Τα TLP ήταν αντικείμενο μελέτης και προσοχής από τα αρχαία χρόνια και καταγράφονταν από τους αρχαίους αστρονόμους και παρατηρητές του ουρανού μέχρι την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου ενώ στις μέρες μας παρατηρούμε πλέον την πρώτη συστηματική παρακολούθηση καταγραφή αυτών των φαινομένων από τους επιστήμονες, συγχρονίζοντας ένα δίκτυο από τηλεσκόπια με στόχο τη Σελήνη. Σύμφωνα με την NASA η συστηματική αυτή καταγραφή γίνεται στα πλαίσια της επιστροφής ανθρώπων στη Σελήνη μέχρι το 2020. H προέλευση των TLP που παρατηρούνται είναι στην πλειοψηφία τους μικρομετεωρίτες που χτυπούν βίαια και με τρομερή ταχύτητα την σεληνιακή επιφάνεια προκαλώντας λάμψεις που παρατηρούνται στο νυχτερινό τμήμα της ακόμα και από τη Γη! Η NASA ενδιαφέρετε να μετρήσει τον ακριβή αριθμό και την συχνότητα αυτών των προσκρούσεων μικρομετεωριτών ώστε να εκτιμήσει τoν βαθμό επικινδυνότητας τους για τους ανθρώπους και τον εξοπλισμό, καθώς οι χρόνοι παραμονής στη Σελήνη θα είναι αυτή τη φορά πολύ μεγαλύτεροι με αποτέλεσμα να αυξάνεται αναλόγως και το ρίσκο.
Σε αυτά τα βραχύβια φαινόμενα, όπως θα δείτε και στο παρακάτω άρθρο, παρεμβάλλονται πλέον και πολλά ανθρωπογενή μηχανήματα του σύγχρονου τεχνοκρατικού πολιτισμού, όπως αεροσκάφη και τεχνητοί δορυφόροι που δυσκολεύουν τον εντοπισμό των φυσικής προέλευσης φαινομένων.
Τα TLP έχουν απασχολήσει κατά καιρούς φυσικά και την Ουφολογική κοινότητα, καθώς αναζητά σε ορισμένα από αυτά κάποιες ποιο εναλλακτικές ερμηνείες από την απλή πρόσκρουση μετεωροειδών.
______________________________________________________
Εάν παρατηρήσετε τη Σελήνη για αρκετό χρόνο, θα αρχίσετε να βλέπετε πράγματα. «82 πράγματα για την ακρίβεια», αναφέρει ο Μπιλ Κουκ, αρχηγός της ομάδας Μετεωροειδών Περιβάλλοντος της NASA. Αυτός ήταν ο αριθμός των «βραχύβιων φαινομένων» που βιντεοσκόπησε η ομάδα από τότε που άρχισε τις παρατηρήσεις της νυχτερινής πλευράς της Σελήνης τον Νοέμβριο του 2005.
«Σε 107 ώρες παρατήρησης, εντοπίσαμε 20 σεληνιακά μετεωροειδή + τουλάχιστον 60 γήινους τεχνητούς δορυφόρους + ένα αεροσκάφος + ένα γήινο μετεωροειδές = 82 συνολικά.»
Στην εικόνα: To σεληνιακό παρατηρητήριο της ομάδας Μετεωροειδών Περιβάλλοντος της NASA στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ στο Χαντσβιλ, της Αλαμπάμα (ΗΠΑ). Στο ένθετο είναι ένα από τα δύο τηλεσκόπια 14ων ιντσών που παρακολουθούν ταυτοχρόνως την Σελήνη κατά την διάρκεια των ωρών παρατήρησης της ομάδας.Αυτή είναι η πρώτη συστηματική καταμέτρηση των φαινομένων στην νυχτερινή πλευρά της Σελήνης. «Δίνει στους αστρονόμους μια ιδέα του τι ακριβώς να περιμένουν όταν ξεκινούν ένα πρόγραμμα σεληνιακής παρατήρησης από τη Γη.»
Ο πρωτεύον στόχος του Κουκ είναι τα σεληνιακά μετεωροειδή – λάμψεις φωτός που συμβαίνουν όταν μετεωροειδή χτυπούν την Σεληνιακή επιφάνεια: ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.
«Από τους 20 σεληνιακούς μετεωρίτες που είδαμε μέχρι στιγμής, περίπου οι μισοί έρχονται από πολύ γνωστές βροχές μετεωριτών όπως αυτές που εμφανίζονται να προέρχονται από τον αστερισμό του Λέοντος και των Διδύμων. Οι άλλοι μισοί είναι τυχαία μετεωροειδή που μας αιφνιδίασαν εντελώς.» Η NASA ετοιμάζετε να στείλει αστροναύτες πίσω στην Σελήνη (σ.σ.: στην καλύτερη περίπτωση από το έτος 2020 και μετά) και η υπηρεσία εύλογα ενδιαφέρετε για το πόσο συχνά συμβαίνουν αυτές οι προσκρούσεις.
Οτιδήποτε άλλο είδαμε είναι απλά μια σύμπτωση, κάτι που πετάει μπροστά από την Σελήνη την ώρα που τύχαινε να την παρατηρούμε». Αρχηγοί σ’αυτή την κατηγορία είναι οι γήινοι τεχνητοί δορυφόροι και κομμάτια από διαστημικά σκουπίδια. Αυτός ο τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος Orbcomm A4 είναι ένα τυπικό παράδειγμα:
Ένας τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος Orbcomm ενώ φαίνεται να περνάει μπροστά από τη Σελήνη στις 17 Νοεμβρίου 2006.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.
Η NORAD (σ.σ.: Διοίκηση Αεροδιαστημικής Αμύνης Βορείου Αμερικής) παρακολουθεί παραπάνω από 10.000 αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη με μέγεθος μεγαλύτερο από 10 εκατοστά. «κάποια από αυτά τυχαίνει να περνούν μπροστά από τη Σελήνη την ώρα που παρακολουθούμε», αναφέρει. Αντικείμενα σαν τον Orbcomm είναι εύκολο να αναγνωριστούν ως δορυφόροι. Από την άλλη μεριά, τα περιφερόμενα διαστημικά σκουπίδια, μπορεί να είναι αρκετά πιο δύσκολο να αναγνωριστούν: “Η παραμικρή ξαφνική αντανάκλαση ηλιακού φωτός σε μια επίπεδη επιφάνεια μοιάζει τρομερά με μια λάμψη ενός Σεληνιακού μετεωροειδούς», εξηγεί. «Και έτσι πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί. Όταν βλέπουμε μια λάμψη φωτός στην Σελήνη, πάντα διπλο-ελέγχουμε ότι δεν περνάει κάποιο κομμάτι διαστημικού σκουπιδιού εκείνη ακριβώς τη στιγμή.»
Πίσω στις μέρες του προγράμματος Απόλλων, οι αστρονόμοι που παρατηρούσαν την Σελήνη δεν είχαν αυτό το πρόβλημα.«Υπήρχαν πάρα πολύ λίγοι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τη Γη, και ένα πέρασμα τους μπροστά από την Σελήνη ήταν σπάνιο», αναφέρει και συνεχίζει, «Αλλά σήμερα, βλέπουμε έναν ή δύο κάθε νύχτα.»
Εδώ είναι ένα μυστήριο: “Μπορείτε να αναγνωρίσετε ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (6MB);” Λέει γελώντας ο Κουκ.
«Τα αεροσκάφη είναι το αγαπημένο μου».
Μέχρι στιγμής, έχουμε εντοπίσει μόνο ένα γήινο μετέωρο – είναι ένα μετεωροειδές που διαλύεται στην Γήινη ατμόσφαιρα:
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ (6ΜΒ).
Αυτό μπορεί να μοιάζει περίεργο. Κατά την διάρκεια μιας τυπικής βροχής μετεωριτών, ερασιτέχνες παρατηρητές του ουρανού βλέπουν δεκάδες διάττοντες αστέρες (σ.σ.: πεφταστέρια). Γιατί η NASA μέτρησε μόνο ένα; “To οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου είναι πολύ στενό», εξηγεί ο Κουκ. Το ανθρώπινο μάτι είναι πολύ καλύτερο για παρατήρηση γήινων μετεωροειδών.
Περισσότερο η ομάδα ενδιαφέρετε για την Σελήνη έτσι κι’ αλλιώς. Προσκρούσεις μετεωροειδών, περιφερόμενοι δορυφόροι και αεροσκάφη τζετ: “Είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα!» Τι ακολουθεί; “Το σχέδιο μας είναι να συνεχίσουμε την παρατήρηση, γι’αυτό μείνετε συντονισμένοι!».
πηγή: http://science.nasa.gov/headlines/y2007/23jan_ltps.htm?list129338
