναλλακτική οδό στη γνώση και τη σοφία.
Σε επόμενες δημοσιεύσεις μας θα ασχοληθούμε περισσότερο με αυτή την πλευρά της ξεχασμένης ιστορίας. Θα δούμε πως το ιερό όνομα «Ελλάς» κατάντησε για μια χιλιετία να είναι απαγορευμένο με ποινή θανάτου(!) και να θεωρείται συνώνυμο του αντιχρίστου, και πως σταδιακά εφαρμόστηκε το ολοκληρωτικό δόγμα του Κύριλλου Αλεξανδρείας (ηθικού αυτουργού του φόνου της Υπατίας) που τόσο γλαφυρά περιέγραψε σε μια επιστολή του:
«ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ, ΤΟΝ ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προς το της αληθείας να μετακινείτε φως δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΣΗ, ΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΒΔΕΛΥΡΟΤΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΜΕΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟ, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα»
Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2006
Εγκλήματα Εθνικών κατά Χριστιανών
H Αγία Βαρβάρα
Βαρβάρα, η μεγαλομάρτυς Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ως προς το χρόνο της ζωής και τον τόπο του μαρτυρίου της δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ερευνητών. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι μαρτύρησε στην Τοσκάνη της Ιταλίας, άλλες στη Νικομήδεια, αλλά οι περισσότερες αναφέρουν την Ηλιούπολη της Συρίας. Ο χρόνος του μαρτυρίου της τοποθετείται, σύμφωνα με ορισμένους κώδικες, στην εποχή του Μαξιμιανού. Τα Άκτα της αγίας, που αρχίζουν με τις λέξεις «Μετά τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρον Μαξιμίνον» αναφέρουν ότι μαρτύρησε περίπου το 237, ενώ ο Assemani τοποθετεί το μαρτύριο της στο έτος 306, κατά την εποχή δηλαδή του αυτοκράτορα Γαλέριου Μαξιμιανού. Η τελευταία εκδοχή αναφέρεται στα ελληνικά συναξάρια. Ο καθηγητής αρχιμανδρίτης Νικ. Βαφειάδης στην πραγματεία του «Φαζημών, Νικόπολις, Κάβζα» αναφέρει ότι η αγία Βαρβάρα γεννήθηκε στο χωριό Γελασσός της Ηλιουπόλεως της Ανατολής (σημερ. Μερζιφούντος) και είχε τον πύργο της στην Κάβζα του Πόντου. Πάντως όλες οι διηγήσεις αναφέρουν ότι η αγία Βαρβάρα ήταν θυγατέρα του πλούσιου εθνικού Διόσκουρου και διακρινόταν για το έξοχο κάλλος της. Ο πατέρας της για να την προφυλάξει από τους εξωτερικούς πειρασμούς την έκλεισε σε πολυτελέστατο διαμέρισμα και την εφοδίασε με τα αναγκαία ώστε να μορφωθεί. Σύμφωνα με ορισμένες διηγήσεις δάσκαλός της ήταν ο διάσημος Ωριγένης, μεταξύ δε των γυναικών της συνοδείας της ήσαν και χριστιανές, που μπορούσαν να της μεταδώσουν τη χριστιανική διδασκαλία. Έτσι με την πάροδο του χρόνου η Βαρβάρα μετέτρεψε την κατοικία της σε χώρο χριστιανικής λατρείας, ενώ δε ο πατέρας της απουσίαζε, βαπτίσθηκε χριστιανή. Όταν επέστρεψε ο Διόσκουρος και πληροφορήθηκε τη διαγωγή της κόρης του, η οποία άφοβα ομολόγησε ότι ήταν χριστιανή, την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος την αποκεφάλισε. Γιορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου. Στην αγιογραφία της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας η αγία Βαρβάρα παριστάνεται να κρατά με το δεξί της χέρι σταυρό, έχει δε την αριστερή παλάμη στραμμένη προς τα άνω, ως ένδειξη ανοχής και υπομονής στο μαρτύριο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Εμ. Ι. Καρπαθίου (μητροπολίτου πρώην Κω): Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, Αθήναι 1925. Ιω Σπ. Ράμφου: Αγιολογικά Μελετήματα, τεύχος 7ο, Αθήναι 1954, σ. 25-32. Του ιδίου: Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς, ΘΧΕ, τομ. 3ος, σ. 608-611.
(Στρατ.) Η αγία Βαρβάρα θεωρείται στα περισσότερα χριστιανικά κράτη σαν προστάτρια του πυροβολικού. Η καθιέρωση της σαν προστάτριας του πυροβολικού στηρίζεται, σύμφωνα με μια παράδοση, στο γεγονός ότι κεραυνός σκότωσε τον ειδωλολάτρη πατέρα της, επειδή την αποκεφάλισε με τα ίδια του τα χέρια.
Πηγή: Nέα Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια
Το σχόλιο μας σε επόμενη δημοσίευση...
Βαρβάρα, η μεγαλομάρτυς Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Ως προς το χρόνο της ζωής και τον τόπο του μαρτυρίου της δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ερευνητών. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι μαρτύρησε στην Τοσκάνη της Ιταλίας, άλλες στη Νικομήδεια, αλλά οι περισσότερες αναφέρουν την Ηλιούπολη της Συρίας. Ο χρόνος του μαρτυρίου της τοποθετείται, σύμφωνα με ορισμένους κώδικες, στην εποχή του Μαξιμιανού. Τα Άκτα της αγίας, που αρχίζουν με τις λέξεις «Μετά τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρον Μαξιμίνον» αναφέρουν ότι μαρτύρησε περίπου το 237, ενώ ο Assemani τοποθετεί το μαρτύριο της στο έτος 306, κατά την εποχή δηλαδή του αυτοκράτορα Γαλέριου Μαξιμιανού. Η τελευταία εκδοχή αναφέρεται στα ελληνικά συναξάρια. Ο καθηγητής αρχιμανδρίτης Νικ. Βαφειάδης στην πραγματεία του «Φαζημών, Νικόπολις, Κάβζα» αναφέρει ότι η αγία Βαρβάρα γεννήθηκε στο χωριό Γελασσός της Ηλιουπόλεως της Ανατολής (σημερ. Μερζιφούντος) και είχε τον πύργο της στην Κάβζα του Πόντου. Πάντως όλες οι διηγήσεις αναφέρουν ότι η αγία Βαρβάρα ήταν θυγατέρα του πλούσιου εθνικού Διόσκουρου και διακρινόταν για το έξοχο κάλλος της. Ο πατέρας της για να την προφυλάξει από τους εξωτερικούς πειρασμούς την έκλεισε σε πολυτελέστατο διαμέρισμα και την εφοδίασε με τα αναγκαία ώστε να μορφωθεί. Σύμφωνα με ορισμένες διηγήσεις δάσκαλός της ήταν ο διάσημος Ωριγένης, μεταξύ δε των γυναικών της συνοδείας της ήσαν και χριστιανές, που μπορούσαν να της μεταδώσουν τη χριστιανική διδασκαλία. Έτσι με την πάροδο του χρόνου η Βαρβάρα μετέτρεψε την κατοικία της σε χώρο χριστιανικής λατρείας, ενώ δε ο πατέρας της απουσίαζε, βαπτίσθηκε χριστιανή. Όταν επέστρεψε ο Διόσκουρος και πληροφορήθηκε τη διαγωγή της κόρης του, η οποία άφοβα ομολόγησε ότι ήταν χριστιανή, την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος την αποκεφάλισε. Γιορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου. Στην αγιογραφία της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας η αγία Βαρβάρα παριστάνεται να κρατά με το δεξί της χέρι σταυρό, έχει δε την αριστερή παλάμη στραμμένη προς τα άνω, ως ένδειξη ανοχής και υπομονής στο μαρτύριο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Εμ. Ι. Καρπαθίου (μητροπολίτου πρώην Κω): Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, Αθήναι 1925. Ιω Σπ. Ράμφου: Αγιολογικά Μελετήματα, τεύχος 7ο, Αθήναι 1954, σ. 25-32. Του ιδίου: Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς, ΘΧΕ, τομ. 3ος, σ. 608-611.
(Στρατ.) Η αγία Βαρβάρα θεωρείται στα περισσότερα χριστιανικά κράτη σαν προστάτρια του πυροβολικού. Η καθιέρωση της σαν προστάτριας του πυροβολικού στηρίζεται, σύμφωνα με μια παράδοση, στο γεγονός ότι κεραυνός σκότωσε τον ειδωλολάτρη πατέρα της, επειδή την αποκεφάλισε με τα ίδια του τα χέρια.
Πηγή: Nέα Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια
Το σχόλιο μας σε επόμενη δημοσίευση...
Παρασκευή, Ιανουαρίου 13, 2006
Ψέματα των απολογητικών ιστοσελίδων
Τον τελευταίο καιρό και ενόψει των καταιγιστικών αποκαλύψεων που σχετίζονται με την μελανή για το Ελληνικό Πνεύμα ιστορική περίοδο του Βυζαντίου, έχουν βγει σειρά από απενοχοποιητικές και απολογητικές ιστοσελίδες που προσπαθούν λυσσωδώς να βγάλουν από πάνω τους το στίγμα του διώκτη και εγκληματία, να θολώσουν τα ταραγμένα ύδατα και γενικά να ρίξουν το φταίξιμο αλλού.
Συγκεκριμένα για την υπόθεση του φόνου της μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατίας διαδίδουν τα εξής εσκεμμένα ψέματα και προπαγάνδα.
Προσπαθούν να περάσουν τον φόνο δήθεν ως πολιτικό ρίχνοντας το φταίξιμο αλλού! Αυτό είναι μεγάλο ιστορικό ψέμα που εύκολα μπορεί να αποδειχθεί. Ο φόνος ήταν καθαρά για θρησκευτικούς λόγους και πήγαζαν από θρησκευτικό φανατισμό και μισαλοδοξία. Οι φονιάδες της Υπατίας ήταν όλοι τους ζηλωτές χριστιανοί, κατά πάσα πιθανότητα Νιτριανοί μοναχοί και φανατικοί υποστηριχτές του Κύριλλου. (Ο ίδιος ο Κύριλλος υπήρξε Νιτριανός μοναχός). Ο φόνος επίσης διαπράχτηκε μέσα σε χριστιανικό ναό. Τα κύρια αίτια και κίνητρα του φόνου ήταν η αντιπαλότητα που είχε ο Κύριλλος με τον έπαρχο Ορέστη και η σύνδεση που είχε ο Ορέστης με την Υπατία (υπήρξε μαθητής της). Ένα καταλυτικό στοιχείο ήταν επίσης ότι ο χριστιανικός σκοταδισμός άρχισε να εισαγάγει εκείνη την εποχή στον ευρύτερο Ελληνορωμαικό κόσμο την δεισιδαιμονία και το στίγμα της μαγείας! Συγκεκριμένα οι χριστιανοί συνήθιζαν να στιγματίζουν ως μάγο (και συνεπώς εκπρόσωπο του κακού στα μάτια τους) όποιο ελεύθερο πνεύμα ασχολούνταν με τα μαθηματικά, τις επιστήμες και την αρχαιοελληνική φιλοσοφία γενικότερα! Αργότερα θα τους έκαιγαν στην πυρά! Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η ταύτιση έγινε ασφαλώς και στην περίπτωση της διάσημης φιλοσόφου Υπατίας και σε συνδυασμό με τη συκοφαντική μομφή που της αποδόθηκε ότι αυτή ήταν η δήθεν υπαίτια για την αντιπαλότητα μεταξύ Κύριλλου και Ορέστη, συντέλεσαν στα βασικά κίνητρα της απεχθούς δολοφονίας της. Δεν είμαστε κατηγορηματικά σίγουροι αν αυτές οι φήμες που οδήγησαν στο έγκλημα, πήγαζαν κατευθείαν από τον Κύριλλο αλλά οπωσδήποτε κατευθύνονταν από το περιβάλλον του, και αυτός δεν έκανε τίποτα απολύτως για να τις σταματήσει. Αντιθέτως, πυροδότηζε τον φανατισμό και τη χρήση απάνθρωπης βίας εναντίον κάθε τι που αντιπροσώπευε την αρχαία θρησκεία αλλά και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα όπως θα δείτε γλαφυρά παρακάτω από μια επιστολή του*. Ο ίδιος ο Κύριλλος υπήρξε δογματικός, φανατικός και ζηλωτής χριστιανός και δεν αμφιβάλουμε ότι θα διακατέχονταν λίγο ή πολύ από τους ίδιους φόβους, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες έναντι των επιστημών και του αδογμάτιστου πνεύματος με τον υπόλοιπο χριστιανικό όχλο. Σε γενικές γραμμές, ελλείψει περισσότερων στοιχείων, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Κύριλλο ως απευθείας δολοφόνο, αλλά το στίγμα αυτό από πάνω του δεν μπορεί να βγει εύκολα και σίγουρα υπήρξε ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ. Από πολλές ανεξάρτητες πηγές ο Κύριλλος χαρακτηρίζεται από την βιαιότητα που χρησιμοποιούσε για να επιλύσει τα προβλήματα του ιερατείου του. Στα ίδια τα γραπτά τους, της εκκλησιαστικής ιστορίας, πληροφορούμαστε ότι η μομφή του δολοφόνου για τον Κύριλλο και την Εκκλησία του δεν ήταν μικρή! "ου μικρόν μώμον Κυρίλλω και τη Αλεξανδρέων εκκλησία ειργάσατο"(Σωκράτ. Εκκλ. Ιστ. 7, 15)
Επίσης πληροφορούμαστε από άλλες ανεξάρτητες πηγές ότι ο Κύριλλος μετά το φόνο της Υπατίας διέδιδε ιστορίες ότι αυτή ήταν ζωντανή και δήθεν ζούσε στην Αθήνα. Αυτό από μόνο του μας λέει πολλά! Σίγουρα δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά και οι ευθύνες του χριστιανικού ιερατείου είναι τεράστιες.
Ένα άλλο ψέμα των απολογητικών ιστοσελίδων είναι ότι δήθεν η Υπατία ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και θέλησε να βαπτισθεί αλλά δεν πρόλαβε. Την ταυτίζουν επίσης με την Ρωμαιοκαθολική Αγία Αικατερίνη! Και τα δύο είναι σοβαρά ανιστόρητα ψέματα και χριστιανική προπαγάνδα. ΠΟΥΘΕΝΑ ιστορικά δεν προκύπτει ότι η Υπατία ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. To «ποθώ γαρ χριστιανή αποθανείν» που ισχυρίζονται ότι το είπε η Υπατία δεν υπάρχει σε ΚΑΜΙΑ από τις επιστολές του Συνέσιου. Από ανεξάρτητες πηγές πληροφορούμαστε αντιθέτως ότι παρά τις εκκλήσεις του Ορέστη προς την Υπατία, αυτή αρνήθηκε να εγκαταλείψει τις νεοπλατωνικές της ιδέες και να ασπασθεί τον χριστιανισμό. Αυτή η εμμονή της προς τη φιλοσοφία το ελεύθερο αδογμάτιστο ελληνικό πνεύμα και τις επιστήμες σε μια εποχή που άρχισε να εξαπλώνεται ο χριστιανικός δογματισμός και ο μεσαιωνικός σκοταδισμός σίγουρα πρέπει να ήταν μια από τις βασικές αιτίες που την οδήγησαν στο μαρτύριο της. Εξάλλου αν υπήρξε χριστιανή προσύλητη, όπως ισχυρίζονται -άνευ αποδείξεων- οι απολογητές, τότε η Υπατία ποτέ δεν θα δολοφονούνταν. Οι φανατικοί χριστιανοί δολοφόνοι της, ποτέ δεν θα σκότωναν μια "δική τους".
Επίσης πουθενά δεν προκύπτει η ταύτισή της με την Αγία Αικατερίνη. Όπως πληροφορούμαστε από ανεξάρτητες πηγές κατά άλλους η Αγία Αικατερίνη είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια άλλη χριστιανή Αλεξανδρινή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία.
Αυτή είναι προφανώς μια ύστατη προσπάθεια που έκαναν τα χριστιανικά ιερατεία για να απαλλάξουν από πάνω τους το στίγμα του δολοφόνου.
Αλλά η ιστορία, παρόλο που συχνά γράφεται από τους «νικητές», σε αυτή την περίπτωση έλαμψε υπέρ της δικαίωσης της μνήμης της λαμπρού φιλοσόφου.
Οφείλουμε να γνωρίσουμε την αλήθεια!
* ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΚΡΑΤΟΥ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΤΡΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ …«ΑΓΙΟΥ» ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Γ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΤΑ ΝΕΣΤΟΡΙΟΥ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΡΟΣ ΑΚΑΚΙΟΝ (1,4,41) Κύριλλου αγιότατου επισκόπου... «Πάσα η γραφή (η εβραϊκή Βίβλος) είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος... και ότι ο θεός προείπε αυτό είναι πάντων σωτήριον... ο δια του πανσόφου Μωυσέως προσταχθείς νόμος παραγγέλνει "Μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού" δια τούτο και ο θεσπέσιος Μωυσής στους εξ αίματος Ισραηλίτες παρήγγειλε, να φυλάγουν τις εντολές αυτές και να αφανίζουν από προσώπου γης όλους τους τόπους στους οποίους λάτρευσαν εκεί τα έθνη τους θεούς τους. "Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών ΚΑΤΑΚΑΨΤΕ ΜΕ ΠΥΡ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΩΝ εκ του τόπου εκείνου". ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ, ΤΟΝ ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προς το της αληθείας να μετακινείτε φως (προσέξτε με πόση αγάπη θα γίνει αυτή ή προς την σωτηρία μετακίνηση!) δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΣΗ (προσέξτε εκτός των άλλων, το μίσος προς τη φύση και τη Γαία, ανήθικα καρκινώματα του σύμπαντος, μισάνθρωποι και δενδροκτόνοι!), ΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΒΔΕΛΥΡΟΤΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΜΕΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟ, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα". Και συνεχίζει με απερίγραπτη... αγάπη: "Εμείς δε στις θεϊκές αυτές εντολές εμπιστευόμενοι τον νουν μας, δεν θα αμελήσουμε και ούτε θα βραδύνουμε, αλλά με ακρίβεια μάλλον δε και φιλογρηγορούντες της αληθείας το αξιοθαύμαστο κάλος με χαρά θα κυνηγούμε και όλο ένα περισσότερο θα σπουδάζουμε το πως ο θεός την ανατροπή της πλάνης και τον φωτισμό του σκότους δια του Μωσαϊκού νόμου μας παρέδωσε... για δε τους ακάθαρτους δαίμονες ο νόμος (του Μωυσέως) σκιά των μελλόντων είναι... διότι γεννούν οι σκιές την αλήθεια καθώς προείπε και ο θεσπέσιος Μωυσής.
Συγκεκριμένα για την υπόθεση του φόνου της μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατίας διαδίδουν τα εξής εσκεμμένα ψέματα και προπαγάνδα.
Προσπαθούν να περάσουν τον φόνο δήθεν ως πολιτικό ρίχνοντας το φταίξιμο αλλού! Αυτό είναι μεγάλο ιστορικό ψέμα που εύκολα μπορεί να αποδειχθεί. Ο φόνος ήταν καθαρά για θρησκευτικούς λόγους και πήγαζαν από θρησκευτικό φανατισμό και μισαλοδοξία. Οι φονιάδες της Υπατίας ήταν όλοι τους ζηλωτές χριστιανοί, κατά πάσα πιθανότητα Νιτριανοί μοναχοί και φανατικοί υποστηριχτές του Κύριλλου. (Ο ίδιος ο Κύριλλος υπήρξε Νιτριανός μοναχός). Ο φόνος επίσης διαπράχτηκε μέσα σε χριστιανικό ναό. Τα κύρια αίτια και κίνητρα του φόνου ήταν η αντιπαλότητα που είχε ο Κύριλλος με τον έπαρχο Ορέστη και η σύνδεση που είχε ο Ορέστης με την Υπατία (υπήρξε μαθητής της). Ένα καταλυτικό στοιχείο ήταν επίσης ότι ο χριστιανικός σκοταδισμός άρχισε να εισαγάγει εκείνη την εποχή στον ευρύτερο Ελληνορωμαικό κόσμο την δεισιδαιμονία και το στίγμα της μαγείας! Συγκεκριμένα οι χριστιανοί συνήθιζαν να στιγματίζουν ως μάγο (και συνεπώς εκπρόσωπο του κακού στα μάτια τους) όποιο ελεύθερο πνεύμα ασχολούνταν με τα μαθηματικά, τις επιστήμες και την αρχαιοελληνική φιλοσοφία γενικότερα! Αργότερα θα τους έκαιγαν στην πυρά! Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η ταύτιση έγινε ασφαλώς και στην περίπτωση της διάσημης φιλοσόφου Υπατίας και σε συνδυασμό με τη συκοφαντική μομφή που της αποδόθηκε ότι αυτή ήταν η δήθεν υπαίτια για την αντιπαλότητα μεταξύ Κύριλλου και Ορέστη, συντέλεσαν στα βασικά κίνητρα της απεχθούς δολοφονίας της. Δεν είμαστε κατηγορηματικά σίγουροι αν αυτές οι φήμες που οδήγησαν στο έγκλημα, πήγαζαν κατευθείαν από τον Κύριλλο αλλά οπωσδήποτε κατευθύνονταν από το περιβάλλον του, και αυτός δεν έκανε τίποτα απολύτως για να τις σταματήσει. Αντιθέτως, πυροδότηζε τον φανατισμό και τη χρήση απάνθρωπης βίας εναντίον κάθε τι που αντιπροσώπευε την αρχαία θρησκεία αλλά και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα όπως θα δείτε γλαφυρά παρακάτω από μια επιστολή του*. Ο ίδιος ο Κύριλλος υπήρξε δογματικός, φανατικός και ζηλωτής χριστιανός και δεν αμφιβάλουμε ότι θα διακατέχονταν λίγο ή πολύ από τους ίδιους φόβους, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες έναντι των επιστημών και του αδογμάτιστου πνεύματος με τον υπόλοιπο χριστιανικό όχλο. Σε γενικές γραμμές, ελλείψει περισσότερων στοιχείων, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Κύριλλο ως απευθείας δολοφόνο, αλλά το στίγμα αυτό από πάνω του δεν μπορεί να βγει εύκολα και σίγουρα υπήρξε ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ. Από πολλές ανεξάρτητες πηγές ο Κύριλλος χαρακτηρίζεται από την βιαιότητα που χρησιμοποιούσε για να επιλύσει τα προβλήματα του ιερατείου του. Στα ίδια τα γραπτά τους, της εκκλησιαστικής ιστορίας, πληροφορούμαστε ότι η μομφή του δολοφόνου για τον Κύριλλο και την Εκκλησία του δεν ήταν μικρή! "ου μικρόν μώμον Κυρίλλω και τη Αλεξανδρέων εκκλησία ειργάσατο"(Σωκράτ. Εκκλ. Ιστ. 7, 15)
Επίσης πληροφορούμαστε από άλλες ανεξάρτητες πηγές ότι ο Κύριλλος μετά το φόνο της Υπατίας διέδιδε ιστορίες ότι αυτή ήταν ζωντανή και δήθεν ζούσε στην Αθήνα. Αυτό από μόνο του μας λέει πολλά! Σίγουρα δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά και οι ευθύνες του χριστιανικού ιερατείου είναι τεράστιες.
Ένα άλλο ψέμα των απολογητικών ιστοσελίδων είναι ότι δήθεν η Υπατία ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και θέλησε να βαπτισθεί αλλά δεν πρόλαβε. Την ταυτίζουν επίσης με την Ρωμαιοκαθολική Αγία Αικατερίνη! Και τα δύο είναι σοβαρά ανιστόρητα ψέματα και χριστιανική προπαγάνδα. ΠΟΥΘΕΝΑ ιστορικά δεν προκύπτει ότι η Υπατία ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. To «ποθώ γαρ χριστιανή αποθανείν» που ισχυρίζονται ότι το είπε η Υπατία δεν υπάρχει σε ΚΑΜΙΑ από τις επιστολές του Συνέσιου. Από ανεξάρτητες πηγές πληροφορούμαστε αντιθέτως ότι παρά τις εκκλήσεις του Ορέστη προς την Υπατία, αυτή αρνήθηκε να εγκαταλείψει τις νεοπλατωνικές της ιδέες και να ασπασθεί τον χριστιανισμό. Αυτή η εμμονή της προς τη φιλοσοφία το ελεύθερο αδογμάτιστο ελληνικό πνεύμα και τις επιστήμες σε μια εποχή που άρχισε να εξαπλώνεται ο χριστιανικός δογματισμός και ο μεσαιωνικός σκοταδισμός σίγουρα πρέπει να ήταν μια από τις βασικές αιτίες που την οδήγησαν στο μαρτύριο της. Εξάλλου αν υπήρξε χριστιανή προσύλητη, όπως ισχυρίζονται -άνευ αποδείξεων- οι απολογητές, τότε η Υπατία ποτέ δεν θα δολοφονούνταν. Οι φανατικοί χριστιανοί δολοφόνοι της, ποτέ δεν θα σκότωναν μια "δική τους".
Επίσης πουθενά δεν προκύπτει η ταύτισή της με την Αγία Αικατερίνη. Όπως πληροφορούμαστε από ανεξάρτητες πηγές κατά άλλους η Αγία Αικατερίνη είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια άλλη χριστιανή Αλεξανδρινή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία.
Αυτή είναι προφανώς μια ύστατη προσπάθεια που έκαναν τα χριστιανικά ιερατεία για να απαλλάξουν από πάνω τους το στίγμα του δολοφόνου.
Αλλά η ιστορία, παρόλο που συχνά γράφεται από τους «νικητές», σε αυτή την περίπτωση έλαμψε υπέρ της δικαίωσης της μνήμης της λαμπρού φιλοσόφου.
Οφείλουμε να γνωρίσουμε την αλήθεια!
* ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΚΡΑΤΟΥ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΤΡΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ …«ΑΓΙΟΥ» ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Γ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΤΑ ΝΕΣΤΟΡΙΟΥ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΡΟΣ ΑΚΑΚΙΟΝ (1,4,41) Κύριλλου αγιότατου επισκόπου... «Πάσα η γραφή (η εβραϊκή Βίβλος) είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος... και ότι ο θεός προείπε αυτό είναι πάντων σωτήριον... ο δια του πανσόφου Μωυσέως προσταχθείς νόμος παραγγέλνει "Μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού" δια τούτο και ο θεσπέσιος Μωυσής στους εξ αίματος Ισραηλίτες παρήγγειλε, να φυλάγουν τις εντολές αυτές και να αφανίζουν από προσώπου γης όλους τους τόπους στους οποίους λάτρευσαν εκεί τα έθνη τους θεούς τους. "Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών ΚΑΤΑΚΑΨΤΕ ΜΕ ΠΥΡ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΩΝ εκ του τόπου εκείνου". ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ, ΤΟΝ ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προς το της αληθείας να μετακινείτε φως (προσέξτε με πόση αγάπη θα γίνει αυτή ή προς την σωτηρία μετακίνηση!) δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΣΗ (προσέξτε εκτός των άλλων, το μίσος προς τη φύση και τη Γαία, ανήθικα καρκινώματα του σύμπαντος, μισάνθρωποι και δενδροκτόνοι!), ΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΒΔΕΛΥΡΟΤΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΜΕΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟ, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα". Και συνεχίζει με απερίγραπτη... αγάπη: "Εμείς δε στις θεϊκές αυτές εντολές εμπιστευόμενοι τον νουν μας, δεν θα αμελήσουμε και ούτε θα βραδύνουμε, αλλά με ακρίβεια μάλλον δε και φιλογρηγορούντες της αληθείας το αξιοθαύμαστο κάλος με χαρά θα κυνηγούμε και όλο ένα περισσότερο θα σπουδάζουμε το πως ο θεός την ανατροπή της πλάνης και τον φωτισμό του σκότους δια του Μωσαϊκού νόμου μας παρέδωσε... για δε τους ακάθαρτους δαίμονες ο νόμος (του Μωυσέως) σκιά των μελλόντων είναι... διότι γεννούν οι σκιές την αλήθεια καθώς προείπε και ο θεσπέσιος Μωυσής.
Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2006
Τεκτονικά Δορυφορικά Όπλα
http://www.cyberspaceorbit.com/tectonic_weapons.html
Ο εβραίος υπουργός άμυνας των ΗΠΑ William S. Cohen, φάνηκε να δήλωσε σε μια σύσκεψη τον Απρίλιο του 1997, "Άλλοι εμπλέκονται ακόμα σε μια οικολογικού τύπου τρομοκρατία, όπου μπορούν και αλλάζουν το κλίμα, ενεργοποιούν από μακριά σεισμούς και ηφαίστεια, με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων"
Ας λάβουμε υπόψιν ότι ο στρατός έχει πάντα την τάση να κατηγορεί τρίτους για κατοχή δυνατοτήτων που ο ίδιος κατέχει προ πολλού!
ΥΠΕΡΑΠΟΡΡΗΤΑ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΑ ΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΟΠΛΑ των υπερδυνάμεων, που δύνανται να διεγείρουν τεκτονικές πλάκες και ρήγματα με χρήση ισχυρών ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EMP) και άλλης εξωτικής διαστημικής τεχνολογίας αιχμής, και να προκαλέσουν έτσι στο επιθυμητό γεωγραφικό μήκος και πλάτος, σεισμούς κατά παραγγελία!
Ο εβραίος υπουργός άμυνας των ΗΠΑ William S. Cohen, φάνηκε να δήλωσε σε μια σύσκεψη τον Απρίλιο του 1997, "Άλλοι εμπλέκονται ακόμα σε μια οικολογικού τύπου τρομοκρατία, όπου μπορούν και αλλάζουν το κλίμα, ενεργοποιούν από μακριά σεισμούς και ηφαίστεια, με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων"
Ας λάβουμε υπόψιν ότι ο στρατός έχει πάντα την τάση να κατηγορεί τρίτους για κατοχή δυνατοτήτων που ο ίδιος κατέχει προ πολλού!
ΥΠΕΡΑΠΟΡΡΗΤΑ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΑ ΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΟΠΛΑ των υπερδυνάμεων, που δύνανται να διεγείρουν τεκτονικές πλάκες και ρήγματα με χρήση ισχυρών ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EMP) και άλλης εξωτικής διαστημικής τεχνολογίας αιχμής, και να προκαλέσουν έτσι στο επιθυμητό γεωγραφικό μήκος και πλάτος, σεισμούς κατά παραγγελία!
Δευτέρα, Ιανουαρίου 09, 2006
Η απαξιωτική έκφραση "Παγανιστής"
Αυτή την υποτιμητική και απαξιωτική έκφραση την χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί ζηλωτές για να χαρακτηρίσουν τους Εθνικούς από τις σκοταδιστικές εποχές του μεσαίωνα μέχρι και τις μέρες μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η απενοχοποιητική ιστοσελίδα του "Απολογητή"(http://www.apologitis.com) που προσθέτει και το "νέο" εισάγοντας τον καινοφανή όρο νεοπαγανιστές για τους σύγχρονους οπαδούς της πατρώας θρησκείας και του δωδεκάθεου.
Είναι γενικά γνωστό πως η λέξη «παγανισμός» προέρχεται από την λατινική λέξη «paganus» που σημαίνει «άνθρωπος της υπαίθρου» ο "επαρχιώτης"
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ρώμη, και υποδήλωνε όσους ζούσαν στην επαρχία, και αργότερα, όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός, χρησιμοποιήθηκε απαξιωτικά για αυτούς που εξακολουθούσαν να πιστεύουν στους αρχαίους Θεούς.
Κατά άλλους ερευνητές η λέξη μπορεί να προέρχεται από το αρχαίο "παγανό" που σημαίνει στoιχειό, ή διαβολάκι και με αυτό τον τρόπο να επιχειρείται μια ατυχής σύνδεση της πατρώας θρησκείας με την μαγεία, τον σατανισμό και γενικά ότι εκπροσωπεί το κακό όσον αφορά την κοσμοαντίληψη των Χριστιανών.
Ένας άλλος υποτιμητικός και αδόκιμος όρος που χρησιμοποιήθηκε (και χρησιμοποιείται) από τους Χριστιανούς για να χαρακτηρίσει την αρχαία θρησκεία είναι αυτός του ειδωλολάτρη.
Ένας εξίσου αμφιλεγόμενος όρος αν λάβουμε υπόψη ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν λάτρευαν φυσικά το αγάλματα ή το μάρμαρο από το οποίο αποτελούνται, αλλά λάτρευαν και τιμούσαν τις θεότητες που αυτά αντιπροσώπευαν.
Χρησιμοποιώντας όμως την ίδια "λογική" του όρου, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ειδωλολάτρες και τους ορθόδοξους χριστιανούς, που επιδίδονται καθημερινά σε θρησκευτικές εκδηλώσεις λατρείας απέναντι στις εικόνες και τα λείψανα αγίων ή και τους καθολικούς, που συνεχίζοντας την αρχαία παράδοση, ακόμα χρησιμοποιούν αγάλματα για να αποδώσουν τους αγίους τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η απενοχοποιητική ιστοσελίδα του "Απολογητή"(http://www.apologitis.com) που προσθέτει και το "νέο" εισάγοντας τον καινοφανή όρο νεοπαγανιστές για τους σύγχρονους οπαδούς της πατρώας θρησκείας και του δωδεκάθεου.
Είναι γενικά γνωστό πως η λέξη «παγανισμός» προέρχεται από την λατινική λέξη «paganus» που σημαίνει «άνθρωπος της υπαίθρου» ο "επαρχιώτης"
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ρώμη, και υποδήλωνε όσους ζούσαν στην επαρχία, και αργότερα, όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός, χρησιμοποιήθηκε απαξιωτικά για αυτούς που εξακολουθούσαν να πιστεύουν στους αρχαίους Θεούς.
Κατά άλλους ερευνητές η λέξη μπορεί να προέρχεται από το αρχαίο "παγανό" που σημαίνει στoιχειό, ή διαβολάκι και με αυτό τον τρόπο να επιχειρείται μια ατυχής σύνδεση της πατρώας θρησκείας με την μαγεία, τον σατανισμό και γενικά ότι εκπροσωπεί το κακό όσον αφορά την κοσμοαντίληψη των Χριστιανών.
Ένας άλλος υποτιμητικός και αδόκιμος όρος που χρησιμοποιήθηκε (και χρησιμοποιείται) από τους Χριστιανούς για να χαρακτηρίσει την αρχαία θρησκεία είναι αυτός του ειδωλολάτρη.
Ένας εξίσου αμφιλεγόμενος όρος αν λάβουμε υπόψη ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν λάτρευαν φυσικά το αγάλματα ή το μάρμαρο από το οποίο αποτελούνται, αλλά λάτρευαν και τιμούσαν τις θεότητες που αυτά αντιπροσώπευαν.
Χρησιμοποιώντας όμως την ίδια "λογική" του όρου, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ειδωλολάτρες και τους ορθόδοξους χριστιανούς, που επιδίδονται καθημερινά σε θρησκευτικές εκδηλώσεις λατρείας απέναντι στις εικόνες και τα λείψανα αγίων ή και τους καθολικούς, που συνεχίζοντας την αρχαία παράδοση, ακόμα χρησιμοποιούν αγάλματα για να αποδώσουν τους αγίους τους.
Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2006
Eγκλήματα των πρωτο-Χριστιανών & Φανατισμός της υποτιθέμενης "θρησκείας της αγάπης"
Το τραγικό τέλος της μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατίας
Το ότι η Υπατία ανακατεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλεξάνδρειας είναι αδιαμφισβήτητο. Σαν παγανίστρια(ΔΕΣ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ POST ΑΠΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ), που ασπάστηκε την ελληνική επιστημονική σκέψη και σαν πολιτικό πρόσωπο με επιρροή, η Υπατία βρέθηκε σε πολύ επικίνδυνη θέση σε μια όλο και πιο χριστιανική πόλη. Το 412 ο Κύριλλος, ένας φανατικός χριστιανός, έγινε Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας και μεγάλη εχθρότητα αναπτύχθηκε μεταξύ του Κυρίλλου και του Ορέστη, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Αιγύπτου, ενός παλιού μαθητή και καλού φίλου της Υπατίας. Αμέσως μόλις πήρε την εξουσία, ο Κύριλλος άρχισε να διώκει τους Εβραίους(KAI ΑΝΤΙΣΙΜΗΤΗΣ Ο ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΜΑΣ... Καλός... χριστιανoύλης εξουσιαστής αυτός, γεμάτο χριστιανική αγάπη προς τους συνανθρώπους του..), διώχνοντας χιλιάδες από αυτούς από την πόλη. Έπειτα, παρά τη σφοδρή αντίθεση του Ορέστη, έστρεψε την προσοχή του στο να καθαρίσει την πόλη από του νεοπλατωνιστές("Θάνατος" στις μεγαλές πλατωνικές φιλοσοφίες από τους "καλούς" χριστιανούς... βλέπε: χριστιανικός σκοταδισμός). Αγνοώντας τις εκκλήσεις του Ορέστη, η Υπατία αρνήθηκε να απαρνηθεί τις ιδέες της και να ασπασθεί το Χριστιανισμό.
Ο Κύριλλος, ο οποίος αργότερα αναγορεύτηκε ο πατέρας τους δόγματος της Χριστιανικής Τριάδας και αγιοποιήθηκε(μάλιστα, αγιοποιήθηκε δηλαδή ένας φανατισμένος και μισαλόδοξος άνθρωπος ηθικός αυτουργός φρικιαστικής δολοφονίας) για το ζήλο του έβλεπε στην Υπατία μια συνεχή απειλή για τη διάδοση της Χριστιανικής πίστης, ο Κύριλλος, τουλάχιστον έμμεσα, ήταν η αιτία του τραγικού της θανάτου. Παρά κάθε επόμενη προσπάθεια να τον απαλλάξουν από το στίγμα του δολοφόνου, το αδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ότι δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει το αποτρόπαιο και βίαιο έγκλημα. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί κανείς να προσφέρει σαν υπεράσπισή του είναι το ότι, τυφλωμένος από τη μανία του φανατισμού, ο Κύριλλος θεωρούσε την Υπατία ως μάγισσα εκπρόσωπο του Κακού.(ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ, ΔΩΣΤΕ ΒΑΣΗ!!!!!!!!!!)
Οι δολοφόνοι της Υπατίας ήταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς.(ΙΔΟΥ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΑΡΧΙΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΕΝ ΠΛΗΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ) Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο παραμένει ανοικτό ερώτημα. Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάστηκε άγιος(!!!).
Ο Ορέστης ανέφερε τη δολοφονία και ζήτησε από τη Ρώμη να ξεκινήσει έρευνες. Αργότερα παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Η έρευνα αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω «έλλειψης μαρτύρων» και τελικά ο Κύριλλος ισχυρίσθηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα.
Έτσι χάθηκε το 415 η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου και μαζί της έπεσε και η Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας.(Τι μεγάλο κρίμα για την ιστορία και το μέλλον της ανθρωπότητας) Η μνήμη της Υπατίας πιθανώς τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο πρόσωπο της Αγ. Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας. Κατά άλλους αυτή είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια άλλη χριστιανή Αλεξανδρινή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία.
πηγή(ανεξάρτητη, μη δωδεκαθειστική-μη χριστιανική):
http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=80368
ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ:
Αφού την συλλαμβάνουν την οδηγούν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (άλλες πήγες αναφέρουν την εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης) και αφού της ξεσκίζουν τα ρούχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.(Θαυμάστε "Χριστιανική Αγάπη" και "φιλελληνικότητα"!!!!!!!)
Τελικό σχόλιο:
Tα εβραιοχριστιανικά και γιαχβικά ιερατεία όταν λαμβάνουν μεγάλες εξουσίες από τους εκάστοτε δυνάστες και εξουσιαστές δεν χάνουν την ευκαιρία να επιδείξουν την δύναμη τους και να ασκήσουν το απίστευτο μένος και μίσος που έχουν για κάθε τι που εκπροσωπεί την ελληνικότητα και το ελεύθερο αδογμάτιστο διερευνητικό πνεύμα που αυτή αντιπροσωπεύει.
Σύντομα όμως θα λάβουν την δίκαια τιμωρία που τους αξίζει για τα εγκλήματά τους ανα τους αιώνες.
ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ, ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ' ΟΡΑ.
Το ότι η Υπατία ανακατεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλεξάνδρειας είναι αδιαμφισβήτητο. Σαν παγανίστρια(ΔΕΣ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ POST ΑΠΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ), που ασπάστηκε την ελληνική επιστημονική σκέψη και σαν πολιτικό πρόσωπο με επιρροή, η Υπατία βρέθηκε σε πολύ επικίνδυνη θέση σε μια όλο και πιο χριστιανική πόλη. Το 412 ο Κύριλλος, ένας φανατικός χριστιανός, έγινε Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας και μεγάλη εχθρότητα αναπτύχθηκε μεταξύ του Κυρίλλου και του Ορέστη, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Αιγύπτου, ενός παλιού μαθητή και καλού φίλου της Υπατίας. Αμέσως μόλις πήρε την εξουσία, ο Κύριλλος άρχισε να διώκει τους Εβραίους(KAI ΑΝΤΙΣΙΜΗΤΗΣ Ο ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΜΑΣ... Καλός... χριστιανoύλης εξουσιαστής αυτός, γεμάτο χριστιανική αγάπη προς τους συνανθρώπους του..), διώχνοντας χιλιάδες από αυτούς από την πόλη. Έπειτα, παρά τη σφοδρή αντίθεση του Ορέστη, έστρεψε την προσοχή του στο να καθαρίσει την πόλη από του νεοπλατωνιστές("Θάνατος" στις μεγαλές πλατωνικές φιλοσοφίες από τους "καλούς" χριστιανούς... βλέπε: χριστιανικός σκοταδισμός). Αγνοώντας τις εκκλήσεις του Ορέστη, η Υπατία αρνήθηκε να απαρνηθεί τις ιδέες της και να ασπασθεί το Χριστιανισμό.
Ο Κύριλλος, ο οποίος αργότερα αναγορεύτηκε ο πατέρας τους δόγματος της Χριστιανικής Τριάδας και αγιοποιήθηκε(μάλιστα, αγιοποιήθηκε δηλαδή ένας φανατισμένος και μισαλόδοξος άνθρωπος ηθικός αυτουργός φρικιαστικής δολοφονίας) για το ζήλο του έβλεπε στην Υπατία μια συνεχή απειλή για τη διάδοση της Χριστιανικής πίστης, ο Κύριλλος, τουλάχιστον έμμεσα, ήταν η αιτία του τραγικού της θανάτου. Παρά κάθε επόμενη προσπάθεια να τον απαλλάξουν από το στίγμα του δολοφόνου, το αδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ότι δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει το αποτρόπαιο και βίαιο έγκλημα. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί κανείς να προσφέρει σαν υπεράσπισή του είναι το ότι, τυφλωμένος από τη μανία του φανατισμού, ο Κύριλλος θεωρούσε την Υπατία ως μάγισσα εκπρόσωπο του Κακού.(ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ, ΔΩΣΤΕ ΒΑΣΗ!!!!!!!!!!)
Οι δολοφόνοι της Υπατίας ήταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς.(ΙΔΟΥ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΑΡΧΙΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΕΝ ΠΛΗΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ) Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο παραμένει ανοικτό ερώτημα. Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάστηκε άγιος(!!!).
Ο Ορέστης ανέφερε τη δολοφονία και ζήτησε από τη Ρώμη να ξεκινήσει έρευνες. Αργότερα παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Η έρευνα αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω «έλλειψης μαρτύρων» και τελικά ο Κύριλλος ισχυρίσθηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα.
Έτσι χάθηκε το 415 η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου και μαζί της έπεσε και η Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας.(Τι μεγάλο κρίμα για την ιστορία και το μέλλον της ανθρωπότητας) Η μνήμη της Υπατίας πιθανώς τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο πρόσωπο της Αγ. Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας. Κατά άλλους αυτή είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια άλλη χριστιανή Αλεξανδρινή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία.
πηγή(ανεξάρτητη, μη δωδεκαθειστική-μη χριστιανική):
http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=80368
ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ:
Αφού την συλλαμβάνουν την οδηγούν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (άλλες πήγες αναφέρουν την εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης) και αφού της ξεσκίζουν τα ρούχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.(Θαυμάστε "Χριστιανική Αγάπη" και "φιλελληνικότητα"!!!!!!!)
Τελικό σχόλιο:
Tα εβραιοχριστιανικά και γιαχβικά ιερατεία όταν λαμβάνουν μεγάλες εξουσίες από τους εκάστοτε δυνάστες και εξουσιαστές δεν χάνουν την ευκαιρία να επιδείξουν την δύναμη τους και να ασκήσουν το απίστευτο μένος και μίσος που έχουν για κάθε τι που εκπροσωπεί την ελληνικότητα και το ελεύθερο αδογμάτιστο διερευνητικό πνεύμα που αυτή αντιπροσωπεύει.
Σύντομα όμως θα λάβουν την δίκαια τιμωρία που τους αξίζει για τα εγκλήματά τους ανα τους αιώνες.
ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ, ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ' ΟΡΑ.
Η μεγάλη πανεπιστήμονας Υπατία
ΥΠΑΤΙΑ
Μαθηματικός και φιλόσοφος, κόρη του επίσης μαθηματικού και φιλόσοφου Θέωνα από την Αλεξάνδρεια, η οποία έζησε στα τέλη του 4ου και τις αρχές του 5ου αιώνα.
Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια και κατόπιν ήλθε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην νεοπλατωνική σχολή του Πρόκλου και του Ιεροκλή. Δεν είναι γνωστό πόσο έμεινε στην Αθήνα, αναφέρεται όμως ότι όταν επέστρεψε στην πατρίδα της παρουσιάσθηκε ως δάσκαλος και αρχηγός σχολής μαθηματικών και φιλοσοφικών σπουδών. Δίδασκε βασικά νεοπλατωνική φιλοσοφία, ασχολήθηκε όμως και με άλλους συγγραφείς (Αριστοτέλης) και άλλες επιστήμες (μαθηματικά, αστρονομία).
Μαθητές της υπήρξαν ανάμεσα σε άλλους, οι σοφιστής Τρώιλος, ο έπαρχος Αλεξανδρείας Ορέστης, ο Σενέσιος Πτολεμαϊδος κ.α.
Άλλοι αναφέρουν ότι η Υπατία δεν παντρεύτηκε ποτέ, άλλοι όμως την χαρακτηρίζουν ως σύζυγο του φιλόσοφου Ισιδώρου.
Η συγγραφική παραγωγή της χάθηκε και τίτλοι μόνον έργων της αναφέρονται, όπως «Υπόμνημα εις Διάφαντον» υπόμνημα στα «Κυνικά» του Απολλώνιου του Περγαίου, ο «Αστρονομικός κανών», κ.α.
Οι διάφοροι σύγχρονοι της συγγραφείς που κάνουν λόγο γι’αυτήν την χαρακτηρίζουν με τα ωραιότερα λόγια: ωραία, συνετή, θαρραλέα, πολυμαθής και σοφή. Πρόκειται για μια σπάνια μορφή φιλοσόφου και δασκάλας.
Το τραγικό τέλος της όμως ήταν αντίθετο με την προσωπικότητα και τα προσόντα της. Η πόλη στην οποία έζησε, όπως και η εποχή, χαρακτηρίζονταν από θρησκευτικές διαμάχες με αντίπαλους τα υπόλοιπα των εθνικών και τους ορμητικούς νέους χριστιανούς. Η Υπατία θεωρήθηκε ως υποκινήτρια εχθρικών ενεργειών προς τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο εκ μέρους του έπαρχου Ορέστη, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Στο μίσος εναντίον της Υπατίας συντέλεσαν πολύ και οι δοξασίες των ανθρώπων(βλέπε: δεισιδαίμονες φανατικοί χριστιανοί) των χρόνων εκείνων, σύμφωνα με τις οποίες όσοι ασχολούνταν με τα μαθηματικά ήσαν μάγοι! Έτσι το 415 εξαγριωμένο πλήθος με αρχηγό τον αναγνώστη Πέτρο μπήκε στο σπίτι της, την έσυρε στους δρόμους, τη διαμέλισε και τα λείψανα της τα έκαψε στη φωτιά. Υπαίτιος της τραγωδίας αυτής θεωρείται από τους νεότερους μελετητές ο Κύριλλος, ο οποίος πάντως τότε έμεινε ατιμώρητος.
Πηγή: Νέα Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση.
Μαθηματικός και φιλόσοφος, κόρη του επίσης μαθηματικού και φιλόσοφου Θέωνα από την Αλεξάνδρεια, η οποία έζησε στα τέλη του 4ου και τις αρχές του 5ου αιώνα.
Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια και κατόπιν ήλθε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην νεοπλατωνική σχολή του Πρόκλου και του Ιεροκλή. Δεν είναι γνωστό πόσο έμεινε στην Αθήνα, αναφέρεται όμως ότι όταν επέστρεψε στην πατρίδα της παρουσιάσθηκε ως δάσκαλος και αρχηγός σχολής μαθηματικών και φιλοσοφικών σπουδών. Δίδασκε βασικά νεοπλατωνική φιλοσοφία, ασχολήθηκε όμως και με άλλους συγγραφείς (Αριστοτέλης) και άλλες επιστήμες (μαθηματικά, αστρονομία).
Μαθητές της υπήρξαν ανάμεσα σε άλλους, οι σοφιστής Τρώιλος, ο έπαρχος Αλεξανδρείας Ορέστης, ο Σενέσιος Πτολεμαϊδος κ.α.
Άλλοι αναφέρουν ότι η Υπατία δεν παντρεύτηκε ποτέ, άλλοι όμως την χαρακτηρίζουν ως σύζυγο του φιλόσοφου Ισιδώρου.
Η συγγραφική παραγωγή της χάθηκε και τίτλοι μόνον έργων της αναφέρονται, όπως «Υπόμνημα εις Διάφαντον» υπόμνημα στα «Κυνικά» του Απολλώνιου του Περγαίου, ο «Αστρονομικός κανών», κ.α.
Οι διάφοροι σύγχρονοι της συγγραφείς που κάνουν λόγο γι’αυτήν την χαρακτηρίζουν με τα ωραιότερα λόγια: ωραία, συνετή, θαρραλέα, πολυμαθής και σοφή. Πρόκειται για μια σπάνια μορφή φιλοσόφου και δασκάλας.
Το τραγικό τέλος της όμως ήταν αντίθετο με την προσωπικότητα και τα προσόντα της. Η πόλη στην οποία έζησε, όπως και η εποχή, χαρακτηρίζονταν από θρησκευτικές διαμάχες με αντίπαλους τα υπόλοιπα των εθνικών και τους ορμητικούς νέους χριστιανούς. Η Υπατία θεωρήθηκε ως υποκινήτρια εχθρικών ενεργειών προς τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο εκ μέρους του έπαρχου Ορέστη, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Στο μίσος εναντίον της Υπατίας συντέλεσαν πολύ και οι δοξασίες των ανθρώπων(βλέπε: δεισιδαίμονες φανατικοί χριστιανοί) των χρόνων εκείνων, σύμφωνα με τις οποίες όσοι ασχολούνταν με τα μαθηματικά ήσαν μάγοι! Έτσι το 415 εξαγριωμένο πλήθος με αρχηγό τον αναγνώστη Πέτρο μπήκε στο σπίτι της, την έσυρε στους δρόμους, τη διαμέλισε και τα λείψανα της τα έκαψε στη φωτιά. Υπαίτιος της τραγωδίας αυτής θεωρείται από τους νεότερους μελετητές ο Κύριλλος, ο οποίος πάντως τότε έμεινε ατιμώρητος.
Πηγή: Νέα Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
